NewsEdit Tο φαινόμενο ενός αυτοκινήτου που έχει σταματήσει σε μία άκρη του δρόμου με σηκωμένο το εμπρός καπό – και είναι προφανώς ακινητοποιημένο από κάποια βλάβη – γίνεται όλο και συχνότερο, καθώς τα αυτοκίνητα και είναι ακριβότερα, οπότε είναι και πιο δύσκολο να αντικαταστήσεις το παλιό σου τετράτροχο με ένα καινούριο – αλλά και το κόστος επισκευής τους έχει αρχίσει να γίνεται δυσβάσταχτο για τους ιδιοκτήτες τους.
Του Νίκου Λουπάκη*
Πριν από ένα περίπου χρόνο από έρευνα η Ευρωπαϊκή Ένωση Κατασκευαστών Αυτοκινήτων (ACEA) έδινε στη δημοσιότητα στοιχεία έρευνας από την οποία προέκυπτε ότι η χώρα μας βρίσκεται ξανά πρωτοπόρος – αλλά από την ανάποδη – ως προς την ηλικία του στόλου των αυτοκινήτων της. Γιατί εκεί που προς τα τέλη της δεκαετίας του 2000 είχαμε καταφέρει να προσεγγίσουμε τα ευρωπαϊκά πρότυπα – με 11 χρόνια – σήμερα τα αυτοκίνητά μας κατά μέσον όρο είναι ηλικίας 16 ετών. Και αν σας ενδιαφέρει η κατάταξη μας σε σχέση με την Ευρώπη θα πρέπει να πούμε ότι πίσω μας έχουμε μόνο τη Ρουμανία (με 16,5 έτη) την Εσθονία (με 16,7 έτη) και την ουραγό Λιθουανία με αυτοκίνητα 16,8 ετών.Είναι δε βέβαιο ότι δεν θέλετε να ξέρετε ότι στο Λουξεμβούργο τα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν είναι κατά μέσο όρο 6,5 ετών, στην Αυστρία 8,3 και στην Ιρλανδία 8,4 ετών, ενώ στη Δανία 8,8 και στη μεγάλη παραγωγό Γερμανία 9,6 χρόνων!
Εάν υποθέσετε ότι η μεγάλη ανατροπή που οδήγησε σε αυτή την κατάσταση έγινε με τα μνημόνια δεν θα έχετε άδικο, αφού από τις σχεδόν 300.000 πωλήσεις ετησίως στις οποίες είχαμε φτάσει το 2004 καταλήξαμε, λόγω της γνωστής κρίσης που ισοπέδωσε τη μεσαία τάξη, να πέσουμε στις 56.000 (ίδιο αρνητικό ρεκόρ και το 2012, και το 2013). Η πορεία ανάκαμψης υπήρξε άκρως βασανιστική,αλλά παρόλα αυτά καταφέραμε να ξεπεράσουμε τις 100.000 – και εκεί που πήγαμε να χαρούμε με 114.000 πωλήσεις το 2019 ήρθε ο Covid-19 να ανακόψει αυτή την πορεία.
Η πραγματικότητα, λοιπόν, που αντιμετωπίζει η πατρίδα μας σήμερα είναι τα παλιά – πολύ παλιά πλέον – αυτοκίνητα που αναπόφευκτα έχουν αυξημένες ανάγκες συντήρησης και απαιτούν από τον ιδιοκτήτη τους να έχει διαρκώς την προσοχή του σε αυτά,ώστε να τρέξει να προλάβει πριν ένα μικρό πρόβλημα γίνει μεγάλο! Βεβαίως υπάρχει πάντα το ερώτημα τι κοστίζει το κάθε πρόβλημα σε ένα παλιό αυτοκίνητο. Και η απάντηση σε αυτό το ερώτημα σε συνδυασμό με τον πληθωρισμό που τρέχει και την περίφημη εσωτερική υποτίμηση της εργασίας που μας επεβλήθη για τους γνωστούς λόγους, εξηγεί το φαινόμενο των πολλών ακινητοποιημένων αυτοκινήτων – και των αντίστοιχα πολλών απελπισμένων οδηγών…
Από προσωπική εμπειρία μπορώ να σας πω ότι η αντικατάσταση ενός μόνο ρελέ του συστήματος κλιματισμού (χωρίς το οποίο είναι αδιανόητο να κυκλοφορήσεις στην Αθήνα εν μέσω καύσωνα) μου κόστισε 40 ευρώ. Ενώ ένα στοιχειώδες ετήσιο service(αλλαγή λαδιών, φίλτρων λαδιού και αέρα – και ενδεχομένως και φίλτρου καμπίνας επιβατών) κοστίζει από 100 έως 150 ευρώ, ανάλογα με τον τύπο του αυτοκινήτου και τη χρέωση του συνεργείου (εδώ υπάρχουν σοβαρές κάποιες φορές διακυμάνσεις μεταξύ περισσότερο και λιγότερο «επισήμων» επισκευαστών). Ένα σετ τακάκια για τα εμπρός φρένα κοστίζει περίπου 50 ευρώ (άλλα τόσα θέλετε για τα πίσω), μία μίζα 100 ευρώ αν είναι ανακατασκευασμένη και περίπου 200 αν είναι καινούρια, ενώ μια μπαταρία 50 έως 80 ευρώ.
Σταματάω κάπου εδώ γιατί η παράθεση των τιμοκαταλόγων είναι μία δυσάρεστη εμπειρία…
Τα αυτοκίνητα λοιπόν «μένουν» όχι μόνο γιατί είναι παλιά και οι Έλληνες δεν έχουν χρήματα να τα αντικαταστήσουν, αλλά και γιατί είναι και ασυντήρητα, καθώς λεφτά δεν υπάρχουν ούτε για σέρβις. Και αυτό είναι κάτι που επηρεάζει όχι μόνο την «ψυχολογία» αλλά και την ίδια την ασφάλειά μας. Γιατί είναι γνωστό ότι η έλλειψη συντήρησης αποτελεί μια καλή «βάση» όχι μόνο για ταλαιπωρία οδηγού και επιβατών, αλλά και για πρόκληση ατυχήματος.
*Δημοσιογράφος, μηχανολόγος μηχανικός, πρόεδρος της επιτροπής του “αυτοκινήτου της χρονιάς” για την Ελλάδα
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Οικονομική κρίση και αυτοκίνηση: 1,8 εκατομμύρια «σαράβαλα» κυκλοφορούν στους δρόμους -Καμπανάκι από τους ειδικούς