Ένας ανθρώπινος σκελετός από τον οποίο έλειπε το κάτω μέρος του αριστερού ποδιού του, ενθουσίασε τους αρχαιολόγους όταν ανακαλύφθηκε στο Βόρνεο της Ινδονησίας.
Παρατηρώντας το μέλος που έλειπε πιο προσεκτικά, οι επιστήμονες βρήκαν πως το πόδι είχε αφαιρεθεί μεθοδικά πριν 31.000 χρόνια, όταν ο άνθρωπος αυτός ήταν ακόμα παιδί. Πρόκειται για την απόδειξη της παλαιότερης χειρουργικής επέμβασης που γνωρίζουμε μέχρι σήμερα.
Παραδόξως, μετά τον ακρωτηριασμό, το πόδι επουλώθηκε καλά, προσφέροντας ακόμα 6-9 χρόνια ζωής στον άνθρωπο. Η ταφή του έγινε με τεντωμένο το ακρωτηριασμένο πόδι και με ταφικά σημάδια στον τάφο του.
Ήταν τεράστια έκπληξη πως αυτός ο αρχαίος τροφοσυλλέκτης επιβίωσε από μία πολύ σοβαρή και απειλητική για τη ζωή του επέμβαση σε μικρή ηλικία και πως η πληγή είχε επουλωθεί, καθώς και το ότι έζησε για χρόνια σε βραχώδες έδαφος βουνού με περιορισμένη κινητικότητα. Αυτό δείχνει και ένα υψηλό επίπεδο φροντίδας από την κοινότητα.
Ακόμα και σήμερα με ολόκληρο το οπλοστάσιο της γνώσης και της τεχνολογίας, τέτοιους είδους επεμβάσεις απαιτούν σημαντικές γνώσεις ανατομίας και τεχνικές ειδικότητες για να σταματήσει η αιμορραγία, να μειωθεί ο πόνος και να αποτραπεί η μόλυνση. Για αυτό το λόγο οι επιστήμονες έχουν ενθουσιαστεί με την επιτυχημένη επέμβαση 31.000 χρόνια πριν.
Όπως αναφέρουν στην έρευνα, ο χειρούργος ή η ομάδα που επιχείρησε την επέμβαση, πρέπει να είχαν λεπτομερή γνώση της ανθρώπινης ανατομίας, υγιεινής και του κυκλοφοριακού συστήματος για να ακρωτηριάσουν το πόδι λαμβάνοντας υπόψη τις φλέβες, τα αιμοφόρα αγγεία και τα νεύρα, αποτρέποντας τη θανατηφόρα απώλεια αίματος και της μόλυνσης. Πρέπει επίσης να κατάλαβαν πως η αφαίρεση του μέλους ήταν απαραίτητη για την επιβίωση του ατόμου.
Το νέο εύρημα στο Βόρνεο αποδεικνύει πως οι άνθρωποι είχαν ήδη την ικανότητα να ακρωτηριάζουν τραυματισμένα ή άρρωστα μέλη, πολύ πριν ξεκινήσει η γεωργία και η εγκατάσταση σε μόνιμους οικισμούς.
Οι επιστήμονες απέκλεισαν την περίπτωση ακρωτηριασμού από κάποια επίθεση ζώου ή ατυχήματος επειδή τέτοιου είδους τραύματα προκαλούν και κατάγματα. Το αν ο σκελετός αποτελεί απόδειξη μία εξελιγμένης ιατρικής πρακτικής στις κοινότητες του Βόρνεο ή μια άγνωστη έως τώρα ευρύτερη γνώση ιατρικών πρακτικών στους πρώτους ανθρώπους, παραμένει μυστήριο. Μπορεί να είναι απλά και ένα σπάνιο και μεμονωμένο περιστατικό.
Μία πιθανότητα είναι πως οι πολλές περιπτώσεις μολύνσεων στο υγρό και τροπικό κλίμα ανάγκασαν τους ιθαγενείς να αναζητήσουν φαρμακευτικά φυτά στα πλούσια δάση, οδηγώντας σε μία ανάπτυξη της χρήσης βοτάνων για αναισθησία, αντισηπτικά και άλλες θεραπείες που επουλώνουν πληγές.
Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο Nature.
Πηγή: Unboxholics