ΑΝΤΡΕΑΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ Η ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη Κοινή Σύνοδο της Γερουσίας και της Βουλής των Αντιπροσώπων στο Κογκρέσο ήταν πέραν πάσης αμφιβολίας, ιστορική. Και αυτό όχι γιατί ήταν ο πρώτος Έλληνας πρωθυπουργός που έκανε κάτι τέτοιο ούτε γιατί έτσι οι ΗΠΑ τίμησαν, με ένα χρόνο καθυστέρηση, τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση αλλά για έναν πολύ πιο σοβαρό λόγο:
Με την ομιλία του, ο πρωθυπουργός αποσαφήνισε με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο τι εννοούσε , στις αρχές του πολέμου στην Ουκρανία, λέγοντας «είμαστε στη σωστή πλευρά της Ιστορίας».
Πολλοί ήταν εκείνοι που μάλλον επιπόλαια σχολίασαν ότι δεν ανέφερε ούτε μία φορά τη λέξη “Τουρκία” παρά το ότι έκανε μία πλήρη ιστορική αναδρομή στις σχέσεις με αυτήν από το 1821 μέχρι και σήμερα. Σχεδόν κανείς όμως δεν παρατήρησε μία άλλη πολύ πιο σημαντική απουσία από τον μακροσκελή λόγο του, μία λέξη που ούτε ως συμπαραδήλωση αναφέρθηκε. Τη λέξη «Ευρώπη»!
Μόνη εξαίρεση: «Πιστεύαμε ότι η εμβάθυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενός μοναδικού πειράματος που σχεδιάστηκε για να φέρει ακόμα πιο κοντά τις χώρες μας, θα καθιστούσε αδιανόητο τον πόλεμο στη “Σκοτεινή Ηπειρο”.
«Πιστεύαμε!».
Αντίθετα, έγινε εκτενής αναφορά στους ιστορικούς δεσμούς αλλά και την ιστορική, καταγωγική συνέχεια της Ελλάδας με τις ΗΠΑ από την Αρχαία Ελλάδα ως την αμερικανική Επανάσταση και από εκεί ως την Επανάσταση του 1821. Μια απ’ ευθείας γέφυρα από τον Παρθενώνα ως το μνημείο του Λίνκολν στην Ουάσιγκτον, χωρίς ενδιάμεσους σταθμούς.
«Ακόμη και σήμερα δεν έχουμε ξεχάσει τους Αμερικανούς εθελοντές που χάρισαν τη ζωή τους στη μάχη για την ελευθερία της Ελλάδος, ούτε και όλους όσοι απέστειλαν ανθρωπιστική βοήθεια. Το πρώτο σχολείο δημιουργήθηκε στην Αθήνα το 1831 από τον αμερικανό Χιλ. Ακόμη και μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το σχέδιο Μάρσαλ βοήθησε την χώρα μας να ορθοποδήσει μετά τις καταστροφές του πολέμου και του εμφυλίου. Έλληνες που σώθηκαν από τον πόλεμο έγιναν συγγραφείς στις ΗΠΑ, πολλοί εξ αυτών μετείχαν ενεργά στον αγώνα κατά της δουλείας».
Καμία άλλη αναφορά σε άλλους ιστορικούς συμμάχους από την ναυμαχία Ναυαρίνου μέχρι και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μόνο οι Αμερικάνοι…
Προφανώς η απουσία αναφορών τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Ευρωπαϊκή Ενωση, από τον Έλληνα πρωθυπουργό, μόνο τυχαία δεν είναι καθώς είναι βέβαιο ότι γνωρίζει καλά πως πλέον δεν ζούμε σε έναν κόσμο που χωρίζεται σε Ανατολή και Δύση και πως το «ανήκομεν εις την Δύσιν» του ιδρυτή της Νέας Δημοκρατίας, ακούγεται πλέον πολύ αόριστο. Η εποχή των δύο Υπερδυνάμεων (ΗΠΑ και ΕΣΣΔ) έχει προ πολλού περάσει ανεπιστρεπτί. Σήμερα πλέον ζούμε σε έναν πολυπολικό κόσμο χωρισμένο σε μεγάλα στρατόπεδα με μεγαλύτερα αυτά των ΗΠΑ, της Κίνας, της Ρωσίας, της Ινδίας και άλλα μικρότερα αλλά ανερχόμενα όπως της Τουρκίας. Κι ένα ακόμη που δεν κατάφερε ποτέ να γίνει ενιαίο και που τόσο στην οικονομική κρίση του 2008 όσο και τώρα που έχουν πάρει φωτιά τα ανατολικά σύνορά του αδυνατεί να συμφωνήσει στα στοιχειώδη για την επιβίωσή του, διασπασμένο σε «Βορρά» και «Νότο». Στην Σκοτεινή μας Ήπειρο.
Μέσα σε αυτές τις ιστορικές συνθήκες, με τον παρόντα συσχετισμό δυνάμεων και με τον Πόλεμο στην Ουκρανία να κινδυνεύει να πάρει απρόβλεπτες οικονομικές αλλά και στρατιωτικές διαστάσεις, μία μικρή περιφερειακή χώρα σαν τη δική μας, η οποία μάλιστα παρενοχλείται συστηματικά από τη γείτονά της, εχει δύο επιλογές: η μία είναι να επιλέξει μια πολυδιάστατη πολιτική και διπλωματία μεσολάβησης για την ειρήνη σε συνεργασία με άλλες χώρες ή να επιλέξει ξεκάθαρα ένα από τα παραπάνω στρατόπεδα.
«Οι ΗΠΑ έχουν έναν ζωτικής σημασίας ρόλο να διαδραματίσουν. Ο κόσμος στρέφει τη ματιά προς την ισχυρότερη και πιο ευημερούσα δημοκρατία για την ηγετική της θέση» είπε στην Κοινή Σύνοδο της Γερουσίας και της Βουλής των Αντιπροσώπων στο Κογκρέσο. Και λέγοντας «κόσμος» εννοούσε, πρώτα και κύρια την Ελλάδα.
Με την αντιμετώπιση που είχαμε εδώ και δέκα και πλέον χρόνια από τους Ευρωπαίους συμμάχους μας -και κυρίως του Γερμανούς και τους Ολλανδούς- ίσως η τοποθέτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη να είναι δικαιολογημένη και μάλιστα να βρει σύμφωνο και μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας. Εκείνο που θεωρεί ως τα πιο μισητά πρόσωπα τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε. Σίγουρα θα δυσαρεστήσει την παραδοσιακά φιλορωσική Άκρα Δεξιά. Μικρό το κακό…
Ο χρόνος θα δείξει αν αυτή η τόσο ξεκάθαρη επιλογή του «στρατοπέδου» των ΗΠΑ θα δικαιωθεί και θα υπερισχύσει. Οχι μόνο απέναντι στον Πούτιν αλλά και απέναντι στον Ερντογάν. Απέναντι και στην ίδια την Ευρώπη.
ΥΓ: Κι ένα από τα αρκετά ιστορικά λάθη της ομιλίας. Είπε ο πρωθυπουργός: «Όπως στη Μαριούπολη σήμερα έτσι και τότε, οι αριθμητικά λιγότεροι και αποστεωμένοι από την πείνα υπερασπιστές του Μεσολογγίου, απέκρουαν ένα μετά το άλλο τα κύματα των εχθρικών επιθέσεων πριν από την τελική, απέλπιδα Έξοδό τους. Μια πράξη εξαιρετικής τόλμης. Αλλά μια πράξη που τελικά θα κόστιζε εκατοντάδες ζωές, μεταξύ των οποίων πολλών γυναικών και παιδιών». Δεν ήταν εκατοντάδες. Ηταν 4.000!