Newsroom Team Μεγαλώνοντας θυμάμαι να καταλαβαίνω κάποια στιγμή πως ενώ υπάρχουν άπειρες αιτίες για όσα άσχημα συμβαίνουν στη ζωή (για τα λάθη που κάνουμε, για τις αποτυχίες μας, για τις ήττες μας) εντούτοις υπάρχουν μόνο δύο εξηγήσεις, μόνο δύο ετυμηγορίες στη συνείδηση των ανθρώπων γύρω μας για κάθε κακό που μας βρίσκει.
Ή φταίμε ή δεν φταίμε. Αν δεν φταίμε, τότε φταίει η κακιά στιγμή. Αν φταίμε, τότε φταίει το κούφιο μας το κεφάλι. Ανεξαρτήτως αιτίας δηλαδή αυτό που εξετάζουμε είναι η συμμετοχή μας, ο ρόλος μας στο κακό που συνέβη.
Ανήμερα της ονομαστικής μου εορτής, ο πρωθυπουργός της χώρας ανακοίνωσε πως και για τον μήνα Ιανουάριο η κυβέρνηση θα βάλει το χέρι στην τσέπη του Έλληνα και θα πληρώσει άλλα 400 εκατομμύρια ευρώ για να καλύψει την εκτίναξη του ενεργειακού κόστους.
Λίγο αργότερα ο αρμόδιος υπουργός ενέργειας και περιβάλλοντος, ευχαρίστησε τους ευρωπαίους εταίρους γιατί κινήθηκαν εξαιρετικά γρήγορα, με αποτέλεσμα να παρακαμφθεί η συνηθισμένη γραφειοκρατία των Βρυξελλών και τελικά η επιτροπή ανταγωνισμού να εγκρίνει άμεσα το αίτημα της Ελλάδας -να της επιτραπεί δηλαδή να πληρώσει από τον προϋπολογισμό τις αυξήσεις στις τιμές της ενέργειας- σημειώνοντας μάλιστα πως πρώτη η χώρα μας έσπευσε να ζητήσει από μόνη της κάτι τέτοιο.
Στη συνέχεια μας υπενθύμισε πως από τον περασμένο Σεπτέμβριο οι Έλληνες έχουμε πληρώσει συνολικά 1,3 δις για τις αυξήσεις του ρεύματος. Στο πρόσφατο παρελθόν, για να καταφέρουμε να εξοικονομήσουμε τέτοια ποσά προχωρήσαμε σε δεκάδες αποφάσεις που οδηγούσαν στη μείωση μισθών, συντάξεων, επιδομάτων, κοινωνικών παροχών , αποφάσεις που επηρέαζαν ακόμη και αυτή την ίδια την αμυντική ικανότητα της χώρας.
Την ίδια μέρα πληροφορήθηκα την ύπαρξη ενός “αμερικανικού non paper” (μια φράση που από τη θητεία μου στην επιτροπή εξωτερικών και άμυνας έμαθα να τη θεωρώ απειλητική) το οποίο -αν αποδειχθεί αληθινό- βάζει τέρμα στα σχέδια για την κατασκευή του ενεργειακού αγωγού east med για δύο λόγους, τον εξής έναν: δεν θέλει η Τουρκία.
Ο άλλος λόγος είναι… οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις…
Είναι καλό το αστείο και μάλλον θα γελάγαμε αν αυτό δεν ήταν εις βάρος μας. Πόσα επενδύσαμε ως χώρα σε αυτόν τον αγωγό; Πόσα προσφέραμε στους συμμάχους μας με την ελπίδα να σεβαστούν τις ειρηνικές μας διαθέσεις που αποτυπώνονται στις συμφωνίες μας με την Κύπρο και το Ισραήλ; Πόσα έχουμε ανεχτεί ήδη, με σκοπό να φτιαχτεί αυτός ο “πυλώνας ειρήνης και σταθερότητας”;
Οι ακολουθούμενες πολιτικές για την Ενέργεια, την Εξωτερική πολιτική και το Περιβάλλον έπρεπε να είναι συντονισμένες. Ποτέ δεν ήταν. Τώρα κατόπιν εορτής και προφανώς γνωρίζοντας την ήττα που έρχεται, ο πρωθυπουργός της χώρας μας καλεί να αλλάξουμε ψυγείο και κουζίνα.
Μεγάλωσα αλλά αυτό δεν άλλαξε μέσα μου: για τα κακά που μου συμβαίνουν, συνεχίζω να αναρωτιέμαι πάντα αν έφταιξα και γω σε κάτι. Ο σημερινός πρωθυπουργός κατά την επικοινωνιακή διαχείριση της πανδημίας επέλεξε να κάνει καραμέλα την φράση:”ατομική ευθύνη”. Τί είδους ευθύνη έχει ο ίδιος και η κυβέρνηση του για τα κακά που έρχονται; Και σε μας ποιός θα φταίει; Η κακιά στιγμή ή το κούφιο μας κεφάλι;
Αν και πιστεύω πως όσοι ασχολούνται με την πολιτική δεν θα έπρεπε να εκφράζουν ευχές , αλλά να υλοποιούν τις ευχές των συμπατριωτών τους δράττομαι της ευκαιρίας ως πρώτο άρθρο του χρόνου να ευχηθώ σε όλους και όλες Καλή Χρονιά , μια καλύτερη Χρονιά , με υγεία σε όσους το δυνατόν περισσότερους, ειρήνη σε όλο τον κόσμο, δικαιοσύνη και ευημερία στους πολίτες αυτής της χώρας που τόσα πολλά έχουν υπομείνει και συνεχής προσπάθεια για ότι καλύτερο για την χώρα από το πολιτικό προσωπικό της .
Ιωαννης Σαρίδης
Αγρονόμος Τοπογράφος Μηχ. Ε.Μ.Π
Πρώην βουλευτής Θεσσαλονίκης της Ε.Κ