ΝΙΚΟΛ ΛΕΙΒΑΔΑΡΗ O πατριωτισμός είναι παράξενη και, ενίοτε, υποκειμενική υπόθεση.
Μπορεί να καταγγέλλεις ως «κυβέρνηση εθνικής μειοδοσίας» την κυβέρνηση που υπέγραψε την συμφωνία των Πρεσπών και «χάρισε» στους γείτονες το όνομα Βόρεια Μακεδονία, και μπορεί ταυτόχρονα – ή έστω τρία χρόνια μετά- να λες ότι φταίει ένας υπάλληλος που η Τουρκία μετονόμασε και κατοχύρωσε εμπορικά το Αιγαίο ως Turkaegean. Περίπτωση Μάκη Βορίδη.
Μπορεί να διακηρύσσεις ότι «ο κ. Τσίπρας και οι 153 πρόθυμοι που βρήκε στην Βουλή έκαναν εθνικό έγκλημα» στις Πρέσπες, και μπορεί επίσης να περνά κάτω από την μύτη σου – και μέσα από το υπουργείο σου – το διπλωματικό marketing του Ταγίπ Ερντογάν. Και να χτίζει διεθνή καριέρα με το brand Αιγαίο χωρίς να ανοίγει μύτη. Τότε δεν ψάχνεις «μειοδότες» και «προδότες», διατάσσεις απλώς ΕΔΕ για να αποποιηθείς την ευθύνη. Περίπτωση Αδωνι Γεωργιάδη…
Μπορεί να δακρύζεις στα σκαλιά της Μεγάλης Βρετανίας γιατί χάθηκε το εθνικό μονοπώλιο στο όνομα Μακεδονία και να σιωπάς κρυπτόμενος όταν κηρύσσεται εμπορική και τουριστική συνιδιοκτησία στο Αιγαίο, και δη με κατοχυρωμένο copyright στην ΕΕ. Περίπτωση Σαμαρά.
Δεν τίθεται ζήτημα μειοδοσίας, ούτε καν χαμηλού εθνικού φρονήματος. Απλώς, ο πατριωτισμός γενικώς κοιμήθηκε. Και επήλθε ο εθνικός τραγέλαφος.
Η Τουρκία έκανε το γνωστό, και συνεπές, παιχνίδι της. Εφτιαξε τουριστικό και εμπορικό αφήγημα συνιδιοκτησίας στο Αιγαίο και κατοχύρωσε το copyright. Με την κατάθεση και καταχώρηση του σήματος Turkaegean στο EUIPO, το Γραφείο Πνευματικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς επίσης και σε πολλά εθνικά και διεθνή Γραφεία Πνευματικής Ιδιοκτησίας.
Δεν δημιούργησε νομικό και γεωπολιτικό τετελεσμένο, δεν άνοιξε νέα αναθεωρητικά ζητήματα, απλώς έφτιαξε κλίμα. Το concept έχει αποδέκτη τον δυτικό τουρίστα και πολίτη, ο στόχος είναι να περάσει το μήνυμα πως το Αιγαίο δεν είναι μόνον ελληνικό αλλά και τουρκικό, να διαμορφώσει νέα συλλογική συνείδηση και να εγγράψει υποθήκες για το μέλλον.
Το σχέδιο δεν είναι ιδιοφυές, είναι μάλλον προβλέψιμο και θα μπορούσε να είχε πάει άπατο εάν το ελληνικό υπουργείο Ανάπτυξης δεν είχε πέσει σε λήθαργο. Η αίτηση για την κατοχύρωση του σήματος Turkaegean κατατέθηκε στο EUIPO τον περασμένο Σεπέμβριο και η ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να έχει ανακόψει την καταχώρησή του εντός τριών μηνών μετά την υποβολή του. Δεν συνέβη γιατί κανείς δεν το πήρε είδηση.
Σύμφωνα επίσης με το Euractiv, που επικαλείται πηγή με γνώση της διαδικασίας, η κυβέρνηση θα μπορούσε να κάνει προσφυγή εντός δυο μηνών από την ημερομηνία κοινοποίησης της προσβαλλόμενης απόφασης και οι λόγοι προσφυγής έπρεπε να υποβληθούν εντός 4 μηνών από την ίδια ημερομηνία κοινοποίησης. Ούτε αυτό έγινε διότι πάλι κανείς δεν πήρε είδηση την εν εξελίξει διαδικασία – κανείς, δηλαδή, από την ελληνική πλευρά δεν παρακολουθούσε τα στοιχεία του EUIPO όπου καθημερινά κατατίθενται μαζικά αιτήσεις κατοχύρωσης εμπορικών σημάτων.
Το έμαθαν όταν η Τουρκία αποφάσισε να βγάλει στον αέρα το τουριστικό σποτάκι με το σήμα – από το Live your myth in Greece πέρασαν στο Live your myth in Turkaegean.
Ούτε τότε όμως αφυπνίσθηκε η εθνικοφροσύνη. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος είπε, μη αληθώς, ότι δεν υπάρχει επίσημη κατοχύρωση του brand στην Ευρωπαϊκή Ενωση παρά μόνον σε κάποιο ιδιωτικό γραφείο ιδιωτικών δικαιωμάτων, το υπουργείο Τουρισμού αγνοείται, και η αρμόδια ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης απλώς διέταξε ΕΔΕ. Αναζητώντας ευθύνες και παραπτώματα μεταξύ των υπαλλήλων της Διεύθυνσης Σημάτων του υπουργείου.
Περί πατριωτικής και πολιτικής ευθύνης, ούτε λόγος αυτή τη φορά κι ας μας έμεινε προίκα το Turkaegean. Το οποίο, όχι, δεν είναι εθνική ήττα. Είναι απλώς καθαρή και ατόφια εθνική βλακεία…