anilikos Όταν ο κόσμος μας αποκτήσει ανοσία στην έννοια του θανάτου, το παιχνίδι της ζωής χάνεται.
Καθημερινά ο αριθμός 100, είτε πάνω είτε κάτω, δεν αφορά ούτε στραγάλια, ούτε μελομακάρονα ούτε σακούλες από τα εμπορικά κέντρα με αγορές και μπλουζάκια. Αφορά σε ανθρώπους που εξέπνευσαν. Που εμπιστεύτηκαν το σάπιο και ανηλεώς κατακρεουργημένο με διθυράμβους, σύστημα υγείας για να σωθούν.
Η ενισχυτική δόση του εμβολιασμού άνοιξε στους τρεις μήνες, με ενεό τον ΠΟΥ να αναμένει την επόμενη ιατρική κίνηση του Κυριάκου να χαράσσει τον δρόμο της παγκόσμιας ιατρικής κοινότητας. Προκειμένου να μην κλείσει τα σχολεία, στα οποία και διασπείρεται ο ιός αφειδώς, είναι δε ικανός για περαιτέρω ρηξικέλευθες τακτικές καθημερινού εμβολιασμού.
Κανένας δεν ασχολείται με τους 100 ανθρώπους που μπαίνουν, ένας ένας, σε φέρετρα κάθε μέρα. Είναι πιο σημαντική άλλωστε η εξεύρεση ΜΕΘ για Μητροπολίτες, αρνητές ή όχι δεν με απασχολεί, είναι πολίτες και αυτοί με ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις(είναι;). Το να πάει όμως ο απλός πολίτης περί τα 200 χλμ μακριά μετά τον σάλο για το σκανδαλώδες της εξεύρεσης ΜΕΘ για ιερωμένο, ώστε να νοσηλευτεί, απολύτως μόνος και δίχως δικό του άνθρωπο κοντά θεωρείται φυσιολογικό.
Αναγιγνώσκοντας το κατά “Μπάμπη” ευαγγέλιο, θα μπήκε κατά προτεραιότητα ο ιερωμένος στη ΜΕΘ για να κάνει απευθείας συνομιλίες με τον Άγιο Πέτρο ως καθ’ ύλην αρμόδιος.
Έχουμε απωλέσει κάθε είδους φυσιολογικότητα και κανονικότητα. Έχουμε γίνει άγρια θηρία που απλώς αναμένουν αριθμούς (θανάτων και κρουσμάτων) σε μια οθόνη, ώστε να συνεχίσουμε τα χριστουγεννιάτικά μας ψώνια και τις παραγγελίες μας για χοιρομέρια. Έχουμε γίνει “χασάπηδες” ψυχών και έχουμε πάψει να απαιτούμε το αυτονόητο. Την απαραίτητη περίθαλψη για όλους, ανεξαιρέτως, τους ανθρώπους γύρω μας. Στο σφαγείο αυτό αξιών και ψυχών, μόνος στόχος φαντάζει η προσωπική, κεκλεισμένων των θυρών, καλοπέραση. Και μόλις χτυπήσει η συμφορά τη δική μας πόρτα, η φωνή μας για αδικία πνίγεται σε αυτό το συνονθύλευμα απολεσθέντων αξιών.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους τσιγγάνους δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν τσιγγάνος.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν κομμουνιστής.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν Εβραίος.
Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα,
Δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει…
Martin Niemöller (στην φωτό από το εξώφυλλο του περιοδικού ΤΙΜΕ)