Γιατί είναι είδηση όταν πηγαίνει ο Τσίπρας στον Σκάϊ…

Παραμονές των εκλογών του Ιουλίου του 2019, ο Αλέξης Τσίπρας έδωσε μία “περιπετειώδη” συνέντευξη στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Σκάϊ και στους Σία Κοσιώνη και Αλέξη Παπαχελά. Περιπετειώδης, για δύο λόγους: πρώτον, ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μετά την ηχηρή ήττα των ευρωεκλογών βρισκόταν με την πλάτη στον τοίχο, και, δεύτερον, επειδή διέβη το κατώφλι του καναλιού του Γιάννη Αλαφούζου που είχε πρωταγωνιστήσει στο αντι-Σύριζα μέτωπο. Με εκείνη την συνέντευξη ο κ. Τσίπρας έσπασε το εμπάργκο του ΣΥΡΙΖΑ στον τηλεοπτικό σταθμό, όπως δε διαπιστώθηκε από τις μετρήσεις, από αυτή την εμφάνιση κέρδισε σε λίγες ώρες δυο ποσοστιαίες μονάδες…

Χρειάστηκε να περάσουν διόμιση χρόνια για να ξαναβρεθεί στον Σκάϊ (Αταίριαστοι). Ο τηλεοπτικός σταθμός στηρίζει αναφανδόν την κυβέρνηση και “αντιπολιτεύεται” τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, ωστόσο εμπάργκο των στελεχών της αξιωματικής αντιπολίτευσης στα πάνελ των ενημερωτικών του εκπομπών δεν υπάρχει πια.

Το 2019, ο Αλέξης Τσίπρας επέλεξε να δώσει εκείνη την συνέντευξη για να διασώσει ότι μπορούσε να διασωθεί. Και το κατάφερε, εάν κρίνει κανείς από το 31,5% των εκλογών σε σύγκριση με το 23,5% των ευρωεκλογών. Η επιλογή να επιστρέψει στον Σκάϊ έχει τώρα διαφορετική στόχευση και εν τέλει ήταν win-win. Ο τηλεοπτικός σταθμός είχε στο στούντιό του τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τον οποίο συχνά επικρίνει με δριμύτητα (μόλις πριν μερικές ημέρες εις εκ των σχολιαστών του τον κατηγόρησε πως είχε “στήσει” από το 2008 “σχέδιο με τον Προκόπη Παυλόπουλο”), ο δε πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ βρήκε την ευκαιρία να απευθυνθεί από ένα καθ’ υπερβολή “εχθρικό έδαφος” σε ένα ακροατήριο που σπάνια αφιερώνει χρόνο και ανοχή να τον ακούσει.

Σε τουλάχιστον τρία σημεία της συνέντευξης ο κ. Τσίπρας απευθύνθηκε στο πλέον κρίσιμο εκλογικό ακροατήριο, αυτό του λεγόμενου μεσαίου χώρου ακόμη και στους απογοητευμένους ψηφοφόρους της ΝΔ από τις εκλογές του 19.

Η φράση που επιστέγασε την παρουσία του κ. Τσίπρα στο κανάλι του Φαλήρου δεν ήταν άλλη από το ευθύ άνοιγμά του στους απογοητευμένους ψηφοφόρους της ΝΔ σημειώνοντας ότι «αντίπαλός μας είναι ο κ. Μητσοτάκης. Και θέλω να σας πω ότι ούτε τους ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας θεωρούμε ως αντιπάλους μας. Εμείς θέλουμε να μιλήσουμε πολιτικά σε όλο τον ελληνικό λαό για την εναλλακτική προοπτική που μπορεί να έχει ο τόπος».

Σε πρόσφατη δημοσκόπηση της εταιρείας Pulse που παρουσιάστηκε στο ίδιο κανάλι, Μητσοτάκης, Ανδρουλάκης και Τσίπρας συναγωνίζονται στην προσέλκυση των λεγόμενων κεντρώων ψηφοφόρων. Ο πρωθυπουργός εμφάνιζε επιρροή 26% σε αυτό το δημοσκοπικό δείγμα, ο νέος αρχηγός του ΚΙΝ.ΑΛ 24%, και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ 20%. Τα βλέμματα των περισσοτέρων στάθηκαν στην μάχη στήθος με στήθος των δύο πρώτων, οι γνωρίζοντες, όμως, δεν υποτίμησαν το γεγονός πως ο μέχρι πρότινος “ριζοσπάστης” Τσίπρας και ο στόχος του αντι-Σύριζα μετώπου (που κατείχε παλαιότερα σημαντικό τμήμα της “γεωγραφίας” του λεγόμενου Κέντρου) βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από τους υποτίθεται κατ΄ εξοχήν κεντρώους Μητσοτάκη και Ανδρουλάκη.

Σε αυτό το ακροατήριο, λοιπόν, απευθύνθηκε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Και απευθύνθηκε και απολογητικά, και επιθετικά. Διατύπωσε, για παράδειγμα, σαφή αυτοκριτική για την φορολογική εξόντωση της μεσαίας τάξης κατά την υπο μνημονιακή ομηρία διακυβέρνησή του. Και, επιπροσθέτως, διαχώρισε την θέση του -ως επίσημη θέση- από τις ρητορικές εκτροπές του Παύλου Πολάκη και της Τασίας Χριστοδουλοπούλου. Η επιμονή των δύο δημοσιογράφων στα περί μη αποπομπής των δύο στελεχών και η παραπομπή του Αλέξη Τσίπρα στην ρήση του Μάο για τα…”λουλούδια” δεν αλλοίωσε το μήνυμα που έστειλε στους τηλεθεατές. Διότι εκείνο που έμεινε σε όσους ήθελαν πραγματικά να τον ακούσουν ήταν το σαφές “άδειασμα” της νοοτροπίας που κακώς εξέπεμψαν τα συγκεκριμένα στελέχη:

«Δεν θα παίξουμε στο ίδιο γήπεδο τον αντίπαλο, γιατί εκεί θα χάσουμε. Εμείς θα παίξουμε στο γήπεδο της αξιοκρατίας, στο γήπεδο της άρσης των δεσμών του κράτους με το κόμμα, στο γήπεδο των μεταρρυθμίσεων των δημοκρατικών, της διαφάνειας και ας έχουμε κόστος από αυτό». Άρα, ούτε επέλαση στη Δικαιοσύνη πρόκειται να γίνει εάν ξαναβρεθεί ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στην εξουσία, ούτε στρατιά “συριζοφρουρών” θα εγκατασταθεί στους μηχανισμούς του κράτους και των θεσμών.

Έκανε, όμως, κάτι περισσότερο. Προσπάθησε να αποκόψει το στυλ και το ύφος της διακυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη από το ευρύ σώμα της γαλάζιας παράταξης. Κάτι καθόλου εύκολο.

“Αντίπαλός μας είναι ο κ. Μητσοτάκης. Και θέλω να σας πω ότι ούτε τους ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας θεωρούμε ως αντιπάλους μας. Εμείς θέλουμε να μιλήσουμε πολιτικά σε όλο τον ελληνικό λαό για την εναλλακτική προοπτική που μπορεί να έχει ο τόπος”, είπε χαρακτηριστικά. Και συμπλήρωσε: “Δεν ξέρω αν είναι η αντίληψη της Δεξιάς αυτή, διότι ξέρετε, υπάρχει κι ένα κομμάτι μέσα στη Νέα Δημοκρατία που δεν ασπάζεται αυτές τις αντιλήψεις (περί νεοφιλελευθερισμού)”.

Η ανάγνωση είναι σαφής: ο Αλέξης Τσίπρας πιστεύει πως η ακρίβεια και οι ανατιμήσεις αφορούν και το ακροατήριο της μεσαίας τάξης στο οποίο η Ν.Δ είχε κατακτήσει σημαντικά εδάφη λόγω της φορολογικής πολιτικής της προηγούμενης κυβέρνησης. Και επιχειρεί να ανακτήσει διαύλους επικοινωνίας. Δεδομένου ότι έχει ήδη κατορθώσει να διεισδύσει (με ποσοστό 20% στην μέτρηση της Pulse) σε αυτή την μερίδα του εκλογικού σώματος δικαιολογεί, εν τέλει, και την επιλογή να μιλήσει από τον Σκάϊ, αλλά και την συγκεκριμένη στρατηγική.

Όλα αυτά υποκρύπτουν πιθανότατα και την εκτίμηση πως ένα μέρος των ψηφοφόρων του κυβερνώντος κόμματος έχει αρχίσει να διαφοροποιείται από τις επιλογές του. Στην Κουμουνδούρου θεωρούν πως η έκρηξη των τιμών του ρεύματος, των καυσίμων και ειδικότερα του φυσικού αερίου, όπως και η ακρίβεια στα ράφια των σούπερ μάρκετ, μπορεί να αποδειχθούν για την σημερινή κυβέρνηση ότι και η υπερφορολόγηση της ακίνητης περιουσίας για την κυβέρνηση Σαμαρά. Εάν η ξέφρενη άνοδος των τιμών και η απομείωση του εισοδήματος συνεχιστούν, διαμορφώνεται ένα πολύ σοβαρό πολιτικό και πιθανώς εκλογικό διακύβευμα. Αυτό δεν σημαίνει πως ο σκληρός πυρήνας των ψηφοφόρων της Ν.Δ θα μετακινηθεί αυτόματα στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, προφανώς, όμως, θα αρκούσε στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είτε να μην φτάσουν στις κάλπες δυσαρεστημένοι, είτε να μετακινηθούν δεξιότερα, ή να επιλέξουν το νέο ΚΙΝ.ΑΛ. Το γεγονός πως η Ν.Δ χάνει κατ΄ αναλογία περισσότερους ψηφοφόρους προς το κόμμα του Νίκου Ανδρουλάκη απ΄ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι κάτι που μπορεί να διαμορφώσει τάση.

Αρκεί, όμως, μια συνέντευξη στον Σκάϊ και η “απεύθυνση” στο ακροατήριο του παλαιού -κατά Γιάννη Λούλη- “μεσαίου χώρου” (κεντρική στόχευση της Ν.Δ του Κώστα Καραμανλή); Όχι. Ο Αλέξης Τσίπρας, πέραν της δικής του πιο μετριοπαθούς εικόνας, πρέπει να αθροίσει δίπλα του και εκείνα τα πρόσωπα που θα την ενισχύουν και δεν θα της αφαιρούν επιχειρήματα. Τα “λουλούδια”, για παράδειγμα, μπορούν να αφεθούν να ανθίζουν αρκεί να μην μετατρέπονται σε αγριόχορτα που πνίγουν την προσπάθεια διεύρυνσης. Και πρέπει να αναδειχθούν νέα πρόσωπα που να μπορούν να μιλούν στον Σκάϊ και να τους ακούν με προσοχή, ή έστω με ανοχή, οι τηλεθεατές-κεντροδεξιοί ψηφοφόροι…