Newsroom Team Είναι δικαίωμα κάθε δημοσιογράφου -εν προκειμένω του Άρη Πορτοσάλτε στον Σκάϊ- να πιστεύει πως πίσω από το αίτημα για παράταση των σχολικών διακοπών κατά μία ή δύο εβδομάδες για να αποφευχθεί η διασπορά του κοροναϊού υποκρύπτει την σκοπιμότητα των εκπαιδευτικών για επέκταση των…διακοπών. Αυτό ισχυρίστηκε στήνοντας καβγά με τον γραμματέα της ΟΛΜΕ Ν. Παπαχρήστο (δείτε κάτω το σχετικό βίντεο). ‘Αποψή του είναι, πως να την καταδικάσει κανείς; Τα έχουν λύσει αυτά οι Αμερικανοί με το γνωστό “opinions are like…, everyone has one”.
Εκείνο που δεν αποτελεί δικαίωμα κανενός είναι να παραβλέπει σκοπίμως πως ο γραμματέας της ΟΛΜΕ (όπως και όλες οι ομοσπονδίες των εκπαιδευτικών) πρότεινε ταυτόχρονα την επέκταση του σχολικού έτους κατά τον χρόνο που θα παρέμεναν κλειστά τα σχολεία εξαιτίας της πανδημικής έξαρσης.
Δεν αποτελεί, επίσης, δικαίωμα η διαστρέβλωση σχετικά με το γεγονός πως την επέκταση των εορταστικών διακοπών λόγω της έξαρσης της Όμικρον πρότειναν όχι μόνο οι συνδικαλιστές αλλά και πολλοί επιδημιολόγοι και άλλοι ειδικοί, μέλη και μη μέλη της επιτροπής του υπουργείου Παιδείας. Φαντάζομαι πως δεν διεκδικούν περισσότερο “καθισιό” (όπως ειπώθηκε) οι καθηγητές Τζανάκης, Σαρηγιάννης, Παρασκευής, Παυλάκης, Λινού κ.ά.
Αυτός ο τηλεοπτικός χουλιγκανισμός δεν οδηγεί πουθενά. Το άνοιγμα των σχολείων εν μέσω πανδημίας αποτέλεσε μια πολιτική απόφαση η οποία θα κριθεί εκ του αποτελέσματος. Ίσως δικαιωθεί η Νίκη Κεραμέως, ίσως όχι. Μόνο που αυτό που κρίνεται εν κατακλείδι δεν είναι η πολιτική δικαίωση της κυβέρνησης ή της αντιπολίτευσης (το σχετικό αίτημα διατυπώθηκε σχεδόν από όλα τα κόμματα) αλλά εάν η επιλογή αποτελεί ή όχι την ενδεδειγμένη υγειονομική και εκπαιδευτική επιλογή.
Η κυβέρνηση, για παράδειγμα, επικαλείται το επιχείρημα πως τα 25.000 κρούσματα στην εκπαιδευτική κοινότητα κατά το πρώτο διήμερο του testing θα κυκλοφορούσαν ανεξέλεγκτα στις πλατείες εάν δεν άνοιγαν κανονικά τα σχολεία. Όσοι το επικαλούνται, όμως, σκοπίμως παραβλέπουν πως την προηγούμενη εβδομάδα -πριν ανοίξουν τα σχολεία- εντοπίστηκαν περίπου 40.000 κρούσματα σε παιδιά και εφήβους 4-18 ετών. Άρα, η επαναλειτουργία των σχολείων δεν αποκάλυψε κάτι που δεν είχαμε εντοπίσει νωρίτερα. Θα έλεγε κανείς πως το επιχείρημα αντιστρέφεται: αφού υπήρχε ήδη έξαρση κρουσμάτων νέων στην κοινότητα, η επαναλειτουργία των σχολείων σε αυτή την κρίσιμη φάση της πανδημίας προκαλεί ακόμα μεγαλύτερη διασπορά.
Το υπουργείο επιχαίρει πως την πρώτη ημέρα επαναλειτουργίας δεν έκλεισε κανένα σχολικό τμήμα. Ακριβές, αλλά αυτό δεν είναι εν τέλει το “επίτευγμα” της τακτικής του 50%+1; Όταν σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες κλείνουν σχολικά τμήματα με ένα, δύο ή τρία κρούσματα (ακολουθεί απολύμανση, testing, καραντίνα και μετά ανοίγουν ξανά), πως να κλείσει ένα σχολικό τμήμα στην Ελλάδα αφού πρέπει να εντοπιστούν 13 κρούσματα ταυτοχρόνως σε μία αίθουσα 25 μαθητών;
Δικαιολογείται η ανάγκη ορισμένων να υπερασπίσουν πολιτικές επιλογές. Δεν είναι η πρώτη φορά και, για να είμαστε ειλικρινείς, δεν συμβαίνει μόνο με τους “εκπροσώπους” της μιας πλευράς. Εκείνο που δεν δικαιολογείται είναι αυτός ο χουλιγκανισμός της άποψης που παραβλέπει πραγματικά στοιχεία και τις επιστημονικές προσεγγίσεις όσων διαφωνούν μαζί τους…