ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ “…ὁ γάρ ἀποθανών δεδικαίωται ἀπό τῆς ἁμαρτίας”, έλεγε ο Απόστολος Παύλος σχετικά με την αμαρτία και την μετάνοια μπροστά -και μετά- τον θάνατο. Το “γαρ” είναι η κομβική λέξη και συνδέει την φράση με όσα προηγουμένως επισημαίνει ο κορυφαίος Απόστολος-θεμέλιο της Εκκλησίας. Στην καθομιλουμένη των αμαθών ή όσων σκοπίμως διαστρεβλώνουν την παραπάνω κεντρική θέση της ορθόδοξης “φιλοσοφίας”, ο νεκρός απλώς δικαιώνεται (!!!) ασχέτως του τι έχει πράξει κατά την διάρκεια του βίου του.
Η εισαγωγή αφορά όσα ειπώθηκαν με αφορμή τον θάνατο του Μητροπολίτη Αιτωλίας. Ο μακαριστός πλέον ιεράρχης είναι ο τέταρτος εκ της Ιεράς Συνόδου που εκδήμησαν εις Κύριον κατά την διάρκεια της πανδημίας δίχως να έχουν εμβολιαστεί και να τηρούν τα μέτρα προστασίας που θέσπισε η Πολιτεία.
Ο Αιτωλίας όπως λέγεται υπήρξε ένας εξαιρετικός ιεράρχης και στην Αιτωλοακαρνανία έχουν να πουν μόνο καλά λόγια γι΄ αυτόν. Και είναι πράγματι λυπηρό το γεγονός πως έχασε τη μάχη με τον κοροναϊό.
Η κηδεία του υπήρξε πάνδημη με την παρουσία εκατοντάδων πιστών που συνωστίστηκαν χωρίς να τηρούν τα στοιχειώδη μέτρα, υπό την παρουσία, μάλιστα, της αστυνομίας που δεν έπραξε το παραμικρό.
Οι βουλευτές Αιτωλοακαρνανίας -κυρίως της Ν.Δ-, οι δήμαρχοι, ο περιφερειάρχης έσπευσαν με μακροσκελή μηνύματά τους να πλέξουν το εγκώμιο του εκλιπόντος. Απουσιάζει, ωστόσο, έστω και μία λέξη για την εμμονή του κατά των εμβολίων και τα παλαιότερα μηνύματά του που ισοδυναμούσαν περίπου με άρνηση της πανδημίας.
Πρόκειται για κραυγαλέα περίπτωση πολιτικαντισμού. “Ο νεκρός δεδικαίωται” εφόσον αυτό αποσκοπεί σε προσπορισμό ψήφων. Δικαιώνεται, όμως, κάποιος που αρνείται να εμβολιαστεί λόγω…πίστης και παρασύρει δεκάδες ή και εκατοντάδες προς την άρνηση; Ο θυμόσοφος λαός έχει μια απάντηση για όλα αυτά: “τα στερνά τιμούν τα πρώτα”. Απέναντι στην παρανόηση περί δικαίωσης του νεκρού, η λαϊκή σοφία έχει την δική της άποψη.
Όλοι οι πολιτικοί που έσπευσαν να εγκωμιάσουν τον ιεράρχη θα μπορούσαν να είχαν προσθέσει μερικές λέξεις για το λάθος του (επιεικώς) να μην εμβολιαστεί και έτσι και την ζωή του να σώσει και το σημαντικό κοινωφελές έργο του να συνεχίσει. Τίποτε απολύτως για το γεγονός ότι αυτή η εμμονική του στάση που τον έφερε στη διασωλήνωση σε ΜΕΘ του “Ευαγγελισμού” πέρασε, πιθανώς, το λανθασμένο μήνυμα στους επίσης ανεμβολίαστους πιστούς του ότι όλα -δήθεν- κρίνονται από τον Θεό.
Τελικά, δεν επρόκειτο για εγκώμια στο έργο του ιεράρχη αλλά για ύμνους στον ανορθολογισμό, τον αντιεμβολιασμό και την ευτελή αντίληψη πως “η ψήφος δεδικαίωται”…
Διότι η πραγματική πίστη και η Ορθοδοξία -την οποία ο πολιτικαντισμός μετατρέπει σε λάστιχο ανάλογα με τα συμφέροντά του- λέει άλλα: “Η ἀντίληψη (περί του ότι ο νεκρός δεδικαίωται) εἶναι προφανῶς ἐσφαλμένη, διότι καταργεῖ τήν κόλαση. Ἐφόσον ὅλοι οἱ ἄνθρωποι πεθαίνουν, ὅλοι δικαιώνονται καί σώζονται. Ἡ ἀντίληψη αὐτή καταργεῖ ἀκόμη τό μυστήριο τῆς μετανοίας, διότι ἄν ὁ θάνατος ἐξιλεώνει τόν ἄνθρωπο ἀπό τίς ἁμαρτίες, τί χρειάζεται τό μυστήριο τῆς μετανοίας;“
Τα μηνύματα των πολιτικών
Ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και Βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας κ. Σπήλιος Λιβανός, για την απώλεια του Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας Κοσμά, δήλωσε τα ακόλουθα:
«Η απώλεια του σεπτού ιεράρχη και ποιμένα της Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας, προκαλεί οδύνη σε όλο το εκκλησιαστικό πλήρωμα και στους πιστούς.
Ήταν ένας πιστός και άοκνος εργάτης της Ορθοδοξίας και του λόγου του Θεού. Το φιλανθρωπικό και πνευματικό έργο του ήταν πλούσιο. Το σημαντικότερο όμως ήταν η αγάπη που προσέφερε στο σύνολο της κοινωνίας.
Στα 16 χρόνια της ποιμαντορίας του, η Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας προσέφερε σπουδαίο έργο στην κοινωνία, έχοντας στο επίκεντρό της τον άνθρωπο και τη στήριξη των αδυνάμων.
Ο εκλιπών υπήρξε ένας εξαιρετικός ποιμενάρχης και θρησκευτικός πατέρας του λαού της Μητροπόλεώς μας.
Όλοι κρατάμε ως ανάμνηση την ηρεμία του, την ανυπόκριτη ευγένεια και την ανιδιοτελή αγάπη του προς τον συνάνθρωπό του. Ας είναι αιωνία η μνήμη του!».
Ανακοίνωση του βουλευτή Αιτωλοακαρνανίας της Νέας Δημοκρατίας, Κώστα Καραγκούνη, για την απώλεια του Μακαριστού Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας Κοσμά. Πιο αναλυτικά:
«Η αρχή του καινούργιου χρόνου σήμανε για τον σεβαστό πατέρα και ποιμενάρχη μας την αρχή της καινούργιας ζωής στη βασιλεία του θεού. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο η αγία ψυχή του προσέγγιζε το γεγονός αυτό σε όλη τη διάρκεια της επίγειας ζωής του, αυτό γνωρίσαμε και βιώσαμε κοντά του από τα μαθητικά και νεανικά μας χρόνια στις κατηχητικές κινήσεις, στις χριστιανικές κατασκηνώσεις και στο πετραχήλι του γέροντα.
Αυτό ζήσαμε στη συνέχεια όταν στο σταυρό του επιτραχηλίου του, προστέθηκε το ακάνθινο στεφάνι του ωμοφορίου του. Και πάλι απλός και σοβαρός, και πάλι γλυκός και πάλι αυστηρός και πάλι ταπεινός και πάλι αρχοντικός, πάντα ενάρετος, πάντα αφιλάργυρος, πάντα φιλόπτωχος, πάντα εργατικός, πάντα ιεραποστολικός, πάντα ακούραστος.
Το έργο που αφήνει πίσω είναι τεράστιο, η προσφορά του ανεκτίμητη, το φιλανθρωπικό του έργο πολύτιμο και η παρακαταθήκη του μοναδική.
Ο πατέρας μας περπάτησε τον Γολγοθά της αρχιερατικής του διακονίας ακολουθώντας δύσβατο αλλά ευθύ μονοπάτι. Ποτέ δεν διάλεξε τις παρακάμψεις. Ταξίδευσε την θάλασσα της αρχιερατικής του διακονίας με πυξίδα και όχι με ανεμοδείκτες. Γι αυτό προτίμησε να φύγει στα τείχη του μικρού αλωνακιού μας και φλογερό από την πίστη του μετέωρο να πετάξει στον ουρανό για να συναντήσει τον Πατρο Κοσμά τον Αιτωλό, τον Άγιο Χριστόφορο και όλους τους Αγίους, τους ελεύθερους πολιορκημένους για να σκεπάζουν όλοι μαζί όλη τη Μητρόπολή μας.
Στις όμορφες ή τις δύσκολες στιγμές της ζωής μας χρειαζόμαστε, θέλουμε και θα έχουμε την ευχή του πατέρα μας».
Με ανάρτηση του στα social media, ο Περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδος Νεκτάριος Φαρμάκης, εκφράζει τη λύπη του για τον θάνατο του Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας, που τα ξημερώματα , έχασε τη μάχη από τις επιπλοκές που του προκάλεσε ο κορωνοϊός.
Ο κ. Φαρμάκης χαρακτηρίζει τον εκλιπόντα ιεράρχη «άοκνο υπηρέτη του λαού και του κλήρου της Αιτωλίας και της Ακαρνανίας», συμπληρώνοντας πως «άφησε ανεξίτηλη την σφραγίδα του στην θρησκευτική και πνευματική ζωή του τόπου μας».
Δήμαρχος Μεσολογγίου: “Θλίψη και συγκίνηση προκαλεί η απώλεια του Μακαριστού Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας, Κοσμά στο Δήμο Ι.Π. Μεσολογγίου και σε εμένα προσωπικά.
Η επί πολλά έτη εμπνευσμένη και δημιουργική Ποιμαντορία Του, σε όλους τους τομείς, με το πλούσιο κοινωνικό και φιλανθρωπικό του έργο, αφήνει ένα ανεξίτηλο στίγμα δημιουργικής διάβασης, αλλά συγχρόνως αφήνει και ένα δυσαναπλήρωτο κενό στη Μητρόπολή μας. Η απώλεια του αγνού ανθρώπου του Θεού, του ακάματου και σεμνού λειτουργού της εκκλησίας, αποτελεί μεγάλη απώλεια για την Εκκλησία της Ελλάδας και για την Ορθοδοξία.
Ο αείμνηστος Μητροπολίτης υπήρξε ένας υποδειγματικός ποιμενάρχης που πάντα στήριζε την κοινωνία και τους ανθρώπους του Δήμου Ι.Π. Μεσολογγίου και ήταν πάντοτε παρών στα μείζονα προβλήματα της περιοχής μας. Θα κατέχει πάντα ιδιαίτερη θέση ως πνευματικός πατέρας στις καρδιές μας.
Στην Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας και στους οικείους του απευθύνω τα θερμά συλλυπητήρια μου.
Αιωνία του η μνήμη»
Ιδού και η αντίληψη σύμφωνα με τις Γραφές, από τον Στέργιο Ν. Σάκκο, ομότιμο καθηγητή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης:
“Ἕνα ἀπό τά χωρία τῆς ἁγ. Γραφῆς πού παρανοοῦν οἱ πολλοί, εἶναι τό Ρω 6,7 («ὁ ἀποθανών δεδικαίωται ἀπό τῆς ἁμαρτίας»). Ὅταν οἱ πολλοί λένε ὁ ἀποθανών δεδικαίωται ἐννοοῦν ὅτι ὁ ἄνθρωπος πού πέθανε ὁποιοσδήποτε κι ἄν ἦταν εἴτε καλός εἴτε κακός ἐφόσον πέθανε ἔχει δικαιωθεῖ καί ἔχει σωθεῖ στήν μετά θάνατον ζωή. Καί κανείς δέν ἐπιτρέπεται νά τόν κρίνει καί νά τόν κατηγορήσει, αλλά πρέπει νά εἶναι σεβαστός πλέον μεταξύ τῶν ζώντων καί ἀπρόσβλητος.
Ὑπ’ αὐτήν τήν ἔννοια χρησιμοποιοῦν τό χωρίο καί εὐλαβεῖς ἀκόμη χριστιανοί ἀπό ἀμάθεια βεβαίως καί ἁπλότητα καρδίας. Τό χρησιμοποιοῦν δέ καί ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι δέν πιστεύουν στήν ἀθανασία τῆς ψυχῆς· αὐτοί ὅμως τό χρησιμοποιοῦν μέ τήν ἔννοια ὅτι ὁ νεκρός εἶναι σεβαστός καί ἀπρόσβλητος μεταξύ τῶν ζώντων. Ἀρκετοί χρησιμοποιοῦν τό χωρίο καί σέ ἐπικήδειους ἤ ἐπιμνημόσυνους λόγους ἐννοώντας ὅτι ὁ ἀποθανών ἅπαξ καί πέθανε δικαιώθηκε, δηλαδή τοῦ συγχωρήθηκαν τά πάντα.
Ἔτσι δημιουργεῖται ἡ ἀντίληψη ὅτι ὁ θάνατος ἐξιλεώνει τόν ἄνθρωπο ἀπό τίς ἁμαρτίες, ὅλες τίς ἁμαρτίες, καί τόν εἰσάγει καθαρό στήν μέλλουσα ζωή. Μία τέτοια ἀντίληψη ὑπῆρχε καί στόν ἀρχαῖο εἰδωλολατρικό κόσμο καί σέ πολλούς ραββίνους τῶν Ἑβραίων.
Ἀλλά ἡ ἀνωτέρω ἀντίληψη εἶναι προφανῶς ἐσφαλμένη, διότι καταργεῖ τήν κόλαση. Ἐφόσον ὅλοι οἱ ἄνθρωποι πεθαίνουν, ὅλοι δικαιώνονται καί σώζονται. Ἡ ἀντίληψη αὐτή καταργεῖ ἀκόμη τό μυστήριο τῆς μετανοίας, διότι ἄν ὁ θάνατος ἐξιλεώνει τόν ἄνθρωπο ἀπό τίς ἁμαρτίες, τί χρειάζεται τό μυστήριο τῆς μετανοίας;
Ἡ διδασκαλία τῆς ἁγίας Γραφῆς εἶναι σαφής. Οὔτε ὁ θάνατος οὔτε τίποτε ἄλλο δέν μπορεῖ νά ἐξιλεώσει τόν ἀμετανόητο. Ἀλλά ἡ ἁμαρτία του ὅταν αὐτός πεθάνει, ἀκολουθεῖ τήν ψυχή του καί στήν ἄλλη ζωή ( ). Τό χωρίο «ὁ ἀποθανών δεδικαίωται ἀπό τῆς ἁμαρτίας» ἔχει ἔννοια ἐντελῶς διαφορετική ἀπό ἐκείνη πού δίνουν οἱ ἀμαθεῖς καί ἐπιπόλαιοι.
[…] Στήν περικοπή λοιπόν ὅπου περιέχεται τό ἐν λόγῳ χωρίο ὁ ἀπόστολος Παῦλος μιλᾶ γιά τό Βάπτισμα. Λέγει δέ ὅτι τό Βάπτισμα ἔχει τό ἑξῆς βαθύ νόημα. Εἶναι τό «ὁμοίωμα» τοῦ θανάτου τοῦ Χριστοῦ. Τό Βάπτισμα δηλαδή μοιάζει μέ τόν θάνατο τοῦ Χριστοῦ. Ὅπως ὁ Χριστός σταυρώθηκε καί τάφηκε, ἔτσι καί ἐμεῖς κατά τό μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος σταυρωνόμαστε καί ἐνταφιαζόμαστε ἤ μᾶλλον συσταυρώνομαστε καί συνενταφιαζόμαστε μέ τόν Χριστό. Καί ὅπως κατά τόν θάνατο τοῦ Χριστοῦ νεκρώθηκε ἡ ἁμαρτία, τήν ὁποία ἐκεῖνος ἀνέλαβε γιά χάρη μας ὡς ἐξιλαστήριο θῦμα, ἔτσι κατά τήν Βάπτιση ὁ παλαιός ἡμῶν ἄνθρωπος τῆς πονηρίας καί τῆς παραβάσεως τόν ὁποῖο ἕκαστος φέρει μέσα του ἐρχόμενος στόν κόσμο, συνεσταυρώθη γιά νά καταργηθεῖ τό σῶμα τῆς ἁμαρτίας «τοῦ μηκέτι δουλεύειν ἡμᾶς τῇ ἁμαρτίᾳ».
Ἡ διεφθαρμένη δηλαδή φύση μας σταυρώθηκε μαζί μέ τόν Χριστό, γιά νά καταστεῖ ἀνενέργητη πρός τήν ἁμαρτία ὡς νεκρή, ὥστε τοῦ λοιποῦ νά μή δουλεύουμε πλέον στήν ἁμαρτία. Εἶναι σάν νά φώναζε ὁ θεῖος ἀπόστολος Ἄνθρωπε! Πρόσεχε ἀπό τήν ἁμαρτία. Ἀφ’ ἧς στιγμῆς βαπτίσθηκες πέθανες γιά τήν ἁμαρτία. Ἀφ’ ἧς στιγμῆς κατῆλθες στήν ἱερά κολυμβήθρα ἐτάφης ἐκεῖ καί μένεις νεκρός γιά τήν ἁμαρτία. Αὐτό τό νόημα τονίζει ὁ ἀπόστολος. Καί εὐθύς προσθέτει· «ὁ γάρ ἀποθανών δεδικαίωται ἀπό τῆς ἁμαρτίας». Ὁ σύνδεσμος γάρ συνδέει μέ τό προηγηθέν χωρίο.
Υ.Γ Επί του…πιεστηρίου προέκυψε και αυτό: