ΠΑΝΟΣ ΖΕΡΒΑΣ Ο Βλαντιμίρ Πούτιν αναγνώρισε την ανεξαρτησία του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ. Σημαίνει πόλεμο; Όχι υποχρεωτικά, αλλά πιθανότατα ναι.
Το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ έχουν τώρα το πρόσχημα που χρειάζονταν για να επιχειρήσουν μια φορά ακόμα να συντρίψουν οικονομικά και στρατηγικά τη Ρωσία.
Επειδή δεν θα το πετύχουν, θα βρεθεί μια νέα φόρμουλα συνύπαρξής τους με τους Ρώσους.
Στο μεταξύ, ούτε ψύλλος στον κόρφο των Ουκρανών, αν πάρουν τον αμανέ πολύ ψηλά και επιχειρήσουν να καταστείλουν δια της βίας τις “ανεξάρτητες” περιοχές που προέκυψαν – κυρίως χάρη στη δική τους αμετροέπεια. Ή, ακόμα χειρότερα, αν επιχειρήσουν να διώξουν τους Ρώσους που κατοικούν στις περιοχές αυτές.
Δεν είναι η κίνηση Πούτιν μια σαφής παραβίαση της διεθνούς νομιμότητας;
Φυσικά είναι και μάλιστα καραμπινάτη.
Όπως πλήθος άλλες, αν συμβατικά αρχίσουμε να μετράμε από το 1974 και την εισβολή – κατοχή μέρους της Κύπρου από ένα αξιοσέβαστο κατά τα λοιπά μέλος του ΝΑΤΟ.
Η διεθνής νομιμότητα υφίσταται ως έννοια, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την ακεραιότητα των συνόρων και τα δικαιώματα των μειονοτήτων. Υπό την προϋπόθεση ότι αυτό δεν ενοχλεί τους πλανητικά ή και τοπικά ισχυρούς. Σ’ αυτή την περίπτωση, πολύ απλά αγνοείται και οι ιστορικές αντιθέσεις λύνονται δια της βίας.
Θεωρώ ανοησία να υποστηρίζει κανείς τη μια ή την άλλη πλευρά σ’ αυτή τη διαμάχη, η οποία μπορεί να αποδεχτεί προάγγελος για τεράστιες καταστροφές.
Κι εμείς, ως Ελλάδα;
Δε νομίζω ότι έχουμε περιθώριο για κάτι περισσότερο από τον παλιό Κεφαλονίτη που πήγε φαντάρος, τον έκαναν μουλαρά, κι όταν τον ανέβασε πρώτη φορά ο λοχίας στο μουλάρι αυτό άρχισε να κλωτσοπηδάει κι εκείνος προσπαθούσε να κρατηθεί φωνάζοντας “Άγιε μου Γεράσιμε, στα μαλακά!”. Θα πέσει που θα πέσει δηλαδή, αλλά να κάνει ο άγιος το θαύμα του να πέσει στα μαλακά, για να μην τσακιστεί ανεπανόρθωτα.
Τα “μαλακά” για εμάς σημαίνουν να ανταποκριθούμε στις συμμαχικές μας δεσμεύσεις, χωρίς να γίνουμε εχθροί της Ρωσίας. Έχει ξανασυμβεί στο παρελθόν, αλλά αυτή τη φορά θα είναι πολύ πιο δύσκολο.
Πρώτη δημοσίευση στο Facebook