ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΝΤΑ Οι πρωτες συνέπειες της επισιτιστικής κρίσης που έρχεται πέρα από την ακρίβεια άρχισαν να εκδηλώνονται. Η Ινδία η δεύτερη σε μέγεθος παραγωγός χωρα του πλανήτη απαγόρευσε την εξαγωγή σιτηρών και τα κρατάει για δική της χρήση.
Η Ουκρανία διαλυμένη ούσα και με αποκλεισμένη την Μαυρη Θάλασσα δεν μπορεί να εξάγει. Η Ρωσία η τρίτη κατά σειράν παραγωγός χωρα όσα δεν κρατήσει για τον εαυτό της, θα στέλνει μόνο σε φιλικές χώρες. Η Ρωσία και η Ουκρανία μαζί αντιπροσωπεύουν το 21% της παγκόσμιας παραγωγής σιταριού και ελαιούχων σπόρων (όσο περίπου της Κίνας), αντίστοιχα με τις χώρες της CEEMEA (Κεντρικής -Ανατολικής Ευρώπης, Μέσης Ανατολής και Αφρικής) να βασίζονται ιδιαίτερα στις εισαγωγές τροφίμων από την περιοχή.
Ως αποτέλεσμα, τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης του σιταριού και των ελαιούχων σπόρων έχουν αυξηθεί κατά 30% και 25% από την εισβολή, αντίστοιχα, από ήδη υψηλά επίπεδα.
Το ίδιο θα συμβεί με την Κίνα την πρωτη παραγωγό παγκοσμίως που πρέπει να θρέψει έναν πληθυσμό 1,5 δις. Το ίδιο & με παραγωγικές χώρες με ποσοστα πολύ χαμηλότερα. Θα ενδιαφερθούν πρωτίστως για τους πολίτες τους.
Ηδη άρχισαν να την πληρώνουν οι φτωχότερες χώρες του πλανήτη με ελλείψεις και ακρίβεια.
Έκρυθμη είναι η κατάσταση στη Σρι Λάνκα, την πρώτη χώρα στην οποία εξελίσσονται αιματηρές ταραχές για τα τρόφιμα.
Διαδηλωτές στην Σρι Λανκα συγκρούστηκαν με την αστυνομία και έκαψαν σπίτια πολιτικών στο πρώτο κραυγαλέο παράδειγμα επισιτιστικής κρίσης σε χώρα.
Ως αποτέλεσμα της ραγδαίας αύξησης των τιμών των τροφίμων και της ενέργειας, χιλιάδες Ιρακινοί & Ιρανοί κατέβηκαν από μέρες στους δρόμους προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για το σαρωτικό κύμα ακρίβειας το μεγαλύτερο από το 2011.
Ευάλωτες χώρες που θα ακολουθήσουν είναι η Αίγυπτος, η Γκάνα η Τυνησία και το Μαρόκο. Η Τουρκία & η Αιγυπτος μετά το Ουκρανικό, ανέμεναν εφοδιασμό σιτηρών από την Ινδία & θα πάρουν μόνο για όσα έχουν ήδη πληρώσει.
Η Σερβία και το Καζακστάν επέβαλαν ήδη ποσοστώσεις στις εξαγωγές σιτηρών.
Η Ουγγαρία ανακοίνωσε πως μπλοκάρει τις εξαγωγές σιτηρών. Επίσης Βουλγαρία και Ρουμανία έχουν περιορίσει τις εξαγωγές τους.
Οσο για τα καθ’ ημών, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΥπΑΑΤ, από τους 900.000 τόνους μαλακού σιταριού που χρειάζεται η χώρα, οι 250.000 τόνοι, δηλαδή το 30%, εισάγονταν από τη Ρωσία και την Ουκρανία, ενώ αν προστεθεί και η Μολδαβία το ποσοστό αυτό φτάνει στο 35%. Επίσης προμηθεύεται μαλακό σιτάρι από Γαλλία & από άλλες Βαλκανικές χώρες.
Η Ελλάδα σε μαλακό σιτάρι παράγει μόνο το 10% των αναγκών της, ενώ σε σκληρό έχει επάρκεια παραγωγής και δεν κάνει εισαγωγές.
Στην Ελλάδα, η παραγωγή μαλακού σιταριού δυστυχώς & λόγω ευρωπαικών ποσοστώσεων έφτασε στα επίπεδα της αυτάρκειας τη δεκαετία του 1950. Προς τα τέλη του 1970 υπήρχε πλεόνασμα, το οποίο διατηρήθηκε μέχρι το 1984. Έκτοτε αρχίζει ραγδαία μείωση της καλλιέργειας του μαλακού σιταριού, η οποία συνοδεύεται από αντίστοιχη αύξηση της καλλιέργειας του σκληρού. Πρέπει άμεσα να βρει νέους εισαγωγείς μαλακού σιταριού που είναι κατάλληλο για τα αρτοπαρασκευάσματα. Αυτό που μας απασχολεί σήμερα είναι η επάρκεια της ελληνικής αγοράς σε μαλακό σιτάρι. Δεν μπορούμε να ξέρουμε που θα φτάσει η τιμή.
Ετσι όπως δείχνουν τα πράγματα, η ΕΕ των 500 εκατομμυρίων θα πρέπει να αρκεστεί στην δική της παραγωγή που δεν φθάνει και πρεπει επειγόντως να αυξήσει. Χώρια η έλλειψη σε λιπάσματα λόγω Ρωσίας που θα επιβαρύνει ακόμη περισσότερο την παραγωγή και τις τιμές. Προφανώς και κανείς δεν θέλει ως λύση τα μεταλλαγμένα.
Τον ήπιε λέει ο Πούτιν. Εγώ στους φανατισμένους του πολέμου αυτού, θα πρότεινα να δουν τις συνέπειες που έρχονται και αφορούν βασικές ανθρώπινες ανάγκες. Ανάγκες όλων μας.
Δημοσιεύτηκε πρώτα στο Facebook