ΠΑΝΟΣ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ Πολλοί, ιδίως κοινωνικά άτομα, υποφέρουν στην αναγκαστική απομόνωση της Πανδημίας. Άλλοι, μούργοι καθώς η αφεντιά μου, δεν βγαίνουν μήτε για βόλτα, εξόν κανένα εμβόλιο ,άντε και κανα καφεδάκι Chez Paul της γειτονιάς, όπου η γκαρσόνα ζητάει και ξαναζητάει, με ευγενή φορτικότητα, πιστοποιητικά και γραπτές μαρτυρίες.
Μεταξύ μας, την έχω καταβρεί. Γράφω και διαβάζω και ενίοτε παίζω τον κανταδόρο μπας και σκάσει χαμόγελο η Φαραώνα, αλλά υπάρχει μια νουβωτέ: το βράδι, το βραδάκι, που η φύσις ησυχάζει, μένω ξάγρυπνος, γράφοντας και διαβάζοντας, άντε και συναλλάζοντας κανάλια.
Βέβαια, «διάβασμα» σημαίνει αέναη επανάληψη κειμένων, χωρίων, ή και ολάκερων βιβλίων, ενώ έχω γεμίσει χαρτάκια το δωμάτιο, όπου σημειώνω τις «ιδέες για γράψιμο» που μου κατεβαίνουν-μια επιχείρηση στο βρόντο, αφού, γράφοντας σε μισοσκόταδο και χωρίς να βλέπω το χαρτάκι, αν τύχει και το ξαναδώ, βλέπω ακατάληπτα σύμβολα που παριστάνουν τη γραφή.
Τι απομένει; Οι γνωστές τοις πάσιν πολιτικοκοινωνικές παρατηρήσεις. Είναι γνωστό πως η γειτονιά, η πόλη, η χώρα έχουν αλλάξει φέρσιμο. Στην χώρα υπάρχει προσποίηση γενική πως κυβερνιόμαστε, στην πόλη, άστα να πάνε, άστα λαβίστα, και στη γειτονιά, ο Πωλ ή Πόλυς και ο εσπρέσος του πρωιού.
Ωστόσο, έχουν αλλάξει τα ήθη. Ξεκινάω με τις στοιχηματικές εταιρείες που φέρονται επί κινητών τηλεφώνων, που σημαίνει πως κι ένα δεκάχρονο μπορεί να μαστεύει λεφτά από γονικές τσέπες και να καζινάρει! Οι νυχτερινές διαφημίσεις τους είναι μίγμα βαλκανικής αίθουσας με ρουλέτες και γελαστές ευρέος ντεκολτέ μπέμπες. Τα υποχρεωτικά μηνύματα «τρέχουν» στην οθόνη ιλιγγιωδώς, κι όποιος τα διαβάζει έχει όραση γυπαετού.
Ναι, όταν η πανδημία υποχωρήσει , όσοι ζωντανοί θα καμώνονται πως κυβερνιούνται ,πως δεν τρέχει τίποτε, ενώ πρόκειται για μια διαχρονική, δραματική σύγκρουση αιώνων: σε μια κοινωνική αναποδιά, όπως τώρα, οι έμποροι ρυθμίζουν αλλιώς τα λεφτά στο συρτάρι, και πέραν των εμπόρων, ένα αστείο κράτος, καμώνεται πως μας προφυλάει, ενώ δεν κινείται προς την επικράτηση του λοκντάουν και θέλει να κυβερνάει, άρα να έχει λεφτά, επομένως η πανδημία θα υπάρχει με το Αιγαίο να ανθεί νεκρούς.
Όταν τα πολυσκέφτομαι αυτά, προστρέχω στη γωνία της βιβλιοθήκης όπου αναπαύονται θρασύτατα ,όλες οι εκδόσεις της πλάκας, οι χάλια γραμμένες, αλλήθωρες και αμήχανες, που αφαιρούν την αναγνωστική αντίληψη, αντί να την εμπλουτίζουν. Περνάω μια ωρίτσα με τις προεπιλεγμένες, απίστευτες σαχλαμάρες «του χώρου» και στανιάρω.