Η όλη στοιχομυθια μεταξύ του Δημάρχου και του πρώην, πλέον, υπουργού ήταν το λιγότερο άκομψη. Άκομψη διότι συζητούσαν πάνω σε «νεκρούς», άκομψη διότι συζητούσαν ανάλαφρα πάνω σε παθογένειες του ελληνικού κράτους.
Το ερώτημα που τίθεται είναι εάν ο Πρωθυπουργός σωστά απέλυσε τον υπουργό και φίλο του.
Ας πάμε όμως ορισμένα βήματα πίσω και ας αναρωτηθούμε με πραγματική ειλικρίνεια: πόσοι από εμάς, και υπό το πρισμα της αστικής ευγένειας θα λέγαμε στον Δήμαρχο, που είναι μεγαλύτερης ηλικίας ότι αυτά που λέει προσβάλουν κόσμο; Ορισμένοι μπορεί να έμεναν σιωπηλοί, ορισμένοι μπορεί να προσπαθούσαν να αστειευθούν.
Η σωστή αντίδραση βέβαια θα ήταν η πρώτη- δηλαδή ότι αυτα προσβάλλουν τους πολίτες. Αρκετοί θεώρησαν ότι η κίνηση Μητσοτακη ήταν αντανάκλαση γεγονότων της περασμενης εβδομαδας που αποσκοπούσε στην εκτόνωση των πολιτών. Στην πραγματικότητα ήταν η αρμόζουσα. Οι σκεπτόμενοι πολιτες έχουν πια κουραστεί με παρόμοιες συμπεριφορές και αποζητούν διαφορετικούς πολιτικούς όπου ξεφεύγουν από την ξεπερασμένη πολιτική του Μαυρογιαλούρου. Τα δυσάρεστα μνημόνια και η τραγική δεκαετία που βιώσαμε έχει μεταβάλει την σκέψη των πολιτών και ιδιαίτερα της νεότερης γενιάς.
Τα κόμματα άλλωστε θα πρέπει να αντιλαμβάνονται ότι οι κομματικοί στρατοί και οπαδοί πάντα ψηφίζουν το ίδιο αλλά την νίκη την δίνουν οι σκεπτόμενοι πολίτες που αναζητούν μια ευρωπαϊκή ταυτότητα. Και η χθεσινή απόφαση του κ. Μητσοτακη ήταν σε αυτή την προοπτική.