anilikos Ο Ιψεν, Νορβηγός θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης, θεωρείται πατέρας του ρεαλισμού στο θεατρικό στερέωμα.
Επινόησε τον Ιωάννη Γαβριήλ Μπόρκμαν, ως έναν άπληστο τραπεζίτη. Έναν χαρακτήρα που τσαλαπατά και θυσιάζει φίλους, καταθέτες και οικογένεια για να πραγματώσει τον προσωπικό του μύθο αυτοεκπλήρωσης. “Φονεύει” καρδιές αλλά και την πραγματικότητα που τον περιβάλλει φτάνοντας σε σημείο που δεν μπορεί πλέον να αντιληφθεί τον κόσμο γύρω του.
Οι γυναίκα και η αδερφή του Μπόρκμαν είναι αυτές που πίστεψαν το όραμά του, αλλά και που απογοητεύτηκαν οικτρά από τα αποτελέσματα της διαχείρισης. Η φιλοδοξία και η αλαζονεία του Μπόρκμαν για δόξα και φήμη τον οδηγούν στην αφασία και τη λήθη.
Η φιλοδοξία του Κυριάκου Μητσοτάκη, νυν πρωθυπουργού της Ελλάδας και μελλοντικά απομονωμένου στη δική του, προσωπική λήθη, ως άλλος Ιωάννης Γαβριήλ Μπόρκμαν, έχει ξεπεράσει ακόμα κι αυτή την αλαζονεία του θεατρικού ήρωα.
Εμμονικά ο πρωθυπουργός επιμένει, ακόμα και την ύστατη ώρα της απολογίας ενώπιον της Βουλής του λαού, ενώπιον δικών του αλλά κυρίως βουλευτών της αντιπολίτευσης, πως οι υποκλοπές, επισυνδέσεις ή παρακολουθήσεις, ήταν ένα λάθος και εφόσον τις εγνώριζε, δεν θα επέτρεπε να πραγματοποιηθούν. Κάνει αναφορές στο παρελθόν υπονοώντας πως κι αυτός υπήρξε θύμα παρακολούθησης και προσπαθεί με τεχνάσματα να αποφύγει τη βαριά, ανήθικη, πολιτική εκτροπή που έχει πραγματοποιήσει μεθοδικά, από την πρώτη μέρα διακυβέρνησης έως και σήμερα.
Ο δικός του, Ιψενικός, κόσμος που ακόμα τον θέλει αυθεντία, συγκεντρωτικό, μονοπρόσωπο κυβερνητικά και εντολέα κάθε κίνησης ώστε να καρπώνεται μόνο τα οφέλη αλλά να επιρρίπτει τις ευθύνες αλλού, καταρρέει σύντομα, παταγωδώς και στις σκιές των Βρυκολάκων. Όχι του Ίψεν αυτή τη φορά, αλλά των φατριών της ΝΔ που τόσα χρόνια έδειξαν ανοχή στη δυναστεία Μητσοτάκη ώστε να γαντζωθούν στην κυβερνητική εξουσία.
Οι φανφάρες περί πρωτοβουλιών σε επίπεδο ΕΕ λόγω πανδημίας, χειροκροτημάτων στο αμερικανικό Κογκρέσο, το φαντεζί προφιλ που φιλοτέχνησε με κηρομπογιές νηπιαγωγείου, θα επιστρέψουν όλα στο σκοτάδι. Η ψευδαίσθηση της προσωπικής, κραταιάς αυτοκρατορίας που θεώρησε πως δημιούργησε, θα χαθεί. Για να επιβιώσει ο ρεαλισμός, η Δημοκρατία και η αξιοκρατία που, προς στιγμήν – ακόμα και για τρία έτη και κάτι – αφανίστηκαν στη θεατρική σκηνή του παρακράτους.
Κάπου προς το τέλος ο Ίψεν αναφέρει:
Καὶ γι᾿ αὐτὸ προφητεύω,
Ἰωάννη Γαβριὴλ Μπόρκμαν:
ποτέ σου δὲ θὰ λάβῃς κέρδος
γιὰ τὸ φόνο πούκανες,
ποτέ σου νικητὴς δὲ θὰ γυρίσῃς
στὸ σκοτεινό, ψυχρό βασίλειό σου.