anilikos Οι ζωές τον άλλων ανέκαθεν είχαν περισσότερο ενδιαφέρον από τις δικές μας. Τι κάνουν στη Σουηδία, πώς αντιμετωπίζουν την εισβολή στην Ουκρανία, γιατί ουρλιάζουν από τα παράθυρα στη Σαγκάη; Θα μας επηρεάσει;
Φυσικά οι ζωές των άλλων είναι και εγχώριες. Μήπως δεν υπάρχουν αρκετές δεξιότητες στους υποψήφιους εργαζόμενους; Πώς θα μπορέσουμε να το εκμεταλλευτούμε στο έπακρο ώστε να διαλύσουμε οριστικά κάθε κοινωνική εργασιακή πρόνοια; Γενικά οι ζωές των άλλων είναι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος κάθε έχοντος ισχυρού που αποφασίζει να “αγοράσει” όση ελευθερία ενημέρωσης επιθυμεί και τον συμφέρει.
Οι “άλλοι” παραμένουν πάντα οι πολίτες, ενώ το “εμείς” λουδοβικίζει και ορίζεται ως α’ πληθυντικό από το μεγαλείο της “αυθεντίας”. Η λέξη “μεγαλείο” εδώ, διαθέτει ψυχιατρική χρώση.
Οι ζωές των άλλων, επομένως, ορίζονται με βάση τους “έχοντες”. Ακόμα κι αυτή η εκλογική διαδικασία, παρότι πρόκειται για το κορυφαία δίκαιο πολιτικό σύστημα, με όσα της παρακλάδια εφευρετικά δημιουργούνται σε πολιτικό επίπεδο, ορίζεται από τους “έχοντες”¨. Ό,τι προβληθεί αρκετά, με αδρό χρηματικό αντάλλαγμα, θα επικρατήσει. Μοιραία και δραματικά αναμενόμενο. Είναι όμως έτσι; Μήπως ο κάθε πολίτης πλέον δεν μασάει ταραμά;
Οι δημοσκοπήσεις, οι φανερές, που κι αυτές πληρωμένες είναι από τους έχοντες, δείχνουν ένα “ψαλίδι” διαφοράς που συνεχώς κλείνει. Ετοιμάζεται να κόψει τον ομφάλιο λώρο που συνδέει τη “μητέρα” ΝΔ με την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος που την εξέλεξε ως κυβέρνηση. Κι αυτές είναι οι φανερές δημοσκοπήσεις. Οι συμφέρουσες των “εχόντων”. Αγορασμένα τα αποτελέσματα και μορφοποιημένα ανάλογα με την απόχρωση.
Οι ζωές των άλλων, των πολιτών, εν τέλει ενδιαφέρουν τους “έχοντες” μοναχά για ένα λόγο. Γιατί μπορούν να τις χρησιμοποιήσουν ώστε να διατηρήσουν με νύχια και με δόντια την καρέκλα τους. Εκφράζοντας ευθέως την επιθυμία να κυβερνήσουν 8ετία. Έτσι τουλάχιστον είπε ο Πρωθυπουργός της χώρας. Αδιαφορώντας για όσους θέλουν να κόψουν τα χέρια τους από τη ρίζα επειδή τους ψήφιζαν με κλειστά τα μάτια τα τελευταία πενήντα χρόνια.
Νομίζουν πως μπορούν να ορίσουν τις ζωές των άλλων εργαλειοποιώντας τα μάρμαρα του Παρθενώνα στο Λονδίνο. Ενώ τα αρχαία, που διατηρούν σε ιδιωτικές συλλογές, θεωρούν πως είναι η κατάλληλη στιγμή να τα εκθέσουν, απροκάλυπτα, κομπάζοντας για το εύρος της συλλογής τους. Βέβαια όταν δεν εκφράζεσαι για το οικονομικό “πόθεν έσχες” ανοιχτά, πώς να δώσεις λόγο για μερικές πέτρες που “τυχαία” βρέθηκαν στην κατοχή σου.
Οι ζωές των άλλων έχουν γίνει εργαλείο για να καθορίζεται η μοίρα όλων. Αλλά ο μαριονετίστας που νομίζει ότι κινεί όλα τα σχοινιά, με σχεδόν ταχυδακτυλουργική άνεση, δεν έχει αντιληφθεί πως σε πολλά έργα, έστω και φαντασίας, οι μαριονέτες όταν ξυπνήσουν και ξεσηκωθούν, μοναδικό στόχο έχουν έναν: Τον μαριονετίστα. Και τα σχοινιά πολύ εύκολα γίνονται θηλιές.