ΝΙΚΟΛ ΛΕΙΒΑΔΑΡΗ Για έναν ακατανόητο λόγο ο Κυριάκος Μητσοτάκης ασχολείται περισσότερο με το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ απ’ ό,τι με το – επικείμενο – συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας. Πηγαίνει στις προσυνεδριακές εκδηλώσεις την ΝΔ και πριν μιλήσει για το κόμμα του μιλάει για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα.
Στην προσυνεδριακή του Ηρακλείου εγκάλεσε τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ που «κάνουν, υποτίθεται, συνέδριο» για να στηρίξουν έναν «παλιό αρχηγό» – «τον πιο παλιό αρχηγό», είπε, «που κάθεται στην καρέκλα του εδώ και 15 χρόνια, παρ΄ότι έχει ηττηθεί τρεις φορές σε εκλογές».
Στην προσυνεδριακή της Νίκαιας ευχήθηκε να έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ συνέδριο κάθε χρόνο: «Μακάρι να έκαναν συνέδριο κάθε χρόνο για να μας θυμίζουν από τι γλυτώσαμε», δήλωσε στα μέλη της ΝΔ. Και αποκήρυξε το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ως «αφόρητο μείγμα τοξικότητας, χυδαιολογίας, λαϊκισμού και εντάσεων που δεν αρμόζει σε κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης».
Ενδιαμέσως, μια βόλτα από το κλειστό του TAE KWO DO πέρασε και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Για την ακρίβεια, ο Γιάννης Οικονόμου αφιέρωσε περίπου το μισό από το χθεσινό briefing για να εξηγήσει γιατί το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ «εξαντλήθηκε στην προσπάθεια διευθέτησης ισορροπιών και ξεκαθαρίσματος εσωκομματικών λογαριασμών» και για να παρουσιάσει ένα ενδελεχή κατάλογο με έξι λόγους για τους οποίους «ο κ. Τσίπρας ούτε θέλει, αλλά ούτε και μπορεί να προσφέρει το ελάχιστο στην πατρίδα και την κοινωνία»
Mεταξύ των έξι λόγων ήταν και το γεγονός ότι ο Αλέξης Τσίπρας «συμπληρώνει 15 χρόνια ως πολιτικός αρχηγός παραμένοντας προσηλωμένος σε οράματα που αποδείχθηκαν οδυνηρές αυταπάτες». Καθώς και το ότι «παραμένει μια σκιά, μια φιγούρα του χθες».
Εν ολίγοις, στο Μαξίμου μπορεί και να ανησυχούν και να αγωνιούν για την τύχη του ΣΥΡΙΖΑ και των μελών του περισσότερο απ’ ό,τι στην Κουμουνδούρου. Διόλου απίθανο, δε, η επόμενη γαλάζια παρέμβαση να κατεβάζει κι απ΄ευθείας πρόταση για υποψηφιότητα Τσακαλώτου στην προεδρική εκλογή της 15ης Μαΐου.
Το παράδοξο αυτής της αγωνίας δεν αφορά μόνον το πολιτικό savoir faire. Παγίως και ιστορικά κόμματα και αρχηγοί (μικρότερα και μεγαλύτερα) αποφεύγουν οποιαδήποτε παρέμβαση στις συνεδριακές διαδικασίες των άλλων κομμάτων.
Το βασικό παράδοξο όμως είναι πολιτικό: Εάν ο Τσίπρας είναι το ταυτόσημο του χθες και της φθοράς, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια το κόμμα του στο γκρεμό και σε νέα ήττα. Και την Νέα Δημοκρατία σε νέα κυβερνητική θητεία. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει κάθε λόγο, αντί να τον κατακεραυνώνει, να ευλογεί του συριζαίους συνέδρους για την παραμονή του στην ηγεσία – ο Τσίπρας είναι ο εγγυητής της δικής του νίκης.
Μια εξήγηση θα μπορούσε να είναι η έτερη φθορά – η επιταχυνόμενη κυβερνητική φθορά που καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις. Η ΝΔ χάνει την προοπτική της αυτοδυναμίας, δεν έχει διασφαλισμένους συμμάχους για κυβερνητική συνεργασία και χρειάζεται νέους πολιτικούς συσχετισμούς. Η επανενεργοποίηση του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου, ή για την ακρίβεια, η δημιουργία «αντιΤσίπρα μετώπου» είναι μια κάποια λύση.
Μια δεύτερη εξήγηση θα μπορούσαν να δίνουν τα διαφορετικά παραταξιακά ήθη της ΝΔ. Εκεί δεν είθισται να παραμένουν αρχηγοί για 15 χρόνια όσοι χάνουν εκλογικές αναμετρήσεις. Όχι τρεις εκλογικές αναμετρήσεις, ούτε καν μία.
Και οι δύο εξηγήσεις όμως δεν είναι, εν προκειμένω, πειστικές. Αφορούν αμφότερες αδύναμες πολιτικές ηγεσίες και δυνάμει ηττημένους. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί να εισπράττει κυβερνητική φθορά αλλά παραμένει δημοσκοπικά κυρίαρχος. Και δεδομένος νικητής των εκλογών, όποτε κι εάν γίνουν αυτές. Θεωρητικά, δεν έχει κανέναν λόγο να αγωνιά απέναντι στον «loser Τσίπρα»…