ΑΝΤΡΕΑΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ Αναρίθμητα είναι τα ερωτήματα που ανακύπτουν από την αποκάλυψη της παρακολούθησης πέντε δημοσιογράφων και ενός (;) αρχηγού κόμματος και ευρωβουλευτή.
Προς το παρόν ας σταθούμε όμως στον τελευταίο: Ποιός είχε το κίνητρο να μάθει τι έλεγε από τηλεφώνου ο Νίκος Ανδρουλάκης το διάστημα των τριών μηνών πριν τις εκλογές του ΠΑΣΟΚ και μέχρι την ημέρα της εκλογής του έτσι ώστε να ζητήσει την άρση του τηλεφωνικού του απόρρητου και τη διενέργεια επισυνδέσεων;
Να θυμίσουμε ότι “επισύνδεση” δεν σημαίνει απλή καταγραφή των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων που έχουν γίνει από μία ή περισσότερες συσκευές, δηλαδή με ποιούς και πότε μίλησε ο παρακολουθούμενος, αλλά πλήρη καταγραφή των συνομιλιών!
Αυτό σημαίνει ότι η ΕΥΠ -και όποιοι άλλοι έχουν εμπλακεί στην υπόθεση- έχει στη διάθεσή της όχι μόνο το τι έλεγε την επίμαχη περίοδο ο Νίκος Ανδρουλάκης αλλά και όλοι με τους οποίους συνομιλούσε. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη φαντασία για να υποθέσει κάποιος βασίμως ότι ο ευρωβουλευτής και τότε υποψήφιος για την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να συνομιλούσε με συναδέλφους του ευρωβουλευτές, με πολιτικά και διοικητικά στελέχη του Ευρωκοινοβουλίου, με στελέχη της ευρωομάδας των Σοσιαλιστών, με έλληνες βουλευτές και συντρόφους του αλλά και την τότε αρχηγό του ΚΙΝΑΛ, Φώφη Γεννηματά! Πιθανώς και με στελέχη άλλων κομμάτων και άλλους πολιτικούς αρχηγούς στην Ελλάδα!
ΟΛΕΣ αυτές οι συνομιλίες είναι για τουλάχιστον ένα 3μηνο καταγεγραμμένες από την ΕΥΠ!
Κι αμέσως αμέσως ανακύπτει τα εξής ερωτήματα:
- Δεν ήξερε όποιος έδωσε την εντολή της παρακολούθησης όλα τα παραπάνω; Οτι δηλαδή ένας ευρωβουλευτής μιλάει με δεκάδες κορυφαίους παράγοντες σε Ευρώπη και Ελλάδα;
- Δεν το ήξερε η εισαγγελέας η οποία υπόγραψε τη σχετική διάταξη άρσης του απορρήτου και της επισύνδεσης;
Εάν το γνώριζαν τότε δύο τινά συντρέχουν: Ή διερευνούσαν κάποιου είδους πολιτικής συνωμοσίας ή άλλης εγκληματικής δραστηριότητας σε βάρος της χώρας με την εμπλοκή πολιτικών προσώπων, οπότε και δικαιολογείται (;) η επίκληση σε “εθνικούς λόγους”. Ή κάποιο “παράκεντρο” της ΕΥΠ διοργάνωσε συνωμοσία σε βάρος του Πολιτεύματος και των θεσμών του.
Και οι δύο εκδοχές είναι ιδιαίτερα σοβαρές. Η πρώτη όμως θα πρέπει να αποκλειστεί και μόνο από το γεγονός ότι η παρακολούθηση σταμάτησε την ημέρα που ο Νίκος Ανδρουλάκης εξελέγη αρχηγός του ΠΑΣΟΚ χωρίς να υπάρξει συνέχεια.
Μένει η δεύτερη εκδοχή η οποία, αν ισχύει, ανοίγει τον ασκό του Αιόλου και οδηγεί σε βαρύτατες ποινικές ευθύνες όσων ενέχονται.
Το ζήτημα είναι το τι ακριβώς επιδίωκε όποιος ζήτησε την παρακολούθηση των συνομιλιών του με άλλους πολιτικούς παράγοντες τη συγκεκριμένη προεκλογική περίοδο για το ΠΑΣΟΚ.
Μα τι άλλο από το να μάθει τα σχέδια και τις κινήσεις του στο εσωκομματικό πεδίο! Τις όποιες κινήσεις του εντός και εκτός ΠΑΣΟΚ, τις πιθανές συμφωνίες με άλλα στελέχη του κόμματος, την άποψή του για τους άλλους υποψηφίους για την αρχηγία.
Και είναι βέβαιο ότι τα εσωκομματικά του ΠΑΣΟΚ, το 2021, ουδόλως θα ενδιέφεραν τους… Ουκρανούς ή τους Αρμένιους ή την Ακτή του Ελεφαντοστού…
Μία επιφύλαξη μόνο: Γιατί να παρακολουθεί κάποιος έναν υποψήφιο που δεν ήταν καν φαβορί για την αρχηγία, σύμφωνα με όλες τις τότε δημοσκοπήσεις;