“Αντίσταση με την πραγματική έννοια της λέξης έκαναν μερικές εκατοντάδες άνθρωποι”.
Μάλιστα. Οι χιλιάδες που συνελήφθησαν και πέρασαν μήνες / χρόνια σε φυλακές, αυτοί που “εκκαθαρίστηκαν” (απολύθηκαν), όσοι αναγκάστηκαν να ξενιτευτούν, όσοι συμμετείχαν στο Κίνημα του Ναυτικού κλπ χωράνε άραγε στις “μερικές εκατοντάδες”;
Ναι, οι ηγετικές ελίτ της χώρας όχι μόνο δεν έκαναν αντίσταση, αλλά βολεύτηκαν μια χαρά με τη Χούντα: Εκκλησία, Ακαδημαϊκοί, Δικαστές, βιομήχανοι (συμπεριλαμβάνονται οι αεριτζήδες) καλλιτέχνες (βλ. επετείους στο Καλλιμάρμαρο) κλπ.
ΑΥΤΟ πρέπει να αναδειχτεί. Γνώμη μου είναι ότι όσα έγιναν κατά της Χούντας, απ’ όσους έγιναν, δεν ήταν καθόλου λίγα. Και είναι, πάντοτε άξια τιμής και μνήμης.
Όσο για το ότι “το Πολυτεχνείο δεν έριξε τη Χούντα, αλλά έφερε τον Ιωαννίδη” τι να πει κανείς… Το Πολυτεχνείο ήταν ο καταλύτης σε όσα ακολούθησαν: η Χούντα έπεσε λίγους μήνες αργότερα. Κάτι που πιθανόν θα αργούσε πολύ χωρίς το Πολυτεχνείο, μετά από το οποίο ο Παπαδόπουλος ουσιαστικά έριξε “λευκή πετσέτα” και άφησε ήσυχα την εξουσία στον Ιωαννίδη.
Η εκμετάλλευση της ιδιότητας του αντιστασιακού, εκ των υστέρων, από κάποιους επιτήδειους, καμμιά σχέση δεν έχει με το αν η αντίσταση ήταν μεγάλη ή μικρή, ούτε με τη δυναμική των γεγονότων που έριξαν τη Χούντα. Ήταν ένα θλιβερό φαινόμενο, το ακριβές αντίστροφο του οποίου ξεδιπλώνεται με την ίδια σπουδαιοφανή θρασύτητα στις μέρες μας, στο σχήμα: ήταν όλοι και ρίξανε τη Χούντα / ήταν ελάχιστοι και η δράση τους δεν είχε καμιά σημασία.
Ας αναζητούμε πάντα το μέτρο των πραγμάτων.