Και εγένετο φως

Παραμονή των Φώτων. Μπροστά στην τηλεοπτική οθόνη εν μέσω σκότους της πανδημίας. Και εγένετο Φως! Φως εκ φωτός…

Η Μαρία Φαραντούρη στο “Άσμα Ασμάτων”. “Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία”. Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης στην “Πατρίδα”. Ξεσκίζουν το σκοτάδι, την ευτέλεια, το ζόφο, τη μιζέρια και την ξεφτίλα που ζούμε.

Με ένα τραγούδι, έναν στίχο…

Ορθώνεται ο πολιτισμός στα πόδια του, βγαλμένος μέσα από ένα μουσικό κουτί. Και στέκεται απέναντι στην αθλιότητα του τηλεοπτικού μας τοπίου, τα πρωϊνάδικα, τα μεσημεριανάδικα, τα δελτία ειδήσεων, στις τηλεπερσόνες και τους σιξ-πακ “τραγουδιστές” των πανάκριβων πρωτοχρονιάτικων, δημοτικών σόου.

Ορθώνεται η σεμνότητα απέναντι στην μικρότητα των “αρχόντων”. Το περιεχόμενο και η ουσία απέναντι στο κενό με το παπιγιόν. Η μελωδία απέναντι στα φάλτσα. Αυτός ο κόσμος “ο μικρός, ο Μέγας” απέναντι στο εφιαλτικό “Γκόθαμ” που έχει στηθεί εδώ και χρόνια ως “κανονική” πραγματικότητα, ως “μεγάλος περίπατος” στην άβυσσο…

Η σύγκριση των δύο κόσμων συντριπτική υπέρ του πρώτου. Όσες “γουασιγκτόνιες” και πλατάνια να φυτέψεις στον δεύτερο, με όσα πυροτεχνήματα και σιντριβάνια κι αν τον λούσεις θα παραμείνει μαύρος κι άραχλος.

Ας δανιστώ εδώ ένα από τα εκατοντάδες κείμενα, σχόλια, αναρτήσεις που πλημμύρισαν και φώτισαν κι αυτά με τη σειρά τους, τα social media, χθες όλη νύχτα:

“Έχει την Φαραντούρη και τον Αλκίνοο το «Μουσικό Κουτί» και, πέραν όλων των άλλων, η σεμνότητα και των δύο και ακόμη περισσότερο της Φαραντούρη αναδεικνύει τη διαφορά ανάμεσα σε προσωπικότητες που κάτι ψιλοσημαντικό έκαναν στη ζωή τους από την μια (και ακριβώς για αυτό δεν χρειάζεται να το φωνάζουν) και από την άλλη σε κύμβαλα αλαλάζοντα, αδειανά πουκάμισα και λιμοκοντόρους πολιτικούς, εξουσιαστές, σελεμπριτάδες, ριαλιτάδες.Είναι πολιτισμός εναντίον πολιτισμού, τρόπος ζωής εναντίον τρόπου ζωής, ήθος εναντίον ήθους” γράφει ο Κώστα Κωστάκος. Και είναι αυτό που με άλλα λόγια λένε όλοι όσοι είχαμε την τύχη να δούμε την εξαιρετική εκπομπή.

“Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία”.

Ή πιο σωστά: είχαμε ξεχάσει πόσο ωραία, πόσο χρήσιμη, πόσο ψυχαγωγική, πόσο λυτρωτική, πόσο φωτεινή μπορεί να είναι η τηλεόραση. Και όχι μόνο… Πόσο ωραία μπορεί να είναι η ζωή και η Πατρίδα μας…