ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Η δημοσκόπηση της MRB (Open) έβαλε για τα καλά στην (προ)εκλογική εξίσωση την προβολή του σκανδάλου Πάτση στο κοινωνικό εκράν. Όχι ό,τι δεν το περιμέναμε, όμως το πρώτο αποτύπωμα φαίνεται να είναι αρκετά βαθύ και μπορεί να γίνει βαθύτερο. Είναι εκατομμύρια, άλλωστε, οι πολίτες που έχουν δεχθεί τις συνήθως αγενείς, ενίοτε και έμμεσα απειλητικές, οχλήσεις των τηλεφωνικών κέντρων των εισπρακτικών εταιρειών, και, εφεξής, καθένας απ΄ αυτούς είναι πιθανό να αφήνει στα ηχογραφημένα μυνήματά τους το όνομα του πρώην γαλάζιου βουλευτή, μαζί με ένα βροντώδες “αϊ σιχτίρ”.
Ας μην έχουμε αυταπάτες. Σε αυτές τις εποχές της κρίσης, όταν εκκρεμούν δεκάδες χιλιάδες πλειστηριασμοί, και έπονται ακόμα περισσότεροι με τα επιτόκια να φτάνουν στα ύψη (δύο έως τέσσερις επιπλέον δόσεις ενός τυπικού δανείου 100.000 ευρώ θα πληρώνουν προσεχώς οι δανειολήπτες), κι όταν οι τιμές στα ράφια των σούπερ μάρκετ θα απομυζούν τα συρρικνωμένα εισοδήματα, καθένας και καθεμία νοιάζονται περισσότερο για το ζην και λιγότερο για το ευ ζην της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων. Εξ’ ου και το αποτέλεσμα αυτής της πρώτης δημοσκόπησης που δείχνει πως το πλήγμα στην κυβέρνηση από την “Πατσιάδα” είναι ασυγκρίτως μεγαλύτερο απ΄ ότι το σκάνδαλο των υποκλοπών. Θλιβερό, αλλά έτσι είναι.
Η κυβέρνηση θα περιαυτολογεί για την ανάπτυξη και θα περιγράφει τον μικρό παράδεισο μετά την απόκτηση επενδυτικής βαθμίδας, και οι πολίτες θα βλέπουν μπροστά τους την έπαρση του Πάτση, τις εξωχώριες εταιρείες του, τα μυστικά “ντιλ” με τις τράπεζες και, κυρίως, την αγωνιώδη προσπάθεια μιας παράταξης να χαρακτηρίζει το σκάνδαλο μεμονωμένο γεγονός και να το κρύβει κάτω από το χαλάκι της εξώπορτας.
Τούτων δοθέντων, και εκτός κάποιου συγκλονιστικού απροόπτου (με κάποιο επιπλέον μεγάλο θέμα), το προεκλογικό κλίμα θα μονοπωλείται από τέσσερα θέματα: Μακράν πρώτο, η ακρίβεια σε όλες τις εκφάνσεις της, με δεύτερο συνθετικό τα μεθεόρτια του Πάτση, τρίτο τα ελληνοτουρκικά, και τέταρτο τις υποκλοπές που πολλοί θεωρούν βέβαιο πως θα έχει ουρές. Ίσως όχι άμεσα ορατές, ωστόσο η επίδραση του στις σχέσεις της κυβέρνησης με πρόσωπα -πολιτικά και μη- και ομάδες συμφερόντων έχει τραυματιστεί και αυτό μπορεί να γίνει χειρότερο.
Ως προς το τελευταίο, αξίζει να σημειωθεί πως η επιτροπή PEGA του Ευρωκοινοβουλίου (διαβάστε εδώ) συνέδεσε το σκάνδαλο με τις εκλογές, περίπου υιοθετώντας τις ενστάσεις του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης (ο Νίκος Ανδρουλάκης, σε αυτή τη φάση, απουσιάζει αιδημόνως και προκαλεί απορία…). Ας το κρατήσουμε ως μία από τις ουρές που γράφαμε παραπάνω.
H κυβέρνηση θεωρεί πως ο Αλέξης Τσίπρας καλλιεργεί έδαφος αμφισβήτησης του εκλογικού αποτελέσματος, η αλήθεια είναι, ωστόσο, πως μάλλον τους όρους διεξαγωγής των εκλογών περισσότερο αμφισβητεί. Και, εμμέσως, επισημαίνει αυτό που επιδιώκει να φτάσει στα αυτιά των άλλων πολιτικών αρχηγών, και δη του προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Ο τελευταίος, άλλωστε, περιέργως πως, ενώ πριν αποκαλυφθεί η παρακολούθησή του έθετε ζήτημα εκλογών για να μην διαχειριστεί η σημερινή κυβέρνηση το Ταμείο Ανάκαμψης, αποφεύγει να θέσει ζήτημα για το μείζον που τον αφορά προσωπικά: ό,τι, δηλαδή, οδηγείται σε μία εκλογική διαδικασία με την σκιά του “εθνικά επικίνδυνου”. Άλλη μια απορία…
Από τα τέσσερα θέματα που ιεραρχούνται ψηλότερα στην πολιτική και προεκλογική ατζέντα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης υπερτερεί κατά πολύ του Αλέξη Τσίπρα σε αυτό των ελληνοτουρκικών. Το στερεότυπο θέλει την δεξιά να διατηρεί υψηλότερο “εθνικό αίσθημα” από την αριστερά, κι αυτό δεν αλλάζει εύκολα, όσες προτάσεις για επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια στην Κρήτη και να κάνει ο δεύτερος.
Υπό την έννοια αυτή, εάν ο Ερντογάν, για τους δικούς του εσωτερικούς λόγους, επιδιώξει να διατηρήσει και να κλιμακώσει την κρίση, η “καταλληλότητα” Μητσοτάκη ως πρωθυπουργού θα αυξάνει.
Η ακρίβεια –μαζί με την αισχροκέρδεια, όπως ευστόχως ιχνηλατεί η μέτρηση της MRB-, όμως, η συρρίκνωση των εισοδημάτων εξ αυτής και αυτονόμως, οι υποκλοπές, και τα απόνερα του Πάτση, σε συνδυασμό με το έλλειμμα εμπιστοσύνης για το κράτος που δημιουργείται, είναι το πεδίο του Τσίπρα. Στο τετ α τετ, είναι τα μόνο θέματα όπου περνάει σε ποσοστά τον πρωθυπουργό.
Για να κεφαλαιοποιήσει τα παραπάνω πρέπει να μεταφράσει την άρνηση στην κυβέρνηση σε αποδοχή προς ένα δικό του σχέδιο. Δεν το έχει κάνει ακόμα πλήρως, περισσότερο βολεύεται με τις αφορές που του δίνει η επικαιρότητα και ο νόμος του Μέρφι που κατατρέχει πια το Μέγαρο Μαξίμου.
Δεν αρκούν όλα αυτά για να κερδίσει τις εκλογές, το σενάριο, όμως, της συρρίκνωσης της εκλογικής δύναμης της Ν.Δ και η αδυναμία της να προσεγγίσει ποσοστό αυτοδυναμίας είναι πλέον περισσότερο εμφανές.
Οδεύουμε, εν τέλει, στην πιο αμφίροπη, πιο κρίσιμη και συνάμα πιο σκοτεινή εκλογική αναμέτρηση…