ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ “Το να είσαι ισχυρός είναι σαν να είσαι κυρία. Αν πρέπει να δηλώσεις ότι είσαι, δεν είσαι”. Το απόφθεγμα αποδίδεται στην Μάργκαρετ Θάτσερ και έχει εφαρμογή σε πολλές εκφάνσεις της πολιτικής. Ειδικά εάν συνδυαστεί και με το άλλο, επίσης σπουδαίο, που έχει πει η “Σιδηρά Κυρία”: “Εάν δίνεις προσοχή στην κοινή γνώμη και στα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων, τότε δεν κυβερνάς, αλλά υπακούς”.
Τις τελευταίες ώρες, το επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης επιχειρεί να επισημάνει με κάθε τρόπο πόσο ισχυρός είναι ο πρωθυπουργός μετά την αναμφίβολα εξαιρετική παρουσία του στο Κογκρέσο. Η ομιλία που, όπως λέγεται, φέρει την υπογραφή του σπουδαιότερου εν ζωή Αμερικανού campaigner, Σταν Γκρίνμπεργκ, ο οποίος συμβουλεύει σταθερά τον Κυριάκο Μητσοτάκη τα τελευταία χρόνια, αναφέρεται ως μία ιστορική στιγμή. Και, από επικοινωνιακής πλευράς, ήταν. Η Νάνσι Πελόζι ανακάλεσε στην μνήμη της μία μόνο εξίσου “ιστορική” ομιλία ενώπιον του Κογκρέσου: εκείνη του Τσέχου προέδρου Βάτσλαβ Χάβελ προ 30 ετών. Ελάχιστοι γνωρίζουν πως η πολιτική διαδρομή του Χάβελ στην Τσεχία (εκλέχτηκε πρόεδρος το 1993 και παρέμεινε μέχρι το 2003), και η διεθνής του αναγνώριση, είχαν επίσης την επικοινωνιακή συνδρομή του Σταν Γκρίνμπεργκ, ο οποίος είχε γίνει “μύθος” εκείνη την εποχή ως ο εκλογολόγος που έφερε τον Μπιλ Κλίντον στον Λευκό Οίκο και τον Τόνι Μπλερ στην Ντάουνινγκ Στριτ 10.
Πως εισέρχεται στη συζήτηση το απόφθεγμα της Θάτσερ; Πριν καλά καλά προσγειωθεί στο “Ελευθέριος Βενιζέλος” το κυβερνητικό αεροσκάφος που έφερε την πρωθυπουργική αποστολή από τον “αμερικανικό θρίαμβο” πηγές του Μεγάρου Μαξίμου, κατά τις πληροφορίες, είχαν αρχίσει να διοχετεύουν στις κυριακάτικες εφημερίδες το σενάριο περί πρόωρων εκλογών στις 2 Οκτωβρίου. Η αλυσίδα των διαρροών έσπασε και η “πληροφορία” δημοσιεύτηκε νωρίτερα σε σάϊτ μεγάλης επισκεψιμότητας και στη συνέχεια σε πολλά ακόμα μέσα ενημέρωσης.
Παράλληλα, τα ίδια ΜΜΕ “παιανίζουν” για το παραλήρημα του Ερντογάν, του Τσαβούσογλου και του Οκτάϊ, δείγμα, όπως αναφέρεται, του τουρκικού θυμού για το γεγονός πως ο Τζο Μπάϊντεν έδειξε… “μεροληψία” υπέρ της Ελλάδας. Αυτό, όπως λέγεται, αποτελεί έμμεση επιβεβαίωση του πόσο (ιστορικά) επιτυχημένο ήταν το ταξίδι του Έλληνα πρωθυπουργού στην Ουάσιγκτον.
Ο συνδυασμός του “αμερικανικού θριάμβου” και της τουρκικής οργής, με το αιφνίδιο σενάριο για πρόωρες εκλογές τον Σεπτέμβριο, ή τον Οκτώβριο, συνιστούν την επικοινωνιακή διαχείριση που προσπαθεί να κρύψει κάτω από το χαλί τα μεγάλα προβλήματα. Της ακρίβειας, των ανατιμήσεων, των πληθωριστικών σοκ που -κατά το ΔΝΤ- θα υποστεί η παγκόσμια οικονομία, του ζοφερού χειμώνα που πιθανότατα έχουμε μπροστά μας, ακόμα κι αν τελειώσει σχετικά σύντομα ο πόλεμος στην Ουκρανία, των λογαριασμών ρεύματος, της έλλειψης βασικών αγαθών και της επισιτιστικής κρίσης, αλλά και της δυσμενούς εξέλιξης η όποια δημοσιονομική χαλάρωση αποφασίσουν οι Ευρωπαίοι και για το 2023 να συνδυαστεί με πολύ πιο ενισχυμένη εποπτεία για υπερχεωμένες οικονομίες, όπως η ιταλική και η ελληνική.
Το Μέγαρο Μαξίμου ορθώς επιχειρεί να αναδείξει και να καταγράψει δημοσκοπικά δύο πράγματα: την αύξηση της απόστασης μεταξύ του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Αλεξη Τσίπρα στην “πρωθυπουργοκεντρικότητα” (καταλληλότερος για πρωθυπουργός), και στην “παράσταση νίκης”. Κι αυτό διότι εκτιμούν πως, ακόμα κι αν το κυβερνών κόμμα συνεχίσει να καταγράφει στις μετρήσεις ποσοστά που πόρρω απέχουν από τον στόχο της αυτοδυναμίας, στο τέλος της ημέρας η σύγκρουση θα εστιαστεί στα πρόσωπα, κι εκεί ο πρωθυπουργός θα φανεί πως διαθέτει μεγάλο προβάδισμα. Κι έτσι ίσως κατορθώσει να εκμαιεύσει αυτοδυναμία μπροστά στον κίνδυνο της ακυβερνησίας.
Δύο ερωτήματα για κατακλείδα:
Πρώτον, έχει δίκιο η Μάργκαρετ Θάτσερ; Διότι, εάν έχει, τότε ισχύει πως εφόσον πρέπει να δηλώσεις ότι είσαι ισχυρός σημαίνει πως δεν είσαι. Και συχνά οι κινήσεις σου το προδίδουν και η κοινή γνώμη το αντιλαμβάνεται.
Δεύτερον, τι είναι πιθανότερο να συμβεί όταν ο ψηφοφόρος φτάσει στις (διπλές) κάλπες: θα κρατά στα χέρια τους υπέρογκους λογαριασμούς ρεύματος και την απόδειξη του σούπερ μάρκετ, και του βενζινάδικου, ή τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων με τους πηχυαίους τίτλους ότι “ο πρωθυπουργός στο Κογκρέσο σήκωσε την Ελλάδα ψηλότερα”;
Και κάτι τελευταίο: Τι θα εισπράξει ο πολίτης που σήμερα καταναλώνει τον επικοινωνιακό βομβαρδισμό για τον “αμερικανικό θρίαμβο”, εάν, τελικά, το Κογκρέσο υποκύψει στις κατευθύνεις του Μπάϊντεν και του Στέϊτ Ντιπάρτμεντ να δωθούν F16 στην Τουρκία, προκειμένου να την φέρουν πιο κοντά στο νατοϊκό μπλοκ, και εάν της κάνουν τα χατίρια για να άρει το βέτο στην ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας;