ΤΕΛΛΟΣ ΦΙΛΗΣ “Καίει ο πάγος Κυρία” *
Η Μαλβίνα σήμερα θα έμπαινε στα 70. Δεν ξέρω αν θα μιλούσε ή θα είχε αποφασίσει να αποσυρθεί απο την “δημόσια ζωή του τόπου”. Ξέρω πως σε χρόνο ανύποπτο μας ειχε προειδοποιήσει, για τα μελλούμενα που θα έρθουν αν συνεχίζαμε έτσι.
Δεν την ακούγαμε, ή την ακούαμε μόνο σε εκείνα που μας διασκέδαζαν.
Δεν την ακούγαμε.
Την κόβαμε. Κι όμως κι αυτή -όπως κι άλλοι πρόωρα χαμένοι- μας τα είχαν πει. ΟΛΑ. Εγκαίρως.
Σήμερα τόσα χρόνια μετά το 2002 που μας άφησε, θα είχε γενέθλια. ” 20 χρόνια Επιτυχίες στην Αποτυχία”. Θα της εστελνα ενα sms με ευχές. Ισως την περίμενα τον Μάρτη στη Θεσσαλονίκη, καθισμένη σε έναν οντά να μας ξανατραγουδήσει όπως τότε.
Μου δίδαξε -αυτή κι ο Καστοριάδης- ότι ανθρωπο που δεν ειναι έτοιμος να καεί απο Έρωτα, να μην τον εμπιστεύομαι.
Μου δίδαξε κι άλλα. Επιβίωσης σημαντικά.
Κάποια ακόμη προσπαθω να τα τηρώ. Είναι ο τρόπος μου για να μη μου λείπει. Αλλα σήμερα να, μόλις η ημερομηνία έγινε 3 Φεβρουαρίου, ένοιωσα πόσο πολύ μου λείπει, ειδικά τώρα, με τα τόσα που μας συμβαίνουν και θα ‘θελα να της έλεγα “Χρόνια Πολλά” και να μας πάρουν τα γέλια καταμεσής της νύχτας.
τ.
*απ’ τις Κρυστάλλινες Νύχτες της Τώνιας Μαρκετάκη του 1992 σε σενάριο της της Μαλβίνας Κάραλη.