To ήξεις-αφίξεις της Τουρκίας στον πόλεμο Ρωσίας Ουκρανιας, είναι το κλειδί στην κατανόηση της γειτονικής αναστάτωσης που δέχεται η Ελλάδα.
Του Πάνου Θεοδωρίδη
Αυτή η μεγαλοπρέπεια ενός χαμένου παρελθόντος, θα γίνεται όλο και πιο μακρυνή. Η τουρκικη ηγεσία προσφάτως μας έχει πρήξει τα ούμπαλα στα δημόσια παράπονα, που είναι, το λιγότερο, ανακριβή.
Μόνη παρηγοριά της γειτονισσας είναι η καίρια, στρατηγική θέση στον χάρτη. Αυτή η θέση ομως, παράγει και μπακακάκια.
Αδίκως βαφτίζει «τρομοκρατία» την ριγώσα κατάσταση των συνόρων της: Συρία, Ισραήλ, Ναγκόρνο Καραμπάχ, αρμένικες εκτάσεις, εύξεινος και Κριμαία, έως τις λιβυκές φρεναπάτες και τα κυπριακά αγκάθια,δεν είναι και οι πιο αξιόπιστοι πρεσβευτές της πολιτική της.
Προσωπικά εκτιμώ πως οι εκλογές για την Προεδρία, θα λυσουν τελεσιδίκως το πολιτικο ζήτημα της χώρας αυτής, ειδικά με την έντονη παρουσία των Δημάρχων της Αγκύρας και της Πόλης.
Η Τουρκία ξεχνάει πως ΔΕΝ είναι κομμάτι της Δύσης,αλλά ένας επιδραστικός φουσκωτός κούνελος που χρειάζεται σε κάθε ανατολίτη της περιοχής.
Προσωρινό συμπέρασμα: εάν στο άμεσο μέλλον υπάρξει τουρκική επιθετική κινηση εναντίον της Ελλάδας, θα έχει την τύχη της Ρωσίας που ψάχνει και δεν βρίσκει σύμμαχο τώρα που κοπανάει την Ουκρανία.