ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ H αλληλεγγύη δεν εκβιάζεται. Προσφέρεται. Και στην περίπτωση της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και των εγκλημάτων που διαπράττει ο στρατός του Πούτιν, η Ελλάδα προσφέρει αφειδώλευτα την αλληλεγγύη της στον ουκρανικό λαό. Κι αυτό δεν θα τεθεί εν αμφιβόλω, ούτε μετά την -στα όρια της πρόκλησης- εμφάνιση του προέδρου Βολοντομίρ Ζελένσκι στην Ελληνική και την Κυπριακή Βουλή.
Τούτων δοθέντων, δεν πρέπει, όμως, να κλείνει κανείς τα μάτια στις σκοπιμότητες που ενσωματώνονται στις δύο ομιλίες του Ουκρανού προέδρου.
Ο Ζελένσκι, απευθυνόμενος στο ελληνικό κοινοβούλιο, μπορούσε να είχε κάνει διαφορετικές επιλογές. Θα προκαλούσε, δίχως άλλο, πολύ μεγαλύτερη συγκίνηση και θα συσπείρωνε κάθε Ελληνίδα και Έλληνα εάν, για παράδειγμα, έδειχνε κάποιο βίντεο με ομογενείς μας της Μαριούπολης που έχασαν συγγενείς τους από τη ρωσική θηριωδία, έναν Ελληνικής καταγωγής δάσκαλο, παιδιά που ορφάνεψαν και άλλα τραγικά πρόσωπα στον απάνθρωπο καμβά του Πούτιν. Δεν το έπραξε. Αντ’ αυτού προτίμησε να δείξει το γνωστό βίντεο με τους μαχητές του Τάγματος του Αζόφ, γνωρίζοντας πως σε όλη τη Δύση έχει καταχωρηθεί ως μία αμφιλεγόμενη παραστρατιωτική ομάδα με ναζιστικό (πρόσφατο) παρελθόν. Προκύπτει ένα ερώτημα: γιατί δεν έκανε μία τέτοια επιλογή κατά τις εμφανίσεις του στα κοινοβούλια ανά την υφήλιο; Στο Αμερικανικό Κογκρέσο, ή στα κοινοβούλια του Καναδά, της Γερμανίας, του Ηνωμένου Βασιλείου, της Ιαπωνίας και αλλού.
Την απάντηση την έδωσε ουσιαστικά εκ των υστέρων ο πρέσβης της Ουκρανίας στην Αθήνα Sergii Shutenko, ο οποίος δήλωσε πως το Τάγμα του Αζόφ δεν είναι νεοναζί αλλά τμήμα των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων, και μας μέμφθηκε πως έχουμε υιοθετήσει τη ρωσική προπαγάνδα. Εύλογα αναρωτιέται κανείς μήπως, τελικά, ο Ζελένσκι επιχείρησε να αναιρέσει το ρωσικό αφήγημα περί “αποναζιστικοποίησης” από την Ελληνική Βουλή. Ίσως, μάλιστα, επειδή γνωρίζει πως στη χώρα μας υπάρχει ένα αρκετά ισχυρό ακροατήριο “καλών προθέσεων” για τη Ρωσία.
Όμως, μία εμφάνιση επιβεβαίωσης της δεδομένης και δυναμικής ελληνικής αλληλεγγύης στον ουκρανικό λαό δεν πρέπει να προσφέρεται ως πεδίο σκοπιμοτήτων. Διότι, ακόμα κι αν το Τάγμα του Αζόφ έχει ενσωματωθεί στον ουκρανικό στρατό και υπερασπίζεται την Μαριούπολη είναι γνωστό πως ιδρύθηκε στη βάση ναζιστικών ιδεών περί “λευκής υπεροχής”. Μόλις το 2018 το Αμερικανικό Κογκρέσο συζήτησε την ένταξή του στις διεθνείς τρομοκρατικές οργανώσεις, κάτι που τελικώς δεν συνέβη επειδή η αμερικανική διοίκηση δεν ήθελε να ταράξει τις σχέσεις της με το Κίεβο. Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ είχε κατηγορήσει παλαιότερα, άλλωστε, το Τάγμα Αζόφ για εγκλήματα πολέμου, ο διεθνής Τύπος δε βρίθει αποκαλύψεων για τη νεοναζιστική δομή και δράση της συγκεκριμένης παραστρατιωτικής ομάδας.
Σε έναν πόλεμο, βεβαίως, ιδιαίτερα όταν ο ουκρανικός λαός αντιμετωπίζει τη ρωσική κτηνωδία, πολλά …αμβλύνονται. Όχι, όμως, και η “καταγωγή” του συγκεκριμένου Τάγματος. Θα μπορούσε, λοιπόν, ο Ζελένσκι να είχε επιλέξει άλλα πρόσωπα. Είχε τη δυνατότητα να συγκλονίσει με διαφορετικό τρόπο.
Οι σκοπιμότητες του Ουκρανού προέδρου δεν σταματούν εδώ. Διέπραξε δεύτερο ατόπημα μιλώντας στην Κυπριακή Βουλή. Είχε τη δυνατότητα και είχε δημιουργηθεί και η σχετική προσδοκία να επισημάνει το “ομοιοπαθές” του ουκρανικού και του κυπριακού λαού. Η Κύπρος έχει υποστεί εισβολή και κατοχή από την Τουρκία. Ούτε σε αυτό το αυτονόητο ανταποκρίθηκε ο πρόεδρος Ζελένσκι, προφανώς επειδή δεν ήθελε να δυσαρεστήσει την φίλη και “εγγυήτρια” σε μία πιθανή διαπραγμάτευση Τουρκία.
Αυτή τη σκοπιμότητά του επιβεβαίωσε, άλλωστε, ψέγοντας έμμεσα την Κυπριακή Δημοκρατία για τις “χρυσές βίζες” (σε Ρώσους πολίτες αλλά όχι μόνο), αδιαφορώντας υποκριτικά για το γεγονός ότι ο ίδιος ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου -της Τουρκίας της οποίας ο Ουκρανός πρόεδρος έχει πλέξει επανειλημμένα το εγκώμιο- έχει προσκαλέσει Ρώσους ολιγάρχες να παρακάμψουν τις κυρώσεις δραστηριοποιούμενοι επιχειρηματικά στην Τουρκία.
Στην Κυπριακή Βουλή, βεβαίως, εισέπραξε σκληρή απάντηση από την πρόεδρο της κ. Ανίτα Δημητρίου, για να διακοπεί περιέργως η σύνδεση εκείνη ακριβώς τη στιγμή…
Ο Ζελένσκι διέπραξε, ως εκ τούτων, ολίσθημα και με τις επιλογές που έκανε πρόδωσε και την φιλοξενία και την αλληλεγγύη που δείχνουν Ελλάδα και Κύπρος. Επαναλαμβάνω, η στάση μας δεν θα αλλάξει, διότι αυτό που συμβαίνει στην Ουκρανία είναι η βίαιη καταστρατήγηση κάθε έννοιας Δικαίου και συντελείται μία εισβολή σε ανεξάρτητο κράτος. Ελλάδα και Κύπρος επικαλούνται το διεθνές Δίκαιο επειδή υφίστανται τις συνέπειες της καταπάτησής του από την Τουρκία και δεν πρόκειται να αποστούν από αυτό. Θα συνεχίσουν να στηρίζουν τον ουκρανικό λαό απέναντι στην φρίκη της ρωσικής εισβολής.
Ο Ζελένσκι, όμως, δεν πρόσφερε καλές υπηρεσίες στον δοκιμαζόμενο λαό. Υπηρέτησε σκληρές σκοπιμότητες που μας προσβάλλουν. Και δεν το έκανε τυχαία στην Ελληνική και την Κυπριακή Βουλή.