Χρόνης Διαμαντόπουλος Ο γενικός διευθυντής της MRB Hellas, Δημήτρης Μαύρος μιλά στο AnatropiNews για το δίλημμα του χρόνου των εκλογών, τo πολιτικό κέντρο, τις πολιτικές ιδεολογίες και τις πιθανές μετεκλογικές συνεργασίες. Όπως περιγράφει ο γνωστός εκλογολόγος χαρακτηριστικά οι πολίτες στο δίλλημα «χάος ή σταθερότητα» δημιουργούν στο μυαλό τους έναν τρόμο που φτάνει το 60%.
Συνέντευξη στον Χρόνη Διαμαντόπουλο
Όπως όλα συγκλίνουν ο πρωθυπουργός έχει δύο επιλογές. Είτε να προκηρύξει εκλογές εντός του Φθινοπώρου είτε να φτάσει όσο γίνεται πιο κοντά στην εξάντληση της τετραετίας. Ποια είναι τα ρίσκα που θα αναλάβει στην πρώτη ή στην δεύτερη περίπτωση; Τι πιστεύετε ότι συμφέρει τον ίδιο;
Κάθε φορά προς το τέλος μιας Κυβερνητικής θητείας ο εκάστοτε Πρωθυπουργός βρίσκεται μπροστά στο κλασσικό δίλλημα, «να βρω το ξέφωτο για να κάνω πρόωρες εκλογές ή να διατηρήσω την θεσμική μου σοβαρότητα». Τακτική νίκης ή νίκη σοβαρότητας.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει δείξει με όλους τους δυνατούς τρόπους (συμπεριφορικά και λεκτικά) ότι ολόκληρο το «είναι» του, επιθυμεί την «θεσμικότητα», την «σοβαρότητα» και την «υστεροφημία» του.
Ωστόσο γύρω του υπάρχουν τέσσερεις σειρήνες:
α) Η οικονομική συγκυρία της κρίσης,
β) Οι προτροπές επιχειρηματικών παικτών για ηρεμία και σταθερότητα στην αγορά,
γ) Οι αντίστοιχες προτροπές κρίσιμων πολιτικών δρώντων περί την Ιερουσαλήμ και
δ) Ο κίνδυνος από εδώ και πέρα ο χρόνος να λειτουργεί φθοροποιά εναντίον της Κυβέρνησης.
Υπάρχει βεβαίως και ο κρισιμότερος παράγων όλων που είναι τα θέλω των Ελλήνων Πολιτών. Σήμερα, περίπου δώδεκα μήνες πριν την επίσημη λήξη της Κυβερνητικής θητείας, το ποσοστό των Ελλήνων που θέλουν οι εκλογές να γίνουν στο τέλος της τετραετίας είναι 53,5%. Το σημαντικό όμως είναι ότι τον Δεκέμβριο του 2018, περίπου οκτώ μήνες πριν από την τότε λήξη της αντίστοιχης Κυβερνητικής θητείας, το σχετικό ποσοστό ήταν 31,3% (≈20 μονάδες μικρότερο).
Αυτό από μόνο του δείχνει εμμέσως, ότι σήμερα οι Πολίτες αισθάνονται πιο κοντά σε αυτήν την Κυβέρνηση της ΝΔ, από ότι τότε στην αντίστοιχη Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Ποιόν θα ακούσει τελικά ο Πρωθυπουργός α)το ένστικτό του και τους πολίτες ή β)το ξέφωτο και τις σειρήνες και θα κάνει την ανάγκη φιλότιμο.
Θα πρέπει να προσθέσουμε στα παραπάνω και το γεγονός ότι ο πολιτικός χρόνος στην παρούσα συγκυρία είναι πάρα πολύ πυκνός και τα καθημερινά γεγονότα που μερικά από αυτά δεν θα τα μάθουμε ποτέ πχ Θέματα Εξωτερικής Πολιτικής ή Θέματα κάποιας Ανατρεπτικής Κρίσης πχ Φωτιές μπορεί να φέρουν το πάνω-κάτω σε οποιονδήποτε προγραμματισμό.
Με το έναν ή τον άλλο τρόπο αυτό που ονομάζεται «κέντρο» στο πολιτικό συνεχές έχει σημαντικό ρόλο. Στις επόμενες εκλογές – όποτε και αν γίνουν – το «κέντρο» θα παίζει σημαντικό ρόλο τόσο προεκλογικά όσο και μετεκλογικά;
Η Ελλάδα από καταβολής του πολιτισμού της πάτησε στην παγιωμένη ρήση του Κλεόβουλου Λίνδιου «Παν μέτρον άριστον».
Στην σημερινή Ελλάδα αυτή η λογική έβγαλε ένα κλαδάκι από «μπόλιασμα» λόγω της εξέλιξης των πολιτικών ιδεολογιών που λέγεται Πολιτικό Κέντρο. Το Πολιτικό Κέντρο μεγάλωσε και δυνάμωσε μαζί με την αντίστοιχη σταδιακή ενδυνάμωση της Αριστεράς και είναι αντανακλαστικά η απάντηση στην ανάγκη για Παν Μέτρον Άριστον.
Ωστόσο η κρίση των Μνημονίων, ο Αντισυστημισμός, ο Covid 19, η Ακρίβεια και ο Πόλεμος στην Ουκρανία υπέρ τροφοδότησαν το μεγάλο διακύβευμα της σημερινής Ελληνικής Κοινωνίας που είναι η ερώτηση «τι θα γίνει επιτέλους με την Μεσαία Τάξη;» η οποία έχει αντικαταστήσει το Πολιτικό Κέντρο.
Ο όρος «Μεσαία Τάξη» θα είναι η καταλυτική έκφραση που θα διαπερνά τις επικοινωνίες κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου.
Τα κόμματα – και οι πολιτικές ιδεολογίες – έχουν απωλέσει την εμπιστοσύνη των πολιτών. Αυτό προκύπτει – μεταξύ άλλων – από τη συμμετοχή στις κάλπες που βαίνει μειούμενη και από τις ακραίες επιλογές μια σημαντικής μερίδας ψηφοφόρων από το 2012 και μετά. Τι να περιμένουμε στη συνέχεια;
Υπάρχουν τρείς διαστάσεις που σχετίζονται με την έννοια της έλλειψης της «Εμπιστοσύνης προς τα Κόμματα και τις ιδεολογίες» :
• Η τάση (της έλλειψης εμπιστοσύνης) λόγω Παγκοσμιοποίησης είναι Διεθνής άρα δεν πρόκειται για κάτι συγκυριακό που θα σβήσει με τον Καιρό.
• Όλοι ίδιοι είναι διότι ακόμα και οι μεγαλεπήβολες προσδοκίες από μια Αριστερή Κυβέρνηση δεν ικανοποιήθηκαν
• Το «Μη χείρον Βέλτιστον». Δεν υπάρχουν (μέχρι στιγμής) πολιτικοί, κόμματα ή ιδεολογίες που να δημιουργούν ατόφια ελπίδα. Απλά επιβιώνουν κριτήρια για ηγέτες που είναι συγκριτικά λιγότερο κακοί από τους Ανταγωνιστές τους και τίποτα παραπάνω.
Αν θα κάνατε μία πρόβλεψη για μετεκλογική συνεργασία ποια θα ήταν αυτή; ΝΔ με ΠΑΣΟΚ ή ΣΥΡΙΖΑ με ΠΑΣΟΚ και κάποια άλλη πολιτική δύναμη; Εκτός αν υπάρχει και το ενδεχόμενο να δούμε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ μαζί.
Η προσέγγιση ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ μαζί είναι το λιγότερο πιθανό σενάριο. Όσον αφορά στις υπόλοιπες συνεργασίες υπάρχουν τρία θέματα που μοιάζουν να έχουν αναπτυχθεί.
• Το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ με την έκφραση του κ. Ανδρουλάκη «εμείς θέλουμε η Χώρα να έχει μια Σοσιαλ-Δημοκρατική Κυβέρνηση» μοιάζει να δημιουργεί προϋποθέσεις αυτό-εγκλωβισμού διότι με την ΝΔ δεν μπορεί να υπάρξει Σοσιαλ-Δημοκρατική Κυβέρνηση. Άρα δίνει την εντύπωση ότι η μόνη συνεργασία που απομένει είναι με το ΣΥΡΙΖΑ.
• Οι Συνεργασίες πλέον δεν μπορεί να είναι βεβιασμένες γέννες με καισαρική επειδή το παιδί/διακυβέρνηση έρχεται με τα πόδια, δηλαδή συνεργασίες εργαλειακού τύπου, για να πάμε απλώς παρακάτω επί του διαδικαστικού.
• Όσο και να δηλώνουν οι πολίτες ότι η Απλή Αναλογική είναι περισσότερο πολιτικώς ορθή επιλογή, όταν τους τίθεται ωμά το δίλλημα του ενδεχόμενου «Χάους ή Σταθερότητας» λόγω μη αυτοδύναμης Κυβέρνησης δημιουργείται στο μυαλό τους ένας Τρόμος της τάξης του αρκετά πλειοψηφικού 60%. Άρα δεν θα προσπεράσουν οι πολίτες εύκολα την πρόσκληση της ΝΔ για μια Αυτοδύναμη Κυβέρνηση.