ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΤΖΗΧΡΗΣΤΟΣ Σε ότι μας αφορά και εμάς, από το αποτέλεσμα αυτών των εκλογών διακυβεύονται δύο γεγονότα με πλανητική σημασία:
Η συνέχιση ή όχι των καταστρεπτικών πολιτικών του ακροδεξιού Μπολονσάρο στο οικοσύστημα του δάσους του Αμαζονίου ή αντιθέτως ή αντίστροφη της καταστροφής με την συνεργασία Βραζιλίας -Καμερουν – Ινδονησίας (των μεγαλύτερων διαχειριστών τροπικών δασών) για την ανακοπή της αποψίλωσης τους. Ο Μπολσονάρο, μέχρι τώρα, λειτούργησε για μία αμφίβολης αποτελεσματικότητας πολιτική γεωργικών εκμεταλλεύσεων φυτών για βιοκαύσιμα στην θέση του δάσους (αλλά σε βάρος της παραγωγής τροφής σε άλλες εκτάσεις), την παρανομη υλοτομία και τις εξορύξεις που στηρίζονται σε τοπικές εγκληματικές οργανώσεις και με πολιτικές “μη κατάσβεσης δασικών πυρκαγιών”, όπως εκείνες του 19, που κατέστρεψαν τροπικό δάσος έκτασης όσο το Βέλγιο.
Ας σημειωθεί ότι μέχρι πρότινος, οι Κεντρικές Τράπεζες των ΗΠΑ, ΕΕ και Μ.Βρετανιας χρηματοδοτούσαν απ ευθείας (!) ιδιωτικές επιχειρήσεις που εμπλέκονται άμεσα στην οικολογική καταστροφή του Αμαζονίου. Υποθέτω στα πλαίσια των πολιτικών της “Πράσινης” Μετάβασης για τον περιορισμό του διοξειδίου, που εξαφανιζεται φυσικά κυρίως από τα τροπικά δάση και τους θαλάσσιους λιμώνες…
Η ανατροπή των πολιτικών εντός των BRICS υπέρ πιο προοδευτικών πολιτικών με περιορισμό της επιρροής ακροδεξιών και νεοφιλελεύθερων απόψεων, όπως αυτές που εκφράζει ο Πούτιν ή δυνάμεις με αυταρχικά καθεστώτα όπως της Τουρκίας και του Ιράν.
Ο πρώην πρόεδρος της Βραζιλίας Luíz Inácio Lula da Silva (γνωστός ως Lula) , που είναι ξανά υποψήφιος και μάλιστα προηγούμενος σημαντικά στις δημοσκοπήσεις, είναι ένας άνθρωπος με μεγάλη ενέργεια.
Αφηγουμενος ο Λούλα στο βιβλίο του την ιστορία όταν ήταν στο Ιράν με τον Υπουργό Εξωτερικών του Σέλσο Αμορίμ το 2010, προσπαθώντας να μεσολαβήσει και να τερματίσει τη σύγκρουση που επέβαλαν οι Ηνωμένες Πολιτείες σχετικά με την πολιτική πυρηνικής ενέργειας του Ιράν. Η Λούλα τα κατάφερενα εξασφαλίσει μια πυρηνική συμφωνία το 2010 που θα είχε αποτρέψει τη συνεχιζόμενη εκστρατεία πίεσης που διεξάγει η Ουάσιγκτον κατά της Τεχεράνης. Υπήρχε ανακούφιση στον αέρα. Στη συνέχεια, ο Λούλα είπε: «Ο Ομπάμα τσαντίστηκε έξω από το pot». Σύμφωνα με τον Λούλα, ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα δεν αποδέχθηκε τη συμφωνία και συνέτριψε την τελευταία στιγμή την σκληρή δουλειά της ηγεσίας της Βραζιλίας για να φέρει όλες τις πλευρές σε συμφωνία.
Η ιστορία του Λούλα θέτει πάλι δύο σημαντικά σημεία στο τραπέζι για να μπόρεσει να αξιοποιήσει τον ρόλο της Βραζιλίας στη Λατινική Αμερική. Το ζήτημα “Αμαζόνιος ‘ και ότι προσφέρει ηγεσία που δεν φοβάται να εκφράσει την αντιπάθειά του για τον τρόπο που οι Ηνωμένες Πολιτείες πολιτεύονται και σήμερα.
Παρ’ όλο που δημοσκοπήσεις μπορεί να δείχνουν ότι ο Λούλα προηγείται, ο Μπολσονάρο είναι γνωστό ότι παίζει βρώμικη πολιτική και θα κάνει το παν, όπως δήλωσε, για να εξασφαλίσει τη νίκη του. Και με τακτικές σαν αυτές που χρησιμοποίησε ο Τραμπ με την εισβολή ακραίων οπαδών του στο Καπιτώλιο, όταν είδε να χάνει με 5εκ ψήφους διαφορά. Ο Μπολσονάρο όμως στερείται κόμματος με σοβαρή οργάνωση, όπως το Ρεμπουμπλικανικο και στηρίζεται περισσότερο σε οργανώσεις “της νύχτας”.
Αντιθέτως ο Λούλα, και από την φυλακή που βρέθηκε μετά το συνταγματικό πραξικόπημα που τον ανέτρεψε το 2012, κατάφερε να ενοποιήσει την τότε κατακερματισμένη αριστερά της Βραζιλίας. Η οικοδόμηση της ενότητας των λαϊκών δυνάμεων γύρω από την εκστρατεία του Λούλα στηρίχθηκε στην δημιουργία των Λαϊκών Επιτροπών ( comités populares ), οι οποίες εργάστηκαν τόσο για την ενοποίηση της αριστεράς όσο και για τη δημιουργία μιας ατζέντας για την κυβέρνηση Λούλα (η οποία θα περιλαμβάνει αγροτική μεταρρύθμιση και μια πιο ισχυρή πολιτική για τις κοινότητες των ιθαγενών και της αφροβραζιλιάνικης κοινότητας).
Οι διεθνείς συνθήκες για μια τρίτη προεδρία Λούλα είναι πολύ ευνοϊκές. Ένα ευρύ φάσμα κεντροαριστερών κυβερνήσεων έχουν ήδη έρθει στην εξουσία στη Λατινική Αμερική (συμπεριλαμβανομένης της Χιλής και της Κολομβίας ).
Αν και αυτές δεν είναι σοσιαλιστικές κυβερνήσεις, εντούτοις δεσμεύονται να οικοδομήσουν την κυριαρχία των χωρών τους και να δημιουργήσουν μια αξιοπρεπή ζωή για τους πολίτες τους. Η Βραζιλία, η τρίτη μεγαλύτερη χώρα στην Αμερική (μετά τον Καναδά και τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής), μπορεί να διαδραματίσει ηγετικό ρόλο στην καθοδήγηση αυτού του νέου κύματος αριστερών κυβερνήσεων στο ημισφαίριο,
Ο βασικός οικονομικός σύμβουλος του Λούλα Haddad δήλωσε πρόσφατα ότι η Βραζιλία θα πρέπει να ηγηθεί ενός νέου περιφερειακού έργου, το οποίο θα περιλαμβάνει τη δημιουργία ενός περιφερειακού ψηφιακου νομίσματος ( sur), που μπορεί να χρησιμοποιηθεί όχι μόνο για διασυνοριακό εμπόριο αλλά και για τήρηση αποθεματικών.
Ο Χαντάντ διεκδικεί, επί του παρόντος, να είναι κυβερνήτης του Σάο Πάολο, η κύρια πόλη του οποίου είναι η οικονομική πρωτεύουσα της χώρας. Ένα τέτοιο περιφερειακό νόμισμα, πίστευε ο Haddad, θα διευθετήσει τις συγκρούσεις στο ημισφαίριο και θα δημιουργήσει νέους εμπορικούς δεσμούς που δεν χρειάζεται να βασίζονται σε μεγάλες αλυσίδες εφοδιασμού που έχουν αποσταθεροποιηθεί από την πανδημία και τον πόλεμο στην Ουκρανία. «Θεού θέλοντος, θα δημιουργήσουμε ένα κοινό νόμισμα στη Λατινική Αμερική γιατί δεν χρειάζεται να εξαρτόμαστε από το δολάριο», είπε και ο Λούλα τον Μάιο του 2022.
Όλα δείχνουν ότι υπό τον Λούλα να επιστρέψει δυναμικά η Βραζιλία στην παγκόσμια σκηνή μέσω του μπλοκ των BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική) και θα προσφέρει το είδος της αριστερής ηγεσίας που ο Λούλα είχε δώσει σε αυτήν την πλατφόρμα πριν από μια δεκαετία. Δεν είναι καθόλου τυχαία η δημιιουργια και της ομάδας κρατών ΙΒΙS (Iνδια, Βραζιλία, Ινδονησία, Νότια Αφρική) ως διακριτός πόλος εντός των BRICS με όχι συγκρουσιακές διαθέσεις αλλά και με καμία διάθεση υποταγής στις γεωπολιτικές επιταγές της Ουάσιγκτον ή της Μόσχας.
Ο κόσμος, χρειάζεται μια τέτοια πλατφόρμα για να προσφέρει ηγεσία που δεν θα βασίζεται σε απειλές, κυρώσεις, αντικυρώσεις και τον πόλεμο.
Ας ελπίσουμε ότι θα “καθαρίσει” από αύριο ο Λούλα τις εκλογές και ότι δεν θα χρειαστεί επανάληψη ανάμεσα στους δυο επικρατέστερους στις 30 Οκτωβρίου.