Η εκτίμηση του Εμμανουέλ Μακρόν μετά από ένα τηλεφώνημα μιάμισης ώρας με τον Βλαντιμίρ Πούτιν ήταν πως τα χειρότερα έρχονται.
Η ίδια εκτίμηση υπάρχει και στην ελληνική κυβέρνηση και καλύπτει τα πάντα – από την ενεργειακή και οικονομική κρίση έως τα γεωπολιτικά δεδομένα. Και εξ αυτής της εκτίμησης ορμώμενοι, είναι αρκετοί εκείνοι στο Μαξίμου που μπαίνουν στον πειρασμό να επεκτείνουν τον άξονα πολιτικής ταύτισης Αθήνας και Παρισιού – σε βαθμό ανάδειξης του Κυριάκου Μητσοτάκη σε «Έλληνα Μακρόν».
Πρόκειται για μια ταύτιση που δεν περιορίζεται στην ενίσχυση του ηγετικού πρωθυπουργικού προφίλ, αλλά βλέπει την παγκόσμια πολεμική κρίση ως πολιτική και εκλογική ευκαιρία. Κοινώς, μπορεί ο Κυριακος Μητσοτάκης να επανέλαβε στην συνέντευξή του στον Alpha ότι οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας, αλλά δεν είναι λίγοι εκείνοι στο Μαξίμου που βλέπουν την κρίση ως εκλογικό παράθυρο. Και θεωρούν την διεθνή προεκλογική καμπάνια Μακρόν εν όψει των προεδρικών εκλογών του Απριλίου στην Γαλλία ως το ιδανικό μοντέλο για να το ακολουθήσει και ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην Ελλάδα: να στήσει δηλαδή κάλπες έως τον Ιούνιο – λίγο μετά από τις κάλπες στην Γαλλία – προκειμένου η κυβέρνηση να προλάβει τα χειρότερα που, κατά Μακρόν, έρχονται.
Το πρώτο από αυτά τα χειρότερα είναι η ανεξέλεγκτη πια κλιμάκωση της ενεργειακής κρισης και της κρίσης της ακρίβειας. Με το πετρέλαιο στα 120 δολάρια το βαρέλι, το φυσικό αέριο στα 200 δολάρια ανά MWh και με την χονδρική τιμή ρεύματος στην Ελλάδα να σπάει τα πανευρωπαϊκά κοντέρ, ελάχιστοι είναι πια εκείνοι που πιστεύουν στο Μαξίμου ότι οι συνθήκες για εκλογές θα είναι καλύτερες μετά από έξι μήνες. Εξ ου και, σύμφωνα με τις πληροφορίες, η εισήγηση προς τον πρωθυπουργό είναι να πάει σε πρόωρες κάλπες άμεσα, παίζοντας το «χαρτί» του ηγέτη διεθνούς εμβέλειας που παίρνει αποφασιστικά θέση στην «σωστή πλευρά της ιστορίας» και αξιοποιώντας την συσπείρωση γύρω από τις κυβερνήσεις που, παγίως, τροφοδοτούν οι εθνικές και γεωπολιτικές κρίσεις.
Εχει ενδιαφέρον ότι οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές των πρόωρων εκλογών δεν σταματούν εκεί. Ρίχνουν στο τραπέζι και δεύτερο «χαρτί», εκείνο της αλλαγής του εκλογικού νόμου προκειμένου να διασφαλιστεί η αυτοδυναμία. Πρόκειται για εισήγηση που προ ολίγων μηνών απέρριπτε ο Κυριάκος Μητσοτάκης – όπως εξακολουθεί δημοσίως να απορρίπτει και τις πρόωρες κάλπες -, όμως ο πόλεμος τα αλλάζει όλα: αιτιολογεί και μια άμεση αλλαγή του εκλογικού νόμου στο όνομα της «πολιτικής σταθερότητας» την οποία έχει ανάγκη η χώρα σε περιόδους κρίσης. «Σταθερότητα ή περιπέτειες» ήταν, επι της ουσίας, και το εκλογικό δίλημμα, όπως το έθεσε και ο ίδιος ο Κυριακος Μητσοτάκης στον Alpha.
Εδώ, έχει ενδιαφέρον ότι στον φιλοκυβερνητικό Τύπο, και δη σε εκείνον που έχει απ’ ευθείας αναφορές στο Μαξίμου, υπάρχει πλέον αρθρογραφία που ζητά την αλλαγή του εκλογικού νόμου ως πράξη «πολιτικής ευθύνης».
Όπως έχει σημασία και το γεγονός πως, παρά την επικοινωνιακή επιχείρηση εθνικής συστράτευσης από την κυβέρνηση, οι κυλιόμενες δημοσκοπήσεις εξακολουθούν να δείχνουν ότι η ΝΔ απέχει μακράν από την αυτοδυναμία.
Σε όλες τις δημοσκοπήσεις, ακόμη και στις πιο γενναιόδωρες, η ΝΔ δεν ξεπερνά το 32%. Με τον ισχύοντα εκλογικό νόμο, τον «νόμο Θεοδωρικάκου», για να φθάσει το πρώτο κόμμα στις 151 έδρες θα πρέπει να συγκεντρώσει τουλάχιστον 38,4%. Τέτοιο ποσοστό δεν φαίνεται ορατό σε καμία δημοσκόπηση, όσο κι εάν πολωθεί το κλίμα μεταξύ πρώτων και δεύτερων εκλογών. Και μάλλον θα γίνεται όλο και πιο μακρινό όσο θα εκρήγνυνται οι… λογαριασμοί του ρεύματος και του φυσικού αερίου στα χέρια των καταναλωτών.
Κατά τις πληροφορίες άλλωστε η ενημέρωση που έχει ο υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας, και η οποία έχει μεταφερθεί πλήρως και στο Μαξίμου, στις Βρυξέλλες θεωρείται δεδομένο πια πως η ενεργειακή κρίση δεν θα κοπάσει πριν τουλάχιστον από τις αρχές του 2023. Αρα, η άνοιξη του 2023 που φέρεται να είναι ο χρόνος που προτιμά ο πρωθυπουργός για την προκήρυξη εκλογών δείχνει να εμπεριέχει υψηλά ρίσκα – και κυρίως, κινδυνεύει να κουβαλά πλέον βαριά και συσσωρευμένη κοινωνική δυσαρέσκεια. Οπότε, ανεξαρτήτως των δημόσιων διαβεβαιώσεων Μητσοτάκη, το εκλογικό δίλημμα για τον πρωθυπουργό είναι υπαρκτό. Και, αναλόγως των εξελίξεων στο ουκρανικό και ενεργειακό μέτωπο, μπορεί να γίνει και πιεστικό..