NewsEdit Μέσα σε λίγους μήνες, από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία μέχρι και σήμερα, η Γερμανία έχασε ό,τι είχε και δεν είχε και τώρα παρακολουθεί εμβρόντητη και άβουλη την κατάρρευση του ηγεμονικού της προβαδίσματος στην Ευρώπη.
Του Γιώργου Καπόπουλου
Μετά τη συμφωνία Κολ-Γκορμπατσόφ στον Καύκασο τον Ιούλιο του 1990 που άνοιξε τον δρόμο για την ενοποίηση των δύο γερμανικών κρατών, η Γερμανία μείωσε ή για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους σχεδόν εκμηδένισε τις αμυντικές της δαπάνες.
Στη συνέχεια αναβάθμισε και διεύρυνε την ενεργειακή συνεργασία-συμμαχία που είχαν συνάψει η Δυτική Γερμανία και η ΕΣΣΔ στις αρχές της δεκαετίας του 1970 έτσι ώστε να υπάρχει η βεβαιότητα ότι δεν θα αιφνιδιαστεί από μια νέα πετρελαϊκή κρίση.
Τέλος, την τελευταία εικοσαετία το Βερολίνο διεύρυνε τη γερμανική εξαγωγική διείσδυση στην αγορά της Κίνας.
Ολα τα παραπάνω αθροιστικά υπήρξαν οι προϋποθέσεις που στήριξαν τη δυνατότητα της Γερμανίας να τραβήξει το χειρόφρενο στην περαιτέρω εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης μετά την έναρξη της κρίσης στην ευρωζώνη την άνοιξη του 2010.
Ετσι συνέβη το παράδοξο η εμμονική προσκόλληση του Βερολίνου στη σκληρή περιοριστική δημοσιονομική πολιτική να οδηγεί σε απότομη πτώση την κατανάλωση στις χώρες του Νότου της ευρωζώνης, χωρίς να επηρεάζονται οι γερμανικές εξαγωγές.
Η Γερμανία εμβρόντητη προσπαθεί να επιστρέψει στον απολεσθέντα παράδεισο των τριών τελευταίων δεκαετιών όχι με την αλλαγή γραμμής πλεύσης, δηλαδή με την υιοθέτηση έστω και καθυστερημένα μιας στρατηγικής επιτάχυνσης της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, αλλά υπερθεματίζοντας την αναδίπλωσή της σε μια εθνική στρατηγική.
Και όχι μόνον, καθώς στο ερώτημα ποια είναι η στρατηγική προτεραιότητα, η τιθάσευση του πληθωρισμού ή η αποφυγή εγκλωβισμού σε μια ύφεση μακράς διαρκείας, η κυβέρνηση Σολτς απαντά και τα δύο.
Ετσι το Βερολίνο πρωτοστάτησε στις πιέσεις προς την επικεφαλής της ΕΚΤ Λαγκάρντ ώστε να αυξηθούν τα επιτόκια, ένα μέτρο με σοβαρές υφεσιακές παρενέργειες, και ταυτόχρονα δεσμεύει 200 δισ. ευρώ για την αναθέρμανση της οικονομίας μέσω αύξησης της ζήτησης, ένα μέτρο που έχει σοβαρές πληθωριστικές παρενέργειες.
Το βραχυκύκλωμα της Γερμανίας έχει προκαλέσει ένταση μεταξύ Μακρόν και Σολτς.
Οι δύο ηγέτες προεξόφλησαν ότι στην προχθεσινή σύνοδο κορυφής στις Βρυξέλλες δεν θα υπήρχε πιθανότητα να αμβλυνθούν οι γαλλογερμανικές στρατηγικές πλέον αποκλίσεις ως προς το μέλλον της ευρωπαϊκής ενοποίησης, οπότε κατά συνέπεια δεν θα μπορούσε να συνταχθεί κοινό ανακοινωθέν του κοινού υπουργικού συμβουλίου Γαλλίας και Γερμανίας που είχε προγραμματιστεί για την Τετάρτη 26/10.
Αν η Μέρκελ είχε αναδειχθεί σε αριστοτέχνη στο να κλοτσάει το τενεκεδάκι προς τα εμπρός ή να πετά την μπάλα στην κερκίδα κάθε φορά που πιεζόταν από τους Σιράκ, Σαρκοζί, Ολάντ και Μακρόν για επιτάχυνση της εμβάθυνσης της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, ο σοσιαλδημοκράτης Σολτς έχει την ωμότητα της ειλικρίνειας.
Οι διαπραγματεύσεις για το μέλλον της Ε.Ε. για τον καγκελάριο περιορίζονται στις διαβουλεύσεις με τους εταίρους του τρικομματικού κυβερνητικού συνασπισμού, τους Σοσιαλδημοκράτες, τους Πράσινους και τους Φιλελεύθερους, και όταν διαμορφωθεί μια κοινή θέση τότε οι 26 υπόλοιπες χώρες-μέλη, της Γαλλίας περιλαμβανομένης, καλούνται να την αποδεχθούν!
Τούτων λεχθέντων αν οι δύο εταίροι του γαλλογερμανικού άξονα δεν μπορέσουν ούτε τον Ιανουάριο να συντάξουν ένα κοινό ανακοινωθέν, μπορούν να κάνουν κάτι άλλο.
Να γιορτάσουν την εξηκοστή επέτειο της υπογραφής της Συνθήκης των Ηλυσίων από τους Ντε Γκολ και Αντενάουερ τον Ιανουάριο του 1963 στο Παρίσι…
Πηγή: ΕΦ.ΣΥΝ.