anilikos Ποιο παιδί δεν έχει αποκοιμηθεί, ήσυχο και ειρηνικά, ακούγοντας κάποιο παραμύθι;
Όλοι μας, λίγο πολύ, έχουμε νιώσει αυτή την σαγηνευτική γαλήνη μιας φωνής που διηγείται άλλους κόσμους, βασιλιάδες, πρίγκηπες, νεράιδες, ανθρωπόμορφα ζώα να μιλάνε και να έχουν κι αυτά τις δικές τους περιπέτειες ενώ εμείς κλείναμε τα μάτια και βυθιζόμασταν στην ασφάλεια ενός κρεβατιού, ζεστοί μέσα στα σκεπάσματά μας.
Ποιος θα μας το έλεγε πως στην ενήλικη ζωή μας, εκεί που όλα γίνονται πραγματικά και η αθωότητα εξαφανίζεται παίρνοντας μαζί της και την αφέλεια πολλές φορές, θα βρισκόμασταν να ακούμε και πάλι παραμύθια, για πλούτη που θα έρθουν, για ταξίδια σε μέρη μαγικά, για παλάτια, ακόμα και για μαγικούς καθρέφτες που αν τους κάνεις τη σωστή ερώτηση, μπορούν να σου απαντήσουν πού βρίσκεται και τι λέει αυτός που «αγαπάς».
Το παραμύθι της «ανάπτυξης» για αμύθητα πλούτη, είχε τριγύρω και τους 40 κλέφτες. Με κάθε απ’ ευθείας ανάθεση και δυο τσέπες κλεμμένα γεμάτες από τα πλούτη. Ο Κούλη Μπαμπά κάθε τόσο με διαγγέλματα φωνάζει «Σουσάμι άνοιξε» και εκείνη η ριμάδα σπηλιά με τα πλούτη αδειάζει ολοένα και περισσότερο. Μια σπηλιά που ο ίδιος ο λαός γέμισε με κόπους και βάσανα την περίοδο των μνημονίων.
Τα ταξίδια του Κούληβερ έχουν σειρά, ταξίδια ζηλευτά, ζωή σαν παραμύθι την οποία νυχθημερόν ονειρεύονται οι πολίτες αλλά στιγμή δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν. Κανένα travel pass δεν είναι ικανό να διασφαλίσει ένα τετραήμερο αναψυχής για μια οικογένεια. Μένουν λοιπόν οι πολίτες να λιγουρεύονται από τις οθόνες της τηλεόρασης τα ταξίδια, τα τριήμερα και τις εκδρομές που ο Κούληβερ σταθερά και αναίσχυντα οικονομεί για τον εαυτό του και λοιπούς συνοδούς συγγενείς. Δικαίωμά του; Ναι, αλλά όταν έχεις έναν λαό που πεινάει, κάποια στιγμή σε ρίχνει κάτω και σε δένει με σχοινιά.
Ο μάγος Κούλιους με τον μαγικό καθρέφτη παρακολούθησης, που κάθε πρωί τον ρωτάει «ποιος επιβουλεύεται τη θέση μου;» κι αυτός τακτικά απαντά και δείχνει πρόσωπα, συζητήσεις και πολιτικές θέσεις, είναι άλλο ένα από αυτά τα παραμύθια που οδηγούν σε αϋπνίες τον λαό και σε τρόμο για κάθε ίχνος δημοκρατικού θεσμού που έχει παραμείνει στη χώρα. Ο μαγικός καθρέφτης παρακολουθεί και τα παιδάκια στα κρεβάτια τους φοβούνται τι μέρα θα ξημερώσει. Κι αν δεν αγαπά ο λαός τον μάγο Κούλιους; Τι κατάρα θα ρίξει και σε ποιο μπουντρούμι θα καταλήξει άραγε στο μέλλον; Σε ένα μέλλον που όλα θα απαγορεύονται και μόνο η λατρεία προς το μάγο θα είναι επιτρεπτή;
Ζωή σαν παραμύθι, καταπληκτική, υπέροχη και μαγική υπόσχονται στις ιστορίες. Η πραγματικότητα όμως, ορισμένες διαφορές τις έχει. Κι αν τα πλούτη του Κούλη Μπαμπά δεν αρκούν, ένας χειμώνας χωρίς θέρμανση, ηλεκτρικό, και σπίτι, πιο πολύ θα θυμίζει το παραμύθι όπου το κοριτσάκι με τα σπίρτα, αφού χρησιμοποίησε και το τελευταίο του σπίρτο, άφησε και αυτήν την τελευταία του πνοή στο υγρό και παγωμένο πεζοδρόμιο. Σύντομα σε ένα παραμύθι δίπλα στο μαξιλάρι μας.