ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Αμέσως μετά τις γιορτές, ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει δύο ενδιαφέρουσες συναντήσεις. Θα διαβεί την πόρτα του Μεγάρου Μαξίμου, ανταποκρινόμενος στην πρόσκληση του πρωθυπουργού, και λίγες ημέρες αργότερα αναμένεται να βρεθεί στο γραφείο του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη Βουλή. Οι σχετικές προσκλήσεις απευθύνθηκαν μαζί με τα επινίκια για την ανάδειξη του ευρωβουλευτή στην ηγεσία του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ.
Η γλώσσα του σώματος, το κλίμα που θα επικρατήσει, όσα θα ειπωθούν, δεν πρόκειται να προδώσουν τις πραγματικές προθέσεις του νέου αρχηγού. Τα ραντεβού θα επιβεβαιώσουν απλώς πως ο “νέος παίκτης” εγκαθίσταται στην κεντρική πολιτική σκηνή και γίνεται συνομιλητής των “μεγάλων”. Επί της ουσίας θα επισημοποιήσουν τον ρυθμιστικό ρόλο που αναλογεί στο τρίτο κόμμα της Βουλής υπό τη νέα ηγεσία και υπό το φως των τελευταίων δημοσκοπήσεων.
Όμως, εάν το νέο-παλιό κόμμα μπορεί να αναλάβει τον ρόλο που του …χαρίζουν οι μετρήσεις δεν θα κριθεί στις συναντήσεις του Νίκου Ανδρουλάκη με τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Αλέξη Τσίπρα αλλά στις πολιτικές επιλογές που θα κάνει ο ίδιος το επόμενο διάστημα. Στις πρώτες εβδομάδες της ηγεσίας του δοξάστηκε μάλλον “κρυπτόμενος”, χωρίς, δηλαδή, να αποκαλύψει ακόμα τις θέσεις και τις προθέσεις του. Τα πράγματα δεν θα εξελιχθούν γραμμικά αλλά θα αξιολογηθούν σε “ζωντανό” πολιτικό χρόνο.
Ο πρωθυπουργός έχει καταστήσει σαφές πως προσδοκά από τον κ. Ανδρουλάκη “υπεύθυνη αντιπολίτευση”. Δεν χρειάζεται μετάφραση: η κυβέρνηση επιθυμεί έναν ήπιο συνομιλητή στην αντιπολίτευση που δεν θα σηκώνει τους αντιπολιτευτικούς τόνους όπως έκανε η αείμνηστη Φώφη Γεννηματά τους τελευταίους μήνες πριν τον θάνατό της.
Οι λόγοι είναι πολλοί. “Υπεύθυνη αντιπολίτευση” είναι ένα λεκτικό σχήμα που αποβλέπει στην απομόνωση του βασικού πολιτικού του αντιπάλου και εξ αντιδιαστολής θα τον καταχωρεί ως δύναμη …ανεύθυνης αντιπολίτευσης. Παράλληλα, επιχειρείται να “σπάσει” η μοναξιά της κυβέρνησης η οποία εδώ και αρκετό καιρό βρίσκεται απέναντι σε αντιπολιτευτικά μέτωπα στη Βουλή. Και στο βάθος του χρόνου μπορεί να ελπίζει πως εφόσον το απαιτήσουν οι εκλογικές συνθήκες το νέο ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να μετατραπεί σε έναν κυβερνητικό εταίρο, όπως συνέβη, άλλωστε, στην διακυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου.
Το ραντεβού με τον Αλέξη Τσίπρα θα είναι για τον νέο αρχηγό μια πρόβα αποκατάστασης διαύλων επικοινωνίας. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ επιθυμεί να μπορεί να σηκώνει το τηλέφωνο και να συνομιλεί, όταν αυτό απαιτείται, με τον αρχηγό του τρίτου κόμματος, όμως προσώρας δεν μπορεί να ελπίζει σε κάτι περισσότερο. Η επικοινωνία είναι αρκετή για να μπορεί να αφήνει ανοικτά τα ενδεχόμενα μιας μελλοντικής συνεργασίας, κυρίως, όμως, έμμεσα να επιβεβαιώνει πως ο ίδιος διαθέτει την ηγεμονία στον χώρο της κεντροαριστεράς. Ακόμα και σε πείσμα των δημοσκοπήσεων που είναι βέβαιο πως για ένα διάστημα ακόμα θα τρέφονται από το αφήγημα του ανερχόμενου πολιτικού αστέρα που μπορεί να αποκαθηλώσει τον απρόβλεπτο παίκτη της Κουμουνδούρου.
Από την άλλη, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ γνωρίζει πως σε εκλογικό χρόνο σχεδόν όλα θα κριθούν από τις δικές του επιδόσεις και από το γενικότερο κλίμα που θα έχει διαμορφωθεί. Οι πιθανότητες να πραγματοποιηθεί το εγχείρημα της προοδευτικής διακυβέρνησης περνάει μόνο μέσα από την δική του εκλογική νίκη και από το “δημιουργικό χάος” που ίσως προκαλέσει η πρώτη αναμέτρηση της απλής αναλογικής. Γι’ αυτό και επιμένει στην επικράτηση του κόμματός του “έστω και με μία ψήφο διαφορά” ως προϋπόθεση για να ενεργοποιηθεί πιθανώς το “αθροισμα των δυνάμεων του προοδευτικού χώρου”.
Η πορεία Ανδρουλάκη δεν θα είναι εύκολη. Το αντίθετο. Έχει τον δημοσκοπικό “αέρα”, πρέπει, όμως, να αποκτήσει ταυτότητα και να περιγράψει τις προθέσεις του. Ο πήχης που διαμορφώθηκε από φίλια μιντιακά κέντρα και σκοπιμότητες που δεν τον αφορούν άμεσα αλλά τον επηρεάζουν είναι πολύ ψηλά.
Προς το παρόν ικανοποιεί, τι θα συμβεί, όμως, όταν αρχίσει -εάν το πράξει- να δυσαρεστεί; Το δόγμα της αυτονομίας έναντι των άλλων μπορεί να είναι ένα βολικό καταφύγιο για άλλα κόμματα, κυρίως, φερ’ ειπείν, για το ΚΚΕ, αλλά για το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ που αδημονεί να επιστρέψει σε τροχιά διακυβέρνησης μπορεί να αποδειχθεί κάτι ανάμεσα σε ουτοπία ή παιχνίδι μικρομεγαλισμού. Αργά ή γρήγορα –ανάλογα και με τις επιλογές σχετικά με τον εκλογικό χρόνο που θα κάνει ο πρωθυπουργός- θα πρέπει να αποφασίσει. Το παραμικρό νεύμα προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη θα προκαλέσει μετακινήσεις ψηφοφόρων προς τον ΣΥΡΙΖΑ, το αντίθετο θα επιφέρει την αντίδραση των σημερινών υποστηρικτών του και εσωτερική αμφισβήτηση.
Δεν αρκεί να σου λένε οι άλλοι πόσο σπουδαίος είσαι. Ή, όπως έλεγε, ο Δημόκριτος ” πλείονες εξ ασκήσεως αγαθοί γίνονται ή από φύσεως” (οι περισσότεροι γίνονται ικανοί με την άσκηση παρά από τη φύση τους).