ΠΑΝΟΣ ΖΕΡΒΑΣ Έτσι ειμ’ εγώ, ταξιδεύω από μέρος σε μέρος, δε μένω πουθενά πολύ καιρό. Τελευταία δούλευα στα Πυρηναία, στα σύνορα με τη Γαλλία, χιόνια – you know. Σερβιτόρα είμαι, σερβιτόρα… Μια εδώ, μια εκεί… δε μου αρέσει να μένω στο ίδιο μέρος… Σε όλη την Ευρώπη έχω πάει, αλλά από Ασία μονάχα στην Ταϊλάνδη. Εκεί το έκανα το τατουάζ, χαχαχα…
I know, μιλάω δυνατά και γελάω ακόμα πιο δυνατά… οι άνθρωποι με κοιτάνε περίεργα… Αλλά, πολύ σοβαροί δεν είναι; Να αυτές οι κυρίες πίσω, πολύ σοβαρές… δε γελάνε ποτέ; Μπα, εσύ δεν είσαι σοβαρός, είσαι ΟΚ, χαχαχα…
Κάνει κρύο, κι εγώ είμαι μ’ αυτό το μπλουζάκι… ευτυχώς έχω το σάλι… σε πειράζει να βάλω τις κάλτσες μου;
Γράθιας… Στην Ιμπίθα, έκανε ζέστη… you know, από την Ιμπίθα είμαι, εκεί είναι το σπίτι μου, η μαμά μου… πήγα και τους είδα… και τηλεφώνησε η φίλη μου από Σαλόνικα, μαζί δουλεύαμε στα Πυρηναία, you know – και μου λέει γιατί δεν έρχεσαι τώρα που δεν έχει δουλειά να περάσουμε μαζί καμιά δεκαριά μέρες; Θα γυρίσουμε σε διάφορα μέρη… όχι δεν τα ξέρω, δεν έχω ιδέα που θα πάμε, χαχαχα…
Αχ, γιατί να απαγορεύεται το τσιγάρο σ’ αυτό το τραίνο, χαχαχα… καπνίζω πολύ… αυτά είναι ρουμάνικα τσιγάρα, μου τα έδωσε ένας φίλος από Ρουμανία και θυμήθηκα, η φίλη μου κάνει συλλογή από πακέτα, θα της το πάω… Αλλά πρέπει κάποτε να το κόψω, είναι όμως δύσκολο, you know… Πρέπει να σταματήσω να πίνω κιόλας, με είδες πριν, έπινα μπύρα… Είμαι πια είκοσι οχτώ, δεν είμαι κοριτσάκι, you know…
Όχι, σπάνια κλαίω… είμαι γελαστό παιδί, δε σκέφτομαι και πολύ… Για μένα έχει σημασία η ελευθερία και η ανεξαρτησία, όπως σ’ όλες τις κοπέλες, you know, όχι ρομάντζα και λουλούδια και αηδίες… Μόνο μια φορά I was in love, πάνε τέσσερα χρόνια… αλλά αυτό κρατάει λίγο καιρό, έτσι δεν είναι;
Αχ, ωραία η μπύρα, thanks… αλλά κάποτε πρέπει να σταματήσω να πίνω… θέλω να κάνω κι ένα παιδί, in the future… με περιμένουν, μου είπε η Μάρθα, θα κάνουμε πάρτυ απόψε, you know, αλλά δεν ξέρω αν θα με κρατάνε τα πόδια μου γιατί το πρωί ταξίδεψα με τραίνο ως τη Μπαρθελόνα, μετά πήρα το αεροπλάνο για Ατένα και μετά τραίνο για Σαλόνικα… αλλά είμαι συνηθισμένη στα ταξίδια, you know…
Λες να προλάβω να καπνίσω το τσιγάρο στη Λαρίσα; Να πάω εκεί, ανάμεσα στα βαγόνια; Λες να με πετάξουν από το τραίνο; Θα τους πω πορφαβόρ, σπανιόλα λόκα είμαι, χαχαχα… Άσε, θα περιμένω τη Λαρίσα… Να πιούμε μια μπύρα ακόμα, τι λες;
*
Τελικά είχες δίκιο, χαραμίστηκε το πούρο, ίσα που πρόλαβα να το ανάψω και να ρουφήξω μια, αλλά τι να κάνουμε κι εμείς οι εξαρτημένοι; Η Σπανιόλα πρόλαβε και το πήγε μέχρι τη μέση το τσιγαράκι της…
Ισπανική φιλολογία διδάσκω, στην Κρήτη κάτω, ανεβαίνω τώρα Θεσσαλονίκη γιατί παίζει ένα συνέδριο… παραλίγο να μπλέξω και με την πορεία, μένω Λεωφόρο Αλεξάνδρας κοντά, μόλις πλησίασα βλέπω μπάτσοι πήχτρα. Παλιός τώρα εγώ σ’ αυτά, κωλώνω; Τι τρέχει ρε παιδιά λέω, πίσω είναι αναρχικοί, γίνεται χαμός μου λέει ένας. Λέω στον εαυτό μου, για πρόσεχε έτσι με το καπελάκι και το σακίδιο στην πλάτη, ώρες να σε περάσουνε για αναρχικό και τραβήξεις καμιά αδέσποτη τώρα στα πενήντα…
Να μη τα πολυλογώ, φτάνω στο σπίτι, μπροστά είναι κάτι σκαλάκια, γεμάτα ΜΑΤ κι εγώ βαδίζω προς τα κει. Βγάζω λοιπόν τα κλειδιά, σηκώνω το χέρι ψηλά και τα κουδουνίζω, να καταλάβουνε, ιδιοκτήτης που θέλει να μπει στο σπίτι του.
Μπαίνω, φτιάχνω καφέ, βγαίνω στο μπαλκόνι. Άμα ακούω τον ήχο της πορείας… Μια ζωή, στο Ρήγα ήμουνα δηλαδή… γιατί γελάς; Α, το ακούς συχνά αυτό τώρα τελευταία, ε, είμαστε κι εμείς πολλοί κάποτε, μην κοιτάς τώρα που είμαστε όλοι πάρε τον ένα και βάρα τον άλλονε, αλλοτριωμένοι του κερατά…
Αλλά μόνον εμείς; Ο Ολλανδός ήτανε του Κουκουέ και διάβαζε το Κεφάλαιο του Μάρξ μανιωδώς, το ίδιο κι ο άλλος της Νεοσέτ… Οι τρεις είμαστε φιλαράκια, αυτοί προκόψανε, εγώ όχι… αλλά πολύ διάβασμα στο Κεφάλαιο! Λες γι’ αυτό να έγιναν πετυχημένοι καπιταλίστες, να το οφείλουνε στη μελέτη του Μαρξ; Τώρα αυτή δεν καταλαβαίνει γιατί γελάμε…
Το πρώτο μου διδακτορικό το έκανα στη Θεσσαλονίκη, στη Φιλοσοφία… Σαχλαμαρίτσες… Άμα ακούς καθηγητής πανεπιστημίου, πιάσε τα τέτοια σου… Αλλά πριν είχα δουλέψει φάμπρικα, είχα κάνει ΣΕΛΕΤΕ, βοηθός διορθωτή δοκιμίων, διορθωτής… είχα πολλά και διάφορα… Θα καταλήξεις διαφημιστής ρε, μου έλεγε ο Ολλανδός, σοβαρέψου! Πράγματι, κάποτε που είχα μεγάλες απενταρίες μοίραζα διαφημιστικά κάτω από τις πόρτες…
Με την πολιτική καθάρισα το 1982 και είπα τέρμα. Μέχρι τότε άφηνα τα πάντα και έτρεχα εδώ και κει, διάβαζα… πολύ διάβασμα! Πολιτική, οικονομία αλλά και αβέρτα ποίηση και φιλοσοφία… Α, πως έμπλεξα με τα Ισπανικά… τεμπέλιαζα στην Αθήνα, ώσπου γνώρισα μια Ισπανίδα και όταν έφυγε πήγα να τη βρω. Για να έχω άλλοθι, γράφτηκα στο πανεπιστήμιο εκεί, πιο αστείοι από εμάς είναι, μη νομίζεις… Ε, σιγά σιγά τελείωσα, έκανα και δεύτερη διατριβή, για να πηγαινοέρχομαι μετά που είχα επιστρέψει στην Ελλάδα…
Αλλά ήταν σπουδαίες εμπειρίες… Γνώρισα τον Αντόνιο Γκαδές και μιλήσαμε, γνώρισα ένα δυο συντρόφους του Λόρκα, η Ισπανία μου άρεσε πολύ…
Ε, μετά γύρισα, παντρεύτηκα, έκανα παιδί, μπήκα και στο κόλπο, στο πανεπιστήμιο… Φτάσαμε κιόλας; Μα δεν προλάβαμε να πούμε τίποτα… Άντε γεια, χάρηκα … Μπουένας νότσες, σενιορίτα Μάρθα!