Νικήτας Σταματελόπουλος – Νικηταράς

Γεννήθηκε στα 1782 σε ενα χωριό κοντά στο Μυστρά και ήταν γιος του κλέφτη Σταματέλου Τουρκολέκα

………………………………………..

η μάνα του ηταν αδελφή της γυναίκας του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.

………………………………………..

το ιδιαίτερο αυτού του νεαρού ήταν τα απίστευτα αθλητικά του προσόντα.

Σίγουρα αν ήταν στις μέρες μας θα είχε ασχοληθεί με το στίβο

………………………………………..

Ήταν ιδιαίτερα ταχύς, δυνατός, αλτικός με πείσμα και πάθος

………………………………………..

δεν τον κράτησε πολύ το σπίτι του

………………………………………..

απο 11 χρονών βγήκε στο κλαρί με την ομάδα του πατέρα του στην αρχή

και στο μπουλούκι του πρωτοκλέφτη Ζαχαριά Μπαρμπιτσιώτη, αργότερα

………………………………………..

ο Ζαχαριάς ηταν ο πιο περιβόητος κλέφτης του Μοριά προεπαναστατικά.

………………………………………..

Πολύ γρήγορα ο Νικήτας Σταματελόπουλος ξεχώρισε, και κάπου εκεί τον ερωτεύεται και η κόρη του Ζαχαριά, Αγγελίνα.

(Αργότερα παντρεύτηκαν)

………………………………………..

στους μεγάλους διωγμούς των κλεφτών στα 1805, τότε που σκοτώθηκε ο αδελφός του Κολοκοτρώνη Ιωάννης (ο περιβόητος Ζορμπάς)

ο Νικήτας περνάει στη Ζάκυνθο,

οπως και ο Κολοκοτρώνης όπως και πολλοί άλλοι διωγμένοι

………………………………………..

εκει μπαίνει στο ρώσικο στρατό που ήταν τότε στο νησί, αργότερα στο γαλλικό και λίγο πιο μετά στον εγγλέζικο

………………………………………..

λιγο πριν την επανάσταση περνάει στο Μοριά και στα 1818 ορκίζεται στη φιλική εταιρεία

………………………………………..

Είναι παρών στο ξεκίνημα της επανάστασης δίπλα στον Κολοκοτρώνη στην απελευθέρωση της Καλαμάτας

………………………………………..

Καπάκι βρίσκεται στη μάχη στο Βαλτέτσι (είναι ο ήρωας της μάχης αυτής) και στη συνέχεια στη μάχη των Δολιανών που αυτός επικεφαλής

με ελάχιστους μαζί του, τρέπει σε φυγή χιλιάδες Τούρκους

………………………………………..

εκει γίνεται πλέον φανερό στους επαναστάτες οτι ο Νικήτας ήταν απ τους αξιότερους καπετάνιους

ομως

ο ίδιος ποτέ δεν το εκμεταλλεύτηκε

………………………………………..

παντα το καλό της πατρίδας,

πάντα το κάλο του αγώνα,

πάντα τον εαυτό του απλό στρατιώτη στη διάθεσή του θείου του,

του Κολοκοτρώνη,

που εγινε το δεξι του χερι κυριολεκτικά

………………………………………..

και για να καταλάβεις πόσο δύσκολο ήταν αυτό θα σου πω οτι εκείνη περίπου την εποχή

δεξί χέρι του Ανδρούτσου ήταν ο Γιάννης Γκούρας που μόλις το κατάλαβαν οι εχθροί του Ανδρούτσου τον πλησίασαν του τάξανε να τον κάνουν καπετάνιο στη θέση του Οδυσσέα

και τον έστρεψαν εναντίον του αρχηγού του

τον συνέλαβε

έδωσε εντολή να τον φυλακίσουν

και λιγο αργότερα έδωσε εντολή να τον δολοφονήσουν

………………………………………..

ε, ο Νικήτας δεν είναι από τέτοια πάστα.

………………………………………..

το θεωρούσε τιμή του να πολεμάει υπό την ηγεσία του Κολοκοτρώνη και δε θα το ατίμαζε αυτό ποτε

………………………………………..

ο γέρος του είχε τέτοια εμπιστοσύνη, που όταν αγκαλιάστηκαν και φιλήθηκαν με τον Καραΐσκάκη,

τότε που ο ρουμελιώτης καπετάνιος θα πήγαινε μονός του να ξανασηκώσει στα άρματα την πατρίδα του,

ο γέρος του έδωσε τον Νικήτα μαζί του, σα να ηταν αυτός ο ίδιος

………………………………………..

στη μάχη στο Βαλτέτσι αυτός κάνει πάλι το θαύμα του, σπάει τις γραμμές των Τούρκων και τους παίρνει περιμάζωμα

………………………………………..

στην πολιορκία της Τριπολιτσάς παλι ηταν εκει και στην πτώση της το ίδιο

………………………………………..

ομως η μεγάλη του μάχη, η μεγαλύτερη στιγμή της ζωής του, αυτή που του άλλαξε ακόμα και το ονομα,

ηταν η μάχη στα Δερβενάκια

εκει

που όταν σχεδόν όλοι παράτησαν το Γερο, αυτός στάθηκε πλάι του

και πολέμησε σα λύκος

………………………………………..

στα Δερβενάκια σπάσανε 3 σπαθιά στο χέρι του και το τέταρτο μετά τη μάχη, χρειάστηκε Γιατρός για να του το βγάλουν απ το χέρι του.

Είχε πάθει αγκύλωση

………………………………………..

τον ονόμασαν ο Νικηταράς ο Τουρκοφάγος, και από τότε αυτο τον συνόδευε παντού

………………………………………..

Ήταν ένας απ τους ήρωες του Καραΐσκάκη στη μεγάλη νίκη, στη μάχη της Αράχοβας

………………………………………..

Αλλά και αργότερα στη μάχη της Αθήνας ειναι παλι διπλα στο στρατηγό

………………………………………..

Μέχρι το τέλος της επανάστασης είναι ο καλύτερος Έλληνας πολεμιστής

ομως δεν τα καταφέρνει το ίδιο καλά και στην Ειρήνη

………………………………………..

με το που πεθαίνει ο Καποδίστριας και έρχεται ο Όθωνας δλδ ο αντιβασιλέας του Άρμανσμπεργκ (μιας και ο Όθωνας ήταν και ανήλικος και εντελώς μ@λακας)

και θέλει να εξοντώσει όσους δεν γονατίζουν να του γλείφουν τις μπότες

δλδ

Κολοκοτρώνη, Πλαπούτα, Νικηταρά κτλ

………………………………………..

τελοσπάντων,

φυλακίζεται,

βασανίζεται,

εξορίζεται και όταν τελικά μετά απο πολύ πόνο και αίμα, αφήνεται ελεύθερος,

ο ζαχαρώδης διαβήτης τον έχει χτυπήσει πολύ άσχημα και είναι σχεδόν τυφλός

………………………………………..

Απελευθερώνεται κουρελιασμένος, αδυνατισμένος με κατατσακισμένο κορμί μέσα στα αίματα

και με το που τον βλέπει η κόρη του έτσι, τρελάθηκε! (και αργότερα πέθανε)

………………………………………..

Ζήτησε σύνταξη για να μπορέσει να ζήσει μιας και δεν είχε κανένα περιουσιακό στοιχείο (είχε δώσει τα πάντα στον αγώνα)

και

του έδωσαν, αντί σύνταξης μια θέση έξω την εκκλησία της Ευαγγελίστριας στον Πειραιά κάθε Παρασκευή

(ούτε καν την Κυριακή μετά την εκκλησία)

να ζητιανεύει

………………………………………..

η παράδοση λέει οτι μια μερα, ο κατατσακισμένος και σχεδόν τυφλός γέρος,

εξω απ την εκκλησία μόλις αντελήφθη εναν ξένο να πλησιάζει, μάζεψε αμέσως το απλωμένο χέρι του.

(ηταν ένας απεσταλμένος ενός πρέσβη ξένης μεγάλης δύναμης)

“Τι κάνετε στρατηγέ μου;”

ρώτησε ο ξένος

“Απολαμβάνω ελεύθερη πατρίδα“

απάντησε ο Νικηταράς.

“Μα εδώ την απολαμβάνετε καθισμένος στον δρόμο;“

επέμενε ο ξένος.

“Η πατρίδα μου έχει χορηγήσει σύνταξη για να ζω καλά, αλλά έρχομαι εδώ για να παίρνω μια ιδέα πως περνάει ο κόσμος“

Συνέχισε ο Νικηταράς.

Ο ξένος κατάλαβε, και φεύγοντας, άφησε να του πέσει ένα πουγκί με χρυσές λίρες.

Ο Νικηταράς άκουσε τον ήχο, ψηλάφησε και έπιασε το πουγκί και φώναξε στον ξένο:

“Σου έπεσε το πουγκί σου. Πάρε το μην το βρει κανένας και το χάσεις!!!“

………………………………………..

Τελικά μετά απο λίγο του δώσανε μια σύνταξη της πλάκας

ομως δεν τη χάρηκε

ειχε γεράσει πρόωρα με όλα αυτά

………………………………………..

το σούρουπο της 24ης Σεπτεμβρίου του 1849, ζητά από τη γυναίκα του Αγγελίνα,

να τον βγάλει στο λιακωτό ν’ αντικρίσει για τελευταία φορά το ηλιοβασίλεμα και η Αγγελίνα του απαντά:

«Μα τι να δεις Νικήτα μου, αφού δεν βλέπεις;»

Και εκείνος της απαντά:

«Να νιώσω το τελευταίο ηλιοβασίλεμα στην θάλασσα».

………………………………………..

την άλλη μέρα 25 Σεπτέμβρη του 1849 ο καλύτερος Έλληνας πολεμιστής της επανάστασης του 1821 άφησε την τελευταία του πνοή

………………………………………..

Μεγάλους και άξιους πολεμιστές μπορεί να έβγαλε πολλούς ετούτος ο τόπος,

ομως έντιμους, βαθειά έντιμους ανθρώπους να βασίζονται στη μπέσα, στο φιλότιμο και στο λόγω τιμής σαν τον Νικηταρά

δεν είμαι σίγουρος οτι έβγαλε από τότε μέχρι και σήμερα

………………………………………..

ΥΓ. στην εικόνα πορτρέτο του Νικηταρά όπως το έφτιαξε ο φιλέλληνας Βαυαρός Καρλ Κράτσαϊζεν (Karl Krazeisen) που ειχε έρθει να πολεμήσει στην Ελλάδα