Έχει περάσει τόσος καιρός από την αποκάλυψη των παρακολουθήσεων του Ανδρουλάκη και του Κουκάκη, υπάρχει παραδοχή ότι Κουκάκης και Ανδρουλάκης παρακολουθούνταν από την ΕΥΠ, έχουν βγει στο μεταξύ και άλλοι που παρακολουθούνταν, η Κυβέρνηση έκανε μια εξεταστική αλλά στην πραγματικότητα δεν θέλει ούτε να δημοσιοποιήσει κάτι, επικαλούμενη το απόρρητο, ούτε να ερευνήσει.
Του Χάρη Χεϊζάνογλου
Ταυτόχρονα φαίνεται ότι έχουν χαθεί στοιχεία και το αφήγημα της κυβέρνησης είναι είναι “εντάξει, πάμε παρακάτω, υποκλοπές τέλος”, και κάποιους αντί να τους ενοχλούν οι παρακολουθήσεις και το επιχειρούμενο κουκούλωμα, καταφέρνουν να τους ενοχλεί ο Βαξεβάνης…
Διαβάζω πάλι διάφορα υποτιμητικά έως χυδαία για τον Βαξεβάνη και φαίνεται ότι για τη δεξιά πλευρά του πολιτικού φάσματος, ή τέλος πάντως για σημαντικό μέρος της, μοιάζει σαν να μην έχει αξία η ουσία της καταγγελίας, αλλά να επικρατεί η πεποίθηση ότι αν κάποιος καταφέρει να απαξιώσει τον Αγγελιοφόρο και να τον τον τοποθετήσει στην συνείδηση της κοινής γνώμης ως αναξιόπιστο, με πραγματικά ή όχι επιχειρήματα, τότε αυτόματα εκπίπτει και η καταγγελία, η κατηγορία κλπ και αθωώνονται όλοι χωρίς κανείς να χρειαστεί να απαντήσει κανείς σε τίποτα…
Αυτό βεβαίως είναι κάτι που υπάρχει στο δεξιό φαντασιακό, αλλά στον πραγματικό κόσμο, στην πραγματική κοινωνία και στην κοινή γνώμη, όταν δεν απαντάς και προκειμένου να μην απαντήσεις τα κάνεις όλα ένα χυλό, αυτό που μένει είναι σκιές.
Το ίδιο ακριβώς συνέβη και με την Νοβάρτις, και με τη λίστα Λαγκάρντ κλπ και το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο, να μην ξεκαθαρίζει τίποτα και να μένουν οι σκιές… Και είτε σου αρέσει ο Βαξεβάνης είτε όχι, τις σκιές δεν τις αφήνει ο Βαξεβάνης αλλά η στάση της πολιτικής τάξης, της δικαιοσύνη και βεβαίως των δημοσιογράφων και των ΜΜΕ, που αντί καν ασκούν ερευνητικό έργο, να ανακαλύπτουν και να αναδεικνύουν τί ισχύει και τί όχι, συμμετέχουν σε ένα ανελέητο σούπα μούπες που παράγει και αναπαράγει τον χυλό με τις σκιές.
Να το πώ κι αλλιώς; Δεν σου αρέσει ο Βαξεβάνης και το Ντοκουμέντο και είναι δικαίωμα σου να τον θεωρείς αναξιόπιστο. Πού ακριβώς είναι οι υπόλοιποι δημοσιογράφοι που ασκούν ερευνητικό έργο χωρίς να είναι απλοί βαστάζοι της κυβέρνησης; Πού είναι αυτοί να μας πούν, αφού ερευνήσουν, αν αυτά που λέει ο Βαξεβάνης ισχύουν ή όχι; Πού είναι τα ερευνητικά ρεπορτάζ του Παπαχελά που βρέθηκε ο ίδιος να παρακολουθείται σύμφωνα με τον Βαξεβάνη; Πού είναι να ρωτήσει τον Μητσοτάκη γιατί πήρε υπό την εποπτεία και ευθύνη του την ΕΥΠ και άλλαξε τον νόμο για τις παρακολουθήσεις έτσι ώστε να μην μπορεί κανείς να απευθυνθεί στην ΑΔΑΕ για να μάθει αν παρακολουθείται ή όχι; Πού είναι οι δημοσιογράφοι να ρωτήσουν την επίτροπο της PEGA που ήρθε να διερευνήσει τις υποκλοπές, για ποιο λόγο αποκάλεσε τον πρωθυπουργό “παρανοϊκό” και θεωρεί δεδομένο ότι το Predator το χρησιμοποιεί η Κυβέρνηση; Μήπως δεν είναι πουθενά; Μήπως δεν υπάρχουν; Μήπως ακόμα και αυτό, το γεγονός δηλαδή ότι κανείς δεν ερευνά πραγματικά πια, είναι κι αυτό ένα στοιχείο που πρέπει να σε κάνει να αναρωτηθείς γιατί συμβαίνει αυτό και τί συμβαίνει τελικά;
Και εγώ δεν λέω ότι είναι υποχρεωτικό να δεχθεί κανείς την εκδοχή του Βαξεβάνη προκαταβολικά ως αληθή, αλλά ειλικρινά δεν θα καταλάβω ποτέ αυτόν τον ανθρωπότυπο που σήμερα έρχεται και σου λέει εξυπνακίστικα “Έλα μωρέ ο Βαξεβάνης, η Μονταζιέρα του Σύριζα” θεωρώντας την εκδοχή του Βαξεβάνη προκαταβολικά ψευδή θεωρώντας ότι ξεμπέρδεψαν!
Και αυτό ακριβώς είναι ο Μητσοτακισμός, είναι η πεποίθηση ότι δεν χρειάζεται να απαντάς σε τίποτα, αλλά αρκεί να να απαξιώνεις τον Βαξεβάνη, τους Δημοσιογράφους, την Επίτροπο της PEGA, την PEGA, τους New York Times, τους πολιτικούς σου αντιπάλους, την ΑΔΑΕ, τους θεσμούς, τη Δημοκρατία κλπ για να μην απαντήσεις σε τίποτα, να μην αναλάβεις καμία ευθύνη για τίποτα και τελικά να τρίψεις ρεβανσιστικά στη μούρη όσων δεν είναι οπαδοί σου το γεγονός ότι τους “απέκλεισες”… Μοιραία βέβαια, κάποια στιγμή οι πολλαπλοί αποκλεισμοί θα σε αφήσουν μόνο σου.
Πρώτη δημοσίευση στο Facebook