ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Εδραία η πεποίθηση, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, στο επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης σχεδιάζει “απόδραση” από τον πολύ δύσκολο επόμενο χειμώνα (ενεργειακή κρίση, λογαριασμοί, ανατιμήσεις, ακρίβεια κ.ά) με πρόωρες κάλπες νωρίς το φθινόπωρο.
Εάν η πρόβλεψη -η οποία, ούτως ή άλλως, αναπαράγεται από όλα τα μέσα ενημέρωσης που πρόσκεινται στην κυβέρνηση, ενίοτε και με… ημερομηνίες- αποδειχθεί ακριβής ή όχι, δεν το γνωρίζει, σήμερα, ούτε ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Όλα φαίνεται πως θα κριθούν περί τα τέλη Αυγούστου.
Όμως, το επιτελείο του Αλέξη Τσίπρα προετοιμάζεται με βάση το σενάριο της εκλογικής “απόδρασης”, επισημαίνοντας τους πρόδρομους (προεκλογικούς) δείκτες με τις παροχές, την επιτάχυνση του κυβερνητικού έργου, τα επιδόματα και άλλα. Παρακολουθεί στενά και την ανεξέλεγκτη πιά ελληνοτουρκική κρίση που μπορεί να μεταφέρει, με ευθύνη του Ταγίπ Ερντογάν, στο πεδίο τον παροξυσμό απειλών της Άγκυρας. Και ορθώς από τη Σύμη ο κ. Τσίπρας έστειλε σαφές μήνυμα προς την Άγκυρα, συντασσόμενος με την ρητορική της κυβέρνησης και αναδεικνύοντας πως υπάρχει πολιτική συναίνεση έναντι της τουρκικής απειλής.
Εφόσον, λοιπόν, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ εκτιμά πως είναι σφόδρα πιθανό το σενάριο της πρόωρης (διπλής) κάλπης νωρίς το φθινόπωρο, ο ζωτικός πολιτικός χρόνος που διαθέτει είναι περίπου 40 ημέρες. Ήτοι, μέχρι τις 20 Ιουλίου, δεδομένου ότι η χώρα θα βυθιστεί στην θερινή ραστώνη και τα πολιτικά μηνύματα θα σκάσουν σαν το κύμα στις ακρογιαλιές, για να ξαναζωντανέψουν μετά τον 15Αύγουστο, όταν, όμως, θα μπούμε στην τελική ευθεία εάν επιβεβαιωθεί το εκλογικό σενάριο.
Σε αυτές τις 40 ημέρες ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει:
–να παρουσιάσει πλήρες και αναλυτικό εναλλακτικό αφήγημα διακυβέρνησης που να απαντά στο ερώτημα “γιατί Τσίπρας και όχι, ξανά, Μητσοτάκης;”,
–να προβάλει μία εντελώς ανανεωμένη ομάδα διακυβέρνησης που να αίρει κάθε δίκαιη ή άδικη ένσταση ή επιφύλαξη μερίδας του εκλογικού σώματος για επανάληψη του στυλ διακυβέρνησης πριν το 2019,
–να επιβάλει ομοιογένεια ως προς το περιεχόμενο και την εκφορά του αντιπολιτευτικού λόγου, κυρίως, όμως, σχετικά με τις νέες πολιτικές συμπεριφορές,
–να προτάξει ένα συνοπτικό κείμενο προτάσεων που να μπορεί να σταθεί ως προοίμιο μιας πιθανής σύγκλισης πολιτικών δυνάμεων σε μία κυβέρνηση συνεργασίας, την ίδια ώρα, μάλιστα, που να αποτελεί και “πρόγραμμα 100 ημερών” (παρότι ακούγεται κλισέ) για την διεκδίκηση της εξουσίας (και) αυτόνομα,
–να παρουσιάσει ψηφοδέλτια που να εκπροσωπούν το εύρος της βάσης των νέων μελών, την διεύρυνση και τον μετασχηματισμό του κόμματος
Δεν είναι πολύς ο χρόνος για όλα αυτά…