ΧΑΡΗΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ Η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας
Η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε μια κατάσταση ακήρυχτης χρεοκοπίας. Η επένδυση στην πραγματική παραγωγή βρίσκεται σε έναν στοπ, με μεγάλες βιομηχανίες να έχουν κλείσει ή να έχουν ιδιωτικοποιηθεί ή ακόμα να έχουν ιδιωτικοποιηθεί στον μεγαλύτερο βαθμό (π.χ. ΔΕΗ). Αντίθετα η κύρια επιχειρηματική δραστηριότητα έχει μεταφερθεί στον χρηματοπιστωτικό τομέα. Αυτή η στροφή σε παρασιτικές μορφές επένδυσης όπως ο ”τζόγος” στο χρηματιστήριο, ο τουρισμός και τα καζίνο, μαζί με τα υπέρογκα χρέη της Ελλάδας προς την ΕΕ για τα δάνεια ”ανάκαμψης” καθιστούν την χώρα μας μια ”τουριστική δυστοπία” και μας φέρνουν στο μυαλό εικόνες της προεπαναστατικής Κούβας. Αποτέλεσμα όλων αυτών φυσικά είναι η ανεργία και ακολούθως το ”brain drain”, αφού από την στιγμή που η ελληνική οικονομία δεν επενδύει στην παραγωγή, στις τέχνες και τις επιστήμες, ένας ειδικευμένος, ένας πτυχιούχος δεν πρόκειται να ασκήσει ποτέ το επάγγελμα το οποίο σπούδασε.
Η κατάσταση στην Παιδεία
Έχοντας τα παραπάνω στο μυαλό κάποιος θα μπορούσε να ρωτήσει ”Και ποιο το νόημα στο να σπουδάζουμε;” ”Κανένα” θα σας απαντήσουν κυβέρνηση και αστικά επιτελεία. Δεν υπάρχει κανένα νόημα με τα παραπάνω δεδομένα να βγαίνουν πτυχιούχοι – επιστήμονες από δημόσια και δωρεάν πανεπιστήμια, χρηματοδοτούμενα από το κράτος. Είναι πολύ απλά μια τεράστια σπατάλη. Και εδώ είναι που μπαίνει στην ιστορία η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας η οποία ανέβηκε στην εξουσία αποφασισμένη να εφαρμόσει επιταχυμένα τα νεοφιλελεύθερα σχέδια της για όλη την κοινωνία, με πιο βάρβαρη την επίθεση στην Παιδεία. Τον τελευταίο χρόνο είδαμε να περνάνε δύο εγκληματικοί νόμοι από το Υπουργείο Παιδείας, νόμοι οι οποίοι καταργούν βασικά κεκτημένα από το Πολυτεχνείο του 1973. Τώρα έχουμε να περιμένουμε και τρίτο. Ο συγκεκριμένος έρχεται πλέον να διαλύσει την δομή της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης όπως την ξέραμε από την μεταπολίτευση.
Τι φέρνει το νέο νομοσχέδιο για την παιδεία
Δεν είναι ακόμα γνωστές όλες οι πτυχές του νομοσχεδίου οπότε θα εστιάσουμε σε τέσσερις βασικές:
Α) Η κατάργηση των τμημάτων
Το νομοσχέδιο φέρνει την κατάργηση των τμημάτων στα πανεπιστήμια. Θα υπάρχουν μόνο οι σχολές στις οποίες θα περνάει κάποιος από πανελλήνιες και αντί για τμήματα κάθε φοιτητής θα πρέπει να επιλέξει μαθήματα τα οποία θα παρακολουθεί ώστε να δημιουργήσει το δικό του πτυχίο σαν ένα ”σουπερμάρκετ γνώσεων”. Φυσικά με την κατάργηση των ενιαίων πτυχίων έρχεται και η κατάργηση κάθε έννοιας επαγγελματικών δικαιωμάτων. Έτσι στρώνεται και ο δρόμος για την κατάργηση του δωρεάν χαρακτήρα των πανεπιστημίων, αφού οι φοιτητές για να έχουν μια ”αξιόλογη” εξειδίκευση θα πρέπει να πληρώνουν προγράμματα και σεμινάρια. Επίσης με την κατάργηση των τμημάτων έρχεται κύμα συγχωνεύσεων ή κλείσιμο τομέων και ο αποκλεισμός εισακτέων αφού θα μειώνονται πλέον με βάση ολόκληρες σχολές και όχι με βάση τα τμήματα.
Β) Κομμένες οι προσλήψεις καθηγητών
Τα πανεπιστήμια θα προσλαμβάνουν καθηγητές από το εξωτερικό οι οποίοι θα μπορούν να εφαρμόζουν τηλεκπαίδευση.
Γ) Μετατροπή των ΤΕΙ σε ΤΕΕ
Τα ΤΕΙ, μετά την ”πανεπιστημιοποίηση” που έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ, περνούν ακόμα μια αλλαγή η οποία έρχεται να χτυπήσει ακόμα πιο βάναυσα τα επαγγελματικά δικαιώματα μας υποβαθμίζοντας περεταίρω τα πτυχία. Αυτό δημιουργεί μια κατάσταση όπου στα πανεπιστήμια αυτά θα υπάρχουν φοιτητές τριών διαφορετικών ταχυτήτων, έτσι διαλύοντας κάθε έννοια ομόνοιας στην φοιτητική κοινότητα. Μια ακόμα πτυχή της συγκεκριμένης αλλαγής είναι πως στα ΤΕΕ θα μπορούν να έρχονται να ”σπουδάζουν” από τα ΙΕΚ, καθιστώντας επίσης τις λειτουργίες των πανεπιστημίων όπως αυτές του ΟΑΕΔ.
Δ) Οικονομική αυτονόμηση των πανεπιστημίων
Δημιουργούνται επιτροπές στα πανεπιστήμια οι οποίες δεν θα αποτελούνται από ακαδημαϊκούς αλλά αντιθέτως από ανθρώπους της αγοράς, τεχνοκράτες, επιχειρηματίες και γενικότερα ιδιωτικούς παράγοντες. Αυτές οι επιτροπές έρχονται να αναλάβουν λειτουργίες και καθήκοντα που μέχρι τώρα είχαν οι πρυτανικές αρχές, αναλαμβάνοντας κυρίως την οικονομική δραστηριότητα των πανεπιστημίων. Αυτές οι επιτροπές θα είναι υπεύθυνες για την αξιολόγηση των πανεπιστημίων με βάση το πόση απήχηση θα έχουν τα προγράμματα επί πληρωμή, πόσους χορηγούς θα ελκύουν και πόσοι επιχειρηματίες θα επενδύουν σε ερευνητικά προγράμματα. Φυσικά η κακή αξιολόγηση θα φέρνει την παραιτέρω υποχρηματοδότηση, το κλείσιμο σχολών, ακόμα και το κλείσιμο ολόκληρων πανεπιστημίων…
Συντάκτης: Χάρης Παναγόπουλος (ikarosasteras)