ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΤΖΗΧΡΗΣΤΟΣ (Ή τα σημαντικά που δεν τα βρίσκουμε ούτε στα “ψιλά” και οι δύο επόμενες κρίσιμες εβδομάδες και για εμάς)
Σύμφωνα με την ανάλυση του σημαντικού ανεξάρτητου γεωοικονομικού αναλυτή Μ.Χαντσον, η απόφαση των Αμερικανών να περιοριστούν δια της ισχύος του δολαρίου τους μόνο στον μισό πλανήτη, που επικυρώθηκε ως πολιτική των G7 πέρσι στην σύνοδο της Κορνουάλης, ήταν αποτέλεσμα του ρεαλισμού των Αμερικανών.
Φαίνεται ότι αναγνωρίζουν πλέον την σωρεία λαθών που έκαναν, ιδιαίτερα μετά την κρίση του 08, που συσσώρευσε με νέα χρέη όλο τον πλανήτη (ιδιαίτερα τον οικονομικό Νότο και την “περιφέρεια” της Ευρωζώνης), και που οδηγούν τις ΗΠΑ σε μία κατάσταση αντίστοιχη με αυτήν που κυριάρχησε πριν την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας: ισχνή παραγωγή της μητρόπολης (σήμερα περιορίζεται σε γεωργικά προϊόντα, φυσικό αέριο και προϊόντα ή υπηρεσίες πληροφορικής-παραπροϊόντα κυρίως απόσβεσης αντίστοιχων στρατιωτικών εφαρμογών και φυσικά όπλα), στην διπλωματία των κανονιοφόρων και την προσπάθεια διατήρησης της κυριαρχίας μέσω των τραπεζών και του παρασιτικού κεφαλαίου. Που ελάχιστα επενδύεται παραγωγικά, αφού τα κέρδη είναι πολύ υψηλότερα σε παιχνίδια του καπιταλισμού-καζίνο που σωρεύουν διαρκώς χρέη και επιτείνουν τις ανισότητες παντού.
Και ως ρεαλιστές, για να μην καταρρεύσουν τελείως, δεν διστάζουν να δώσουν χώρο στον κύριο αντίπαλο τους (κατά την δική τους θεώρηση), την Κίνα, για να αναπτυχθεί ως μια άλλη Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Αλλά αυτό όχι χωρίς φραγμούς, φράκτες και παγίδες, ελπίζοντας ότι και οι Κινέζοι θα τα κάνουν τελείως “μαντάρα” στην διαχείριση των μεγάλων προβλημάτων του μισού πλανήτη, όπως τα έκαναν και οι ίδιοι. Και τότε θα διαπραγματευτούν, λέει.
Σε αυτή την διευθέτηση, δεν δίστασαν ούτε στιγμή στο να θυσιάσουν ήδη τους κύριους Ατλαντικούς συμμάχους τους, τους Δυτικοευρωπαίους, σε οικονομική μιζέρια με βαρύ πλήγμα στο πάντα απειλητικό τους ευρώ, μέσω των κυρώσεων που επιβλήθηκαν στην χώρα του Πούτιν και που τους γύρισαν, όπως αναμένονταν σαν μπούμερανγκ (το πως και πότε αναμένονταν).
Έτσι αναδείχθηκε η ισχυροποιημένη Ρωσία ως ο κύριος “δελφίνος” ηγεσίας του ΕυρωασιατικοΚινεζικού μπλόκ. Οι πολιτικές και η εξάρτηση των αποφάσεων του Κρεμλίνου όμως από μια τελείως διεφθαρμένη από την Δύση ρωσική ελίτ, μοιάζει σαν μια λαβή τζούντο στην λαβή τζούντο που εφάρμοσε η Ρωσία για να αντιμετωπίσει τις κυρώσεις εναντίον της! (Στο τζούντο χρησιμοποιείς την δύναμη του αντιπάλου για να τον νικήσεις, περιμένοντας να σου εκθέσει τα αδύνατα σημεία του).
Αφού αυτά- φράκτες και λαβές τζούντο έγιναν, ας δούμε και μερικά ακόμα που έγιναν ή θα γίνουν τις επόμενες ημέρες, και εδώ περνάνε (κακώς) τελείως απαρατήρητα.
Η Αργεντινή και το Ιράν έκαναν επίσημη αίτηση να ενταχθούν στους BRICS, το forum γεωπολιτικού συντονισμού των Κινα, Ρωσία, Ινδία, Βραζιλία και Ν.Αφρικη που σχηματίστηκε το 2009, με κύριο στόχο την μεταξύ τους συνεννόηση και συντονισμό για την αμφισβήτηση της παντοκρατορίας του δολαρίου και την οικονομική ανασυγκρότηση του οικονομικού Νότου επί ενός ή περισσοτέρων άλλων παγκόσμιων νομισματικών συστημάτων. Η λαβή “τζούντο” που ετοιμάζουν οι BRICS+ είναι η διέξοδος για αθέτηση των δολαριοποιημένων δανείων- κυρίως δημοσίων χρεών, των χωρών του Νότου ως δέλεαρ συμμετοχής του κάθε υπερδανεισμένου στο νέο σύστημα. Η αδυναμία των αναπτυσσόμενων χωρών, τα δάνεια τους σε δολάρια, μετατρέπονται σε πυρηνική δύναμη των φτωχών στα χέρια τους.
Το ρίσκο μεταφέρεται τότε στα logistics και τις θαλάσσιες μεταφορές, αφού μια τέτοια εξέλιξη θα πυροδοτήσει πόλεμο κυρώσεων -αντικυρώσεων με τον έναν να κατάσχει τα φορτία του άλλου.
Η ίδρυση του Κινεζικού αντίστοιχου ΔΝΤ για τον δανεισμό των χωρών που εντάσσονται σε αυτή την ζώνη με το νεο παγκόσμιο συνθετικό νόμισμα που ετοιμάζεται. Φύγε εσύ έλα εσύ δηλαδή.
Η επίσκεψη του Μπάιντεν την Παρασκευή στην Σαουδική Αραβία, που έχει σκοπό να την πείσει να αυξήσει την παραγωγή πετρελαίου (μήπως έτσι πέσουν οι τιμές στα βενζινάδικα και δεν χαθούν οι ενδιάμεσες εκλογές του Νοεμβρίου στις ΗΠΑ), να πάψει να συναλλάσσεται το Ριάντ με το Πεκίνο σε γουάν και, κυρίως, να εγκαταλείψει η Σ. Αραβία και τις σκέψεις της για να ενταχθεί και αυτή στους BRICS+.
Το δέλεαρ: η αγορά της ΕΕ ελεύθερη από τον ανταγωνισμό των Σαουδαράβων (Ιρανοί και Ρώσοι) για τα επόμενα 30 χρόνια.
Τι θα γίνει: Παζάρι ανατολίτικο!
Η συνάντηση Πούτιν-Ερντογάν-Ιρανων στην Τεχεράνη την επόμενη εβδομάδα.
Ο ισχυροποιημένος Πούτιν φαίνεται ότι θα προσπαθήσει να πιέσει τον Ερντογάν δια του Ιράν και της νέας εμπορικής οδού Βορά Νότου που άνοιξε, να εγκαταλείψει τα σχέδια του στην Συρία (πλέον δεν θεωρείται ως σημαντική χώρα διέλευσης καυσίμων και εμπορευμάτων) και στον Καύκασο. Εκεί ο νέος εμπορικός δρόμος Βορά Νότου έφερε ήδη σε προσέγγιση την Αρμενία με το Αρτζεμπαϊζάν, ακυρώνοντας την Τουρκική διπλωματική νίκη σε βάρος της Ρωσίας και του Ιράν, που πέτυχε η Άγκυρα με τον τελευταίο πόλεμο Αρμενίων και Αζέρων, και που πυροδότησε πρόπερσι.
Το δέλεαρ: το εμπόριο των σιτηρών της Ουκρανίας μέσω Τουρκίας, η συμμετοχή της τουρκικής λίρας στο καλάθι των νομισμάτων των BRICS+ και η διέλευση του Ιρανικού αερίου προς την ΕΕ μέσω Τουρκίας (η λειτουργία του υφιστάμενου Τουρκο-Ιρανικού αγωγού διακόπηκε το 20, όταν τον ανατίναξε ο Ερντογάν κατηγορόντας τους Κούρδους, και ακόμα… επισκευάζεται γιαβάς γιαβάς).
Τι θα γίνει: Για την επιτυχία του Ρωσικού σχεδιασμού, που είναι σε ευθεία σύγκρουση με το τι θέλει να πετύχει ο Μπάιντεν στην Σ.Αραβια, απαιτείται η συμφωνία του Ερντογάν. Που όμως τότε ξέρει ότι θα έρθει σε άγρια σύγκρουση με τα παλιά ερείσματα της Τουρκίας, τις ΗΠΑ και ίσως και των Αράβων. Και τότε ίσως να μην διστάσει και αυτός να προσπαθήσει να βγεί από το υπαρξιακό του δίλημμα, απειλώντας με προσάρτηση των Κατεχομένων στην Κύπρο και με θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο ή/και περί το Καστελόριζο.
(Ότι και να αποφασίσει ο Ερντογάν, η σχετική λαβή τζούντο του Πούτιν διαλύει την “νότια πτέρυγα του ΝΑΤΟ”. Παίζεται στο αν θα βάλει μετά φωτιά και στα Βαλκάνια (στην περιοχή του χάρτη με πορτοκαλι σκίαση) για να περάσει ιρανικό αέριο προς την κεντρική Ευρώπη, βάζοντας έτσι σε άμεσο κίνδυνο και την απόληξη του Δρόμου του Μεταξιού στην Ευρώπη, που με τίποτα δεν το θέλει το Πεκίνο. Αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως η αντίστοιχη λαβή του θείου Σαμ στον κύριο αντίπαλο του…).
Τούτων λεχθέντων “σε συντομία” οφείλω να ρωτήσω το “τι δεν καταλαβαίνεις?” για τις επόμενες δύο εβδομάδες, που θα είναι κρίσιμες και χωρίς τον Σωτηράκη.