ΣΠΥΡΟΣ ΣΙΔΕΡΗΣ Όσοι θεωρούν ότι η χτεσινή συνάντηση του Ρώσου Προέδρου με τον Έλληνα Πρωθυπουργό, επανεκκίνησαν τις ελληνορωσικές σχέσεις μάλλον δεν παρακολουθούν στενά την εξωτερική πολιτική.
Να θυμίσω εδώ ότι τον Δεκέμβρη του 2018, ο τότε Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας είχε επισκεφτεί για τρίτη φορά τη Ρωσική Ομοσπονδία και δεύτερη φορά τη Μόσχα πραγματοποιώντας αντίστοιχες επίσημες επισκέψεις.
Είχε προηγηθεί και μια συνάντηση στο Πεκίνο το 2017 μεταξύ Τσίπρα και Πούτιν, στο περιθώριο της πρωτοβουλίας One Belt One Road.
Έχοντας καλύψει και τις τέσσερεις συναντήσεις του τότε Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα με τον Ρώσο Πρόεδρο αλλά και τις συναντήσεις του πρώην Υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά, με τελευταία επίσκεψη το καλοκαίρι του 2018, όπου προετοιμάστηκε και η επίσκεψη Τσίπρα, δεν μου δόθηκε η εντύπωση ότι είχαν διαταραχτεί οι σχέσεις.
Κάθισα χτες και ξαναείδα την συνέντευξη τύπου που είχαν παραχωρήσει το 2018 οι δυο άνδρες. Να την ξαναθυμηθώ και να κάνω μια σύγκριση και στα όσα ειπώθηκαν και στη γλώσσα του σώματος των δυο συνεντεύξεων. Δεν ξέρω αν ήταν ιδέα μου, αλλά η χημεία του Πούτιν ήταν καλύτερη με τον Τσίπρα απ’ ότι με τον Μητσοτάκη. Αυτό φάνηκε και από τα σημεία όπου έσκασε το χειλάκι του Πούτιν και χαμογέλασε, ιδιαίτερα στην τελευταία ερώτηση που αφορούσε τη γραβάτα του Τσίπρα, αλλά και στην χειραψία που αντάλλαξαν.
Όμως και οι δηλώσεις είχαν μια μεγαλύτερη βαρύτητα όσον αφορά τη θεματολογία και τέθηκαν όλα τα ζητήματα. Ήταν πιο ουσιαστικές και η θέση της Ελλάδας πιο «διπλωματική».
Ο Τσίπρας στις δηλώσεις του το 2018, είχε επισημάνει ότι «την περίοδο που πέρασε, αναδείχθηκε μέσα από την πολυδιάστατη και ενεργητική εξωτερική πολιτική της Ελλάδας, αλλά και μέσα από αυτή την οικοδόμηση σταθερών σχέσεων συνεργασίας με τη Ρωσική Ομοσπονδία, ότι η Ελλάδα μπορεί να είναι μια χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, αλλά ταυτόχρονα να είναι σε θέση να προωθεί ένα μοντέλο ενεργητικής και πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής και να αξιοποιεί ιστορικές σχέσεις και συνεργασίες» προσθέτοντας στη συνέχεια «ότι η Ελλάδα αποτελεί κράτος-μέλος της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ και τηρεί σταθερά τις δεσμεύσεις της, αλλά θεωρεί ότι οποιαδήποτε αρχιτεκτονική ασφάλειας ή οποιαδήποτε πρωτοβουλία για λύση σημαντικών παγκόσμιων προκλήσεων, δεν μπορεί παρά να συμπεριλαμβάνει και τη Ρωσία και να βασίζεται, βεβαίως, σε έναν ειλικρινή διάλογο μαζί της.»
Από την πλευρά του ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε ερώτηση που του τέθηκε είπε ότι «η Ελλάδα, πράγματι, είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης εδώ και 40 χρόνια, μέλος του ΝΑΤΟ εδώ και πολλές δεκαετίες και προφανώς δεσμεύεται από τις συλλογικές αποφάσεις που λαμβάνονται στα δύο αυτά υπερεθνικά όργανα. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, σε καμία περίπτωση ότι η Ελλάδα δεν έχει και δεν επιδιώκει να έχει καλές διμερείς σχέσεις με τη Ρωσία. Είχαμε την ευκαιρία, νομίζω, να συζητήσουμε και να παρουσιάσουμε ένα εύρος θεμάτων στα οποία μπορούμε να ενισχύσουμε τη συνεργασία μας τα οποία δεν άπτονται άμεσα των ευρύτερων ζητημάτων που αφορούν τις σχέσεις της Ρωσίας με το ΝΑΤΟ ή τις σχέσεις της Ρωσίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση.»
Γίνεται σαφές από τις δηλώσεις του πρώην και του νυν Πρωθυπουργού η διαφορά στην άσκησης εξωτερικής πολιτικής.
Ο Μητσοτάκης συζητάει συνεργασία σε θέματα που δεν άπτονται άμεσα των σχέσεων Ρωσίας και ΕΕ και ο Τσίπρας μιλάει για πολυδιάστατη κι ενεργητική πολιτική χωρίς υποσημειώσεις.
Κάτι που σχολιάζει ο Εκπρόσωπος του Ρώσου Προέδρου, Πεσκόφ, σε συνέντευξη στον ΑΝΤ1 που θα παίξει την Παρασκευή, αφήνοντας αιχμές για το αν είναι κυρίαρχη χώρα η Ελλάδα.
Αναφερόμενος στις σχέσεις με την Ελλάδα και το αν υπάρχει περιθώριο βελτίωσης, ο Πεσκόφ σημείωσε «Σίγουρα ναι, υπάρχει περιθώριο. Προσπαθούμε και είμαστε έτοιμοι για μια περαιτέρω ανάπτυξη της σχέσης με την Ελλάδα, όταν αυτή είναι έτοιμη να το κάνει. Ξέρετε, ο παλιός σας φίλος, η Τουρκία, παρότι είναι μέλος του ΝΑΤΟ, έχει πολύ ανεπτυγμένες σχέσεις π.χ. στρατιωτικά και σε τεχνικό επίπεδο με τη χώρα μας. Σχεδιάζουμε διμερή έργα μαζί τους, επειδή είναι τόσο κυρίαρχοι ώστε να παίρνουν αποφάσεις, παρά την συμμετοχή τους στο ΝΑΤΟ, επειδή αυτές εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους».
Όμως πέρα από την σύγκριση των δυο συναντήσεων, που καλύτερα θα ήταν κάποιος να τις παρακολουθήσει από μόνος του για να καταλάβει όσα αναφέρω, (εδώ του Τσίπρα κι εδώ του Μητσοτάκη), υπήρξε και μια δήλωση από την πλευρά του Έλληνα Πρωθυπουργού, που προκαλεί πολλά ερωτηματικά, καθώς λέει ότι υπάρχουν διαφορές κι όχι η μόνη διαφορά που υφίσταται με την Τουρκία της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας.
«Είχα την ευκαιρία να ενημερώσω τον Πρόεδρο Πούτιν για το πλαίσιο των Ελληνοτουρκικών διαφορών. Θέλω, όμως, να τονίσω ότι τελικά αυτές οι διαφορές θα λυθούν μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας. Το πλαίσιο το οποίο έχουμε προσδιορίσει είναι πολύ σαφές και οι διαφορές μας, η σημαντικότερη διαφορά, το ζήτημα της διευθέτησης, οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο μπορεί να λυθεί μόνο στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου, του Δικαίου της θάλασσας» σημείωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Ποιες είναι αλήθεια οι άλλες διαφορές που υπάρχουν και προφανώς συζητά η Ελληνική Κυβέρνηση με την Τουρκία; Άλλαξε κάτι στην εξωτερική πολιτική της Ελλάδας και δεν το γνωρίζουμε.
Σύμφωνα πάντως με το ΥΠΕΞ, «η Ελλάδα επιδιώκει, στο πλαίσιο αυτό, να επιλύσει τη μόνη διαφορά που υφίσταται μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, δηλαδή την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, σύμφωνα με τους κανόνες του διεθνούς δικαίου και, ειδικότερα, το δίκαιο της θάλασσας.»