ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Οι τηλεοράσεις περιγράφουν το δράμα της Λαμίας: 57χρονος ανεμβολίαστος έχασε την μάχη με τον κοροναϊό, δύο εβδομάδες νωρίτερα κατέληξε η 52χρονη σύζυγός του, επίσης ανεμβολίαστη. Άφησαν τρία παιδιά ορφανά. Η τοπική κοινωνία και οι συγγενείς αποκαλύπτουν πως δεν είχαν εμβολιαστεί γιατί επηρεάστηκαν από τον “πνευματικό” τους!
Δεκάδες παρόμοιες περιπτώσεις έχουν αναφερθεί στις παρυφές της επικαιρότητας. Σπανιότατα στο “μεδούλι” της. Μια γενική και μάλλον επιδερμική προσέγγιση επισημαίνει την δραστηριότητα πνευματικών, ιερέων, μοναχών, παραεκκλησιαστικών οργανώσεων, μοναστηριών ανά την επικράτεια. Οργανωμένοι αντιεμβολιαστές, θρησκόληπτοι, έμποροι μιας τερατογέννεσης της …πίστης, διαπρύσιοι κήρυκες του σκοταδισμού και της συνωμοσιολογίας.
Πόσοι ανεμβολίαστοι που έχασαν τη ζωή τους εντός ή εκτός ΜΕΘ, ή ακόμα και στο σπίτι τους, υποκινήθηκαν στην άρνηση από “πνευματικούς”; Από ιερωμένους και μοναχούς/μοναχές; Στα επίσημα στατιστικά του ΕΟΔΥ δεν θα βρούμε ποτέ αυτά τα στοιχεία. Η μακάβρια λίστα των περίπου 21.000 θανάτων από τον Covid δεν θα συμπεριλάβει αυτές τις περιπτώσεις. Δεν αποτελούν, όμως, μεμονωμένα περιστατικά, όπως είθισται να λέγεται από υποκριτές και φαρισαίους. Αποτελούν ονόματα -που δεν θα μάθουμε ποτέ- μιας άλλης λίστας μέσα στην μεγάλη των απωλειών της πανδημίας. Καμία μελέτη Τσιόδρα-Λύτρα δεν θα τους καταγράψει και στους τάφους τους δεν θα αποτυπωθεί η υποσημείωση, ο αστερίσκος του φυσικού ή ηθικού αυτουργού (διαλέξτε) πίσω από καθέναν απ΄ αυτούς τους θανάτους.
Καθημερινή: Μοναστήρια, προπύργια των αρνητών
Στις Σέρρες, στα Τρίκαλα, στην Κρήτη, στην Ξάνθη, στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, σε ολόκληρη την επικράτεια πολλοί μπορούν να περιγράψουν τέτοια περιστατικά. Χάθηκαν άνθρωποι που δεν θα έπρεπε να χαθούν. Δεν ήταν κάποια νομοτέλεια οι θάνατοι αυτοί, μια αναπόφευκτη απώλεια της πανδημίας. Ήταν μικρές δολοφονίες. Άνθρωποι εύπιστοι με στρεβλή άποψη για το τι σημαίνει “πιστεύω”, άνθρωποι που παρασύρθηκαν μέσα στην άγνοια και την αμάθειά τους από καθοδηγητές που φορούσαν ράσο ή εκπροσωπούσαν το ράσο. Μοναστήρια “θερμοκήπια” θανάτου, ενορίες προπύργια του σκοταδισμού.
Όλα αυτά συνέβησαν υπό την αδιαφορία ή ακόμα και την ανοχή μητροπολιτών και εν τέλει της ίδιας της επίσημης Εκκλησίας. Η Ιερά Σύνοδος με ταχύτητα Αγίου Φωτός και περισσή σπουδή έσπευσε να εκδώσει κατακλυσμιαίας έντασης ανακοίνωση για την -όντως ατυχή και αχρείαστη- χιουμοριστική έκρηξη του Ηλία Μόσιαλου. Μια καταδίκη για τον τάδε ή τον δείνα “πνευματικό” εξέδωσε; Υπήρξε κάποια παραπομπή, έστω, ενός ή μιας εξ αυτών σε εκκλησιαστικό πειθαρχικό όργανο; Στήθηκαν εκκλησιαστικά δικαστήρια; ΟΧΙ.
Έστω, ζητήθηκε από την (κοσμική) Δικαιοσύνη να παρέμβει; Σήκωσε το τηλέφωνο κάποιος μητροπολίτης (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που στιγμάτισαν δημοσίως το φαινόμενο), ή ακόμα περισσότερο ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος, να προτρέψει έναν εισαγγελέα να σπεύσει; ΟΧΙ.
Ο υπουργός Δικαιοσύνης ευαισθητοποιήθηκε από τα περιστατικά αυτά που ήρθαν στη δημοσιότητα; ΟΧΙ. Οι τοπικές κοινωνίες ή οι συγγενείς που τα αποκάλυψαν έκαναν κάτι περισσότερο; ΟΧΙ. Η κυβέρνηση που επικροτεί την “υπεύθυνη στάση” της επίσης Εκκλησίας διέταξε την διερεύνηση αυτών των συμβάντων; ΟΧΙ. Ο Άρειος Πάγος, οι Ενώσεις Εισαγγελέων; ΟΧΙ.
Πρόκειται για ένα κρυφό έγκλημα. Δεν συνιστά προδοσία της πίστης, δεν αποτελεί επίθεση στην Εκκλησία το να επισημαίνει κανείς αυτές τις απώλειες ανθρωπίνων ζωών με ευθύνη κάποιων “πνευματικών”. Έχουν όνομα όλοι αυτοί. Έχουν εγκληματίσει…