NewsEdit Καθώς πλησιάζει το βράδυ περιμένω με ανησυχία το αποτέλεσμα των ιταλικών εκλογών, αλλά ας μην αναρωτιόμαστε το πώς και γιατί χωρίς να θυμηθούμε την πρόσφατη ιστορία.
Αντλώ από το βιβλίο του Adam Tooze, «Πολιτική Οικονομία μιας κατάρρευσης» (ΠΕΚ 2022):
«Το 2011 ο Τρισέ της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, και ο Ντράγκι, της Ιταλικής Κεντρικής Τράπεζας, (που προαλειφόταν διάδοχος του πρώτου), έστειλαν στις κυβερνήσεις της Ιταλίας και της Ισπανίας – που δεν ήταν σε πρόγραμμα μνημονίων όπως η Ελλάδα- μια επιστολή στην οποία ζητούσαν περικοπές στην πρόνοια, ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων και δημοτικών υπηρεσιών, περιορισμούς συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και αναμόρφωση της αγοράς εργασίας.
Επικαλούνταν στην επιστολή την δυνατότητα να περάσουν αυτά τα μέτρα με το περίφημο άρθρο 77 του ιταλικού συντάγματος που σκοπό είχε να αποτρέψει μια κομμουνιστική επανάσταση -στις αρχές του Ψυχρού πολέμου-κηρύσσοντας τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Κατάσταση πολιορκίας το λέμε στην Ελλάδα. Συμβούλευαν μάλιστα τον Μπερλουσκόνι -τότε πρωθυπουργό- να προχωρήσει και να ζητήσει αναδρομική έγκριση από το κοινοβούλιο! »
Και συνεχίζει ο Tooze «κάποια μέλη του υπουργικού συμβουλίου που διέθεταν νομικές γνώσεις αναρωτήθηκαν ποιος αποτελούσε μεγαλύτερη απειλή για το κράτος δικαίου. Ο δυσώδης Ιταλός πρωθυπουργός, ή το δίδυμο Ντράγκι-Τρισέ;» (σ. 395).
Ο δυσώδης Μπερλουσκόνι αναμένεται να είναι στους νικητές, και ο δεξιός και ακροδεξιός συνασπισμός που συμμετέχει να διαδεχτεί τον Νράγκι που ήταν πρωθυπουργός με γενική συναίνεση!
Θυμάμαι τους στίχους ενός τραγουδιού που είχε γραφεί για τα αδιέξοδα της Αναρχίας στην Ιταλία, καθώς φοβάμαι ότι ισχύει πια για την ίδια την Ιταλία
La storia ci racconta come finì la corsa
la macchina deviata lungo una linea morta…
Η ιστορία μας διηγείται πώς τέλειωσε η πορεία, η μηχανή του τραίνου εκτροχιάστηκε σε μια νεκρή γραμμή…
Αντώνης Λιάκος
στο Facebook