ΑΝΤΡΕΑΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ Ως έναν ηγέτη που έχει αυταπάτες μεγαλείου περιγράφει τον Πούτιν ο βραβευμένος με νόμπελ οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν σε εκτενές άρθρο του στους New York Times, με τίτλο «Η Ρωσία είναι υπερδύναμη Ποτέμκιν», αναλύοντας ότι η Ρωσία είναι ακόμη πιο αδύναμη από όσο πιστεύει η πλειοψηφία του κόσμου στον πλανήτη ενώ εντοπίζει τα τρωτά σημεία του “οικοσυστήματος Πούτιν” που εξηγούν γιατί ο Ρώσος πρόεδρος θα βγει από αυτόν τον πόλεμο ηττημένος.
Τι “κατάλαβαν” από τον τίτλο του άρθρου, πολλά ελληνικά ΜΜΕ;
Πως ο Πολ Κρούγκμαν παρομοίωσε τη Ρωσία με το… «θρυλικό θωρηκτό της Ρωσικής Αυτοκρατορίας που στασίασε, ύψωσε κόκκινη σημαία και έγινε ο προάγγελος του ξεσηκωμού εναντίον του Τσάρου».
Ουδεμία σχέση! Ουδεμία, όμως! Κι όμως! Αυτή η ανοησία αναπαράχθηκε από δεκάδες ιστότοπους….
Η αναφορά του Κρούγκμαν δεν ήταν βέβαια για το θωρηκτό αλλά και τα περίφημα “Χωριά Ποτέμκιν” που είχε στήσει, στα τέλη του 18ου αιώνα, στην Κριμαία ο πρίγκιπας Γκριγκόρι Ποτέμκιν για να εντυπωσιάσει τη Μεγάλη Αικατερίνη που έκανε περιοδεία στην περιοχή (βλ. en.m.Wikipedia.org “The Potemkin village” – αξίζει να το διαβάσετε).
Η αυτοκράτειρα Αικατερίνη, όντως, επισκέφθηκε το 1787 την περιοχή κι έμεινε κατευχαριστημένη με τις κτήσεις που είχαν ενσωματωθεί στην αυτοκρατορία. Εβλεπε όμορφα χωριά και ευτυχισμένους χωρικούς που χαιρετούσαν το τρένο, χωρίς να γνωρίζει ότι ήταν προσόψεις ενός σκηνικού ενώ οι υποτιθέμενοι χωρικοί ήταν στρατιώτες με ανάλογα ρούχα, ότι τα κοπάδια των αγελάδων ήταν μόνο ένα και μοναδικό κοπάδι, που οδηγούνταν από τόπο σε τόπο όταν η αυτοκράτειρα, ξεκουραζόταν. Και στα τσουβάλια δεν υπήρχε καθόλου σιτάρι, αλλά άμμος.
Ο έρμος ο Κρούγκμαν μιλούσε γι’ αυτή την οφθαλμαπάτη συγκρίνοντάς την με τη σημερινή Ρωσία λοιπόν και όχι για το θρυλικό θωρηκτό.
Ο νομπελίστας οικονομολόγος δεν κατατάσσει τη Ρωσία ούτε καν ως μεσαίου μεγέθους δύναμη όπως είναι η Βρετανία και η Γαλλία ενώ αναφέρει ότι φαίνεται πιο αδύναμη οικονομικά από ό,τι πριν ξεκινήσει τον πόλεμο.
Ο Πούτιν δεν είναι ο πρώτος στυγνός δικτάτορας που καθιστά εαυτόν παρία της διεθνούς κοινότητας, γράφει ο Κρούγκμαν, αλλά είναι ο πρώτος που ηγείται μιας τόσο βαθιά εξαρτημένης από το διεθνές εμπόριο οικονομίας, με μια πολιτική ελίτ συνηθισμένη κατά το μάλλον ή ήττον να αντιμετωπίζει ως παιδική χαρά της τις δυτικές δημοκρατίες.
Όπως εξηγεί ο Κρούγκμαν, η Ρωσία του Πούτιν δεν είναι ένα ερμητικά κλειστό τυραννικό καθεστώς όπως η Βόρεια Κορέα του Κιμ Γιονγκ Ουν αλλά μια χώρα όπου το επίπεδο ζωής συντηρείται από τις εισαγωγές προϊόντων που αγοράζονται από τα έσοδα πώλησης ρωσικού φυσικού αερίου και μαύρου χρυσού. Και γι’ αυτό η οικονομία της είναι λίαν ευάλωτη στις κυρώσεις που προκαλούν αναταράξεις σε αυτό το εμπόριο, όπως φάνηκε και από τον καταποντισμού του ρουβλίου και τις προσπάθειες να μπει φρένο στη φυγή κεφαλαίων,
Ωστόσο, ο νομπελίστας κάνει λόγο και για απερίσκεπτες πολιτικές που έχουν κάνει την Ευρώπη βαθιά εξαρτημένη από το ρωσικό φυσικό αέριο γεγονός που μπορεί να αποδυναμώνει την απάντηση της Δύσης στη ρωσική επιθετικότητα.
«Ο Πούτιν κάλλιστα μπορεί να καταλάβει το Κίεβο, αλλά ακόμα και αν το κάνει, θα έχει κάνει τον εαυτό του πιο αδύναμο, όχι πιο δυνατό» καταλήγει ο Κρούγκμαν.