NewsEdit Τους ρόλους που έπαιξαν τη δεκαετία του 1920 οι γυναίκες στα κινήματα πρωτοπορίας στην Πόλη του Φωτός επιχειρεί να ξαναγράψει έκθεση που φιλοξενείται στο Musée du Luxembourg. Παρουσιάζοντας έργα τέχνης σε διάφορα μέσα από περισσότερες από 45 καλλιτέχνιδες, η έκθεση «Πρωτοπόρες – Τέχνη στο Παρίσι τη δεκαετία του 1920» δίνει ιδιαίτερη έμφαση σε γυναίκες, οι οποίες μέσω ζωγραφικής, γλυπτικής, μουσικής, χορού και συγγραφικής τέχνης αμφισβήτησαν και υπονόμευσαν συμβατικές νόρμες αναπαράστασης του φύλου, της σεξουαλικότητας, της μητρότητας και της ράτσας.
Η ίδια η επικεφαλής επιμελήτρια της έκθεσης, η Camille Morineau, είναι μια πρωτοπόρα στον καλλιτεχνικό κόσμο της Γαλλίας: είναι διευθύντρια της AWARE (Archives of Women Artists, Research and Exhibitions), μιας μη κερδοσκοπικής οργάνωσης την οποία δημιούργησε το 2014 για να «ξαναγράψει την ιστορία της τέχνης» με το να τοποθετήσει «τις γυναίκες στο ίδιο επίπεδο με τους άρρενες ομολόγους τους».
Σε μια σειρά αιθουσών, το γυναικείο σώμα γυμνώνεται, απεικονίζεται μέσα από διαφορετικές οπτικές (μητρότητα, φιλία μεταξύ γυναικών, γηρατειά, λεσβιακή επιθυμία) και επανενδύεται με τρόπους που διαστρεβλώνουν την έμφυλη ταυτότητα και παρουσίαση . Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο πίνακας του 1923 «La Chambre Bleue» της αυτοδίδακτης Suzanne Valadon, στον οποίο μια γυναίκα με ριγέ πιτζάμες σε έναν καναπέ συνιστά πρόκληση στις παρόμοιες – αλλά με σεξουαλική ματιά – συνθέσεις συγχρόνων της ανδρών ζωγράφων. Από την ίδια χρονιά, το μπρούτζινο γλυπτό «Maternité couchée» της Chana Orloff είναι μια αισθητική εξερεύνηση της ευαίσθητης αλλά πεζής πράξης του θηλασμού. Η Morineau αφιερώνει μια ολόκληρη αίθουσα στην έννοια «τρίτο φύλο», έναν ελαστικό ως προς την ερμηνεία όρο που περιλαμβάνει ένδυση ως άλλο φύλο, ομοφυλοφιλία, θηλυπρεπείς άντρες και ανδροπρεπείς γυναίκες· ένα από τα πιο χτυπητά παραδείγματα είναι η συγγραφέας, ακτιβίστρια και φωτογράφος Claude Cahun, η οποία το 1930 έγραψε: «Το ουδέτερο είναι το μόνο φύλο που μου ταιριάζει». Η έκθεση κλείνει κάνοντας ένα νεύμα στη διαφορετικότητα, ειδικά στην εικαστική αναπαράσταση αισθητικών, κουλτούρων και σωμάτων που δεν ενδημούν στη Δυτική Ευρώπη· λαμπρό παράδειγμα, ο πίνακας «La Familia» στον οποίο η Tarsila Do Amaral, εμπνεόμενη από τη γενέτειρά της στη Βραζιλία, κινείται πέραν του Ευρωκεντρισμού.
Η έκθεση «Pionnières, Artistes dans le Paris des années folles» στο Musée du Luxembourgολοκληρώνεται στις 10 Ιουλίου.