Newsroom Team Παρά τις υποδείξεις για το αντίθετο από το Κρεμλίνο, η Ουκρανία παραμένει περικυκλωμένη από ρωσικά στρατεύματα, τόσο κατά μήκος των μακρών συνόρων της με τη Ρωσία όσο και εντός της κατεχόμενης Κριμαίας. Η Ρωσική Ομοσπονδία έχει αναπτύξει χερσαίες, αεροπορικές και ναυτικές δυνάμεις που δίνουν στο Κρεμλίνο μια σειρά από δυνατότητες εάν επιδιώξει να ξεκινήσει στρατιωτική δράση. Το TheConversation παρουσίασε μία ανάλυση, αναμφίβολα από την οπτική γωνία της Δύσης. Την ανάλυση υπογράφει ο David J Galbreath, καθηγητής Διεθνούς Ασφάλειας, University of Bath.
Όχι για πρώτη φορά , οι ρωσικές δυνάμεις φαίνονται έτοιμες να αμφισβητήσουν την κυριαρχία της Ουκρανίας και η Δύση φαίνεται να μην ξέρει τι να κάνει γι’ αυτό χωρίς να διακινδυνεύσει τον πόλεμο μεταξύ των πυρηνικά οπλισμένων κρατών.
Η Ρωσία έχει προετοιμάσει το έδαφος για στρατιωτική δράση κατά της Ουκρανίας από το 2014, όταν κατέλαβε την Κριμαία και έτσι απέκτησε μια πιο σημαντική στρατιωτική βάση στο νότο. Εν τω μεταξύ, ο συνεχιζόμενος πόλεμος στην περιοχή του Ντονμπάς επέτρεψε στις ρωσικές μονάδες ασφαλείας και πληροφοριών να συνεχίσουν να “κατασκοπεύουν” επί του πεδίου τις ουκρανικές στρατιωτικές και παραστρατιωτικές επιχειρήσεις.
Την άνοιξη του 2021, η Ρωσική Ομοσπονδία ενέτεινε τις δράσεις κατά της Ουκρανίας, σταματώντας από τον πραγματικό πόλεμο. Ξεκίνησε επιθέσεις στον κυβερνοχώρο και εκστρατείες παραπληροφόρησης καθώς και διατάραξη του ενεργειακού εφοδιασμού. Η Ουκρανική Υπηρεσία Ασφαλείας εντόπισε επιχειρησιακές μονάδες και μονάδες ύπνου από την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ασφαλείας της Ρωσίας, την Υπηρεσία Εξωτερικών Πληροφοριών, τις Στρατιωτικές Πληροφορίες και τις Ειδικές Δυνάμεις που δρουν εντός των συνόρων της.
Εάν συμβεί στρατιωτική δράση, υπάρχουν τρία πιθανά σενάρια για το πώς θα εξελιχθεί.
Σενάριο 1: αποκεφαλισμός
Η πρώτη είναι η προσέγγιση του “αποκεφαλισμού”. Οι ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις και οι δυνάμεις ασφαλείας θα επιδιώξουν να αφαιρέσουν την τρέχουσα κυβέρνηση και τις κρατικές εξουσίες προκειμένου να τις αντικαταστήσουν με άτομα πιο ευνοϊκά για (και ανήκουν) στη Μόσχα. Ίσως παραδόξως, αυτό θα συνεπαγόταν τη διατήρηση ορισμένων ατόμων που εργάζονται ήδη στο ουκρανικό κράτος. Υπάρχουν προσωπικότητες που έχουν δείξει συμπάθεια και έχουν συνεργαστεί με τη Ρωσική Ομοσπονδία.
Αυτό το σενάριο θα συνεπαγόταν πιθανώς μονάδες ασφάλειας και πληροφοριών στο έδαφος στην Ουκρανία καθώς και μονάδες από τη στρατιωτική άσκηση που διεξάγεται επί του παρόντος στη Λευκορωσία . Η μεγαλύτερη ανησυχία για τη Ρωσία σε αυτό το σενάριο θα ήταν πώς θα αντιδρούσαν ο ουκρανικός στρατός και η αστυνομία. Μπορεί επίσης να υπάρξει μια σημαντική δημόσια αντίδραση ενάντια σε μια κυβερνητική αλλαγή που καθοδηγήθηκε από τη Μόσχα.
Σενάριο 2: πόλεμος στα ανατολικά
Η δεύτερη πιθανότητα είναι το σχέδιο του λεγόμενου του ανατολικού πολέμου. Εδώ, οι ρωσικές δυνάμεις θα επιδίωκαν να ενισχύσουν τις αποσχισθείσες περιοχές στο Ντονμπάς με όπλα, προμήθειες και πληροφορίες. Αυτές οι περιοχές θα χρησιμοποιηθούν στη συνέχεια ως εφαλτήριο για να πάρουν περισσότερο ουκρανικό έδαφος για να καλύψουν πληρέστερα εκείνες τις περιοχές όπου βρίσκονται Ρώσοι και Ρωσόφωνοι Ουκρανοί.
Ένας τέτοιος ελιγμός θα μπορούσε να οδηγήσει τα ρωσικά στρατεύματα μέχρι τον ποταμό Δνείπερο, ο οποίος χωρίζει τη χώρα σε ανατολικά και δυτικά. Θα μπορούσε επίσης να εκτείνεται σε όλη την ακτή της Μαύρης Θάλασσας μέχρι τα σύνορα με τη Μολδαβία (όπου βρίσκεται μια άλλη ενισχυμένη απόσχιση από τη Ρωσία περιοχή).
Μια τέτοια επιχείρηση θα υποστηριζόταν από στρατιωτικές δυνάμεις που σταθμεύουν μέσα και γύρω από τη ρωσική περιοχή του Ροστόφ-ον-Ντον, στα ανατολικά της Ουκρανίας, δυνάμεις στα νότια που σταθμεύουν στην Κριμαία και επίσης πιθανώς ρωσικά τάγματα μηχανοκίνητων και τυφεκίων που σταθμεύουν στην αποσχισθείσα Υπερδνειστερία στη Μολδαβία.
Σενάριο 3: πλήρης εισβολή
Η τελική πιθανότητα είναι η προσέγγιση πλήρους εισβολής. Όλες αυτές οι δυνάμεις που αναφέρθηκαν μέχρι τώρα καθώς και οι αεροπορικές μονάδες που βρίσκονται βορειότερα θα επιδιώξουν να νικήσουν στρατιωτικά την Ουκρανία. Θα χρησιμοποιούσαν την πρόσφατη εμπειρία σε πολεμικές επιχειρήσεις στη Συρία για να νικήσουν κάθε λαϊκή εξέγερση εναντίον των ρωσικών δυνάμεων.
Αυτή η προσέγγιση θα ήταν καταστροφική για τον λαό της Ουκρανίας. Μεγάλης κλίμακας απολογισμοί νεκρών θα αναμένονταν στις ουκρανικές στρατιωτικές και αστυνομικές δυνάμεις καθώς και στους τοπικούς πληθυσμούς που βρίσκονται δίπλα στις μάχες. Θα υπάρξουν μεγάλες ροές προσφύγων προς τα δυτικά της Ουκρανίας και προς τα συνοριακά κράτη της Πολωνίας, της Ουγγαρίας, της Ρουμανίας και της Μολδαβίας. Μια τέτοια προσφυγική κρίση θα μπορούσε να είναι η μεγαλύτερη στην Ευρώπη από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
Τροματικές επιπτώσεις
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι αυτές οι προσεγγίσεις δεν αλληλοαποκλείονται. Θα μπορούσαν ακόμη και να συμβούν διαδοχικά εάν το Κρεμλίνο δεν είναι ικανοποιημένο με τις αλλαγές που διαπιστώνει στην Ουκρανία ή στη Δύση.
Ανεξάρτητα από το τι κάνει η Ρωσία, άλλες χώρες με εκκρεμείς διαμάχες για αποσχισμένα εδάφη, όπως η Μολδαβία με την Υπερδνειστερία και η Γεωργία με τη Νότια Οσετία και την Αμπχαζία, θα παρακολουθούν τα γεγονότα με νευρικότητα. Μια νίκη στην Ουκρανία για τη Ρωσία θα μπορούσε κάλλιστα να τροφοδοτήσει ενέργειες εναντίον αυτών των χωρών στο μέλλον. Και αν η Δύση αποτύχει να ανταποκριθεί σθεναρά, ακόμη και χώρες όπως η Εσθονία και η Λετονία θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν απειλές στο μέλλον.
Η στρατιωτική απειλή της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας έχει φέρει τη Δύση σε δύσκολη θέση. Πρέπει να αποφασίσει πώς θα αντιμετωπίσει μια εμπόλεμη Ρωσία και πόσο μακριά θα πρέπει να επεκτείνει τα μέλη της, για παράδειγμα, στην Ουκρανία ή τη Γεωργία και όχι μόνο. Ούτε αυτές οι δυσκολίες βοηθούνται από το γεγονός ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες ενδιαφέρονται περισσότερο για την Κίνα, τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας και το καθεστώς της Ταϊβάν αυτές τις μέρες παρά για τη μοίρα της Ανατολικής Ευρώπης.
Επιπλέον, το ίδιο το μέλλον του ΝΑΤΟ μπορεί να διακυβεύεται εάν δεν μπορεί να έχει μια αξιόπιστη απάντηση στην Ουκρανία μέσω διπλωματίας, στρατιωτικής βοήθειας και ίσως ακόμη και στρατιωτικής απάντησης. Μια τέτοια απώλεια αξιοπιστίας θα ήταν μια σημαντική νίκη για τη Ρωσία, η οποία βλέπει το ΝΑΤΟ ως απειλή για τη δική της εθνική ασφάλεια και την παγκόσμια στρατηγική για την ανάκτηση της εξουσίας. Με άλλα λόγια, η σημασία της κατάστασης στην Ουκρανία δεν μπορεί να υποτιμηθεί.
Αναδημοσίευση από το TheConversation