Κι αν με ρωτάτε, -που δεν με ρώτησε κανείς ποτέ- “τι είναι θέατρο” για μένα, θα σας πω, πως είναι η φωνή το σώμα και το Ηθος του Ηθοποιού, πάνω σε βλέμματα θεατών που αναζητούν τον μοχλό ενεργοποίησης τους, σε ένα σκοτάδι διακίνησης ιδεών, δημιουργώντας μια συνθήκη προσυννενοημένης “ενεργειακής μαγείας” του πάσχοντος σώματος του ηθοποιού, με την ακινησία του κοινού της σκοτεινής πλατείας.
Θέατρο είναι ο άνθρωπος, κάθε που προσπαθεί να αναπαραγάγει και να εξηγήσει το δαιδαλώδες σύμπαν του μυαλού του, σε μια ομαδικά προδιαγεγραμμένη πρόσκληση στο άπειρο, με σκοπό όχι την ομογενοποίηση, αλλα την κατανόηση του “άλλου”, του “διαφορετικού”, του “ξένου” γι’ αυτό και το ΘΕΑΤΡΟ είναι το αρχέτυπο αυτό, που αιώνες μετά, ονομάστηκε “Κοινωνία”, γιατι μόνο μεσα απο αυτές τις κοινές εμπειρίες ΘΕΑτων και ΗΘΟποιών, μπορεί να γίνει αποδεκτός, να ξορκιστεί και να κατανοηθεί ο νομοτελιακός θάνατος όλων μας και το τι αποτύπωμα αφήνει ο καθένας στην ζωή του για τους επόμενους, ώστε αυτό που ονομάζουμε πλεον όλοι Κοινωνία να μας πηγαίνει μπροστα και να μη πνίγεται στον Ρατσισμό, στη Βία, τον Εγωισμό και την Φιλαυτία μας.
Τέλλος Φίλης
-ένας απλός υπάλληλος ψυχαγωγίας-