ΑΝΤΡΕΑΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ Άγιο έχει αυτή η χώρα που αυτή την περίοδο των αποκαλύψεων η δικαιοσύνη κοιμάται τον ύπνο του… δικαίου. Φαντάζεστε να λειτουργούσε κανονικά και να έκανε όσα πρέπει να κάνει και όσα κάνει σε άλλες χώρες; Π.χ. στην Μεγάλη Βρετανία με την περίπτωση Τζόνσον ή στην Αυστρία με την περίπτωση Κουρτς;
Από την αρχή του καλοκαιριού ξεκίνησε, υποτίθεται, η έρευνα για τις παρακολουθήσεις Κουκάκη και Ανδρουλάκη, κοντεύει να βγει η χρονιά και ούτε ένα γράμμα, ένα τηλεφώνημα, κάτι. Και πολύ καλά κάνουν!
Φαντάζεστε να μπούκαραν οι αρχές ασφαλείας και οι εισαγγελείς στα γραφεία τίποτα εταιρειών όπως η Intellexa και η Krikel -όπως, ας πούμε, είχαν μπει στη Γερμανία, στα γραφεία της Deutsche bank– και να τα έκαναν όλα φύλλο και φτερό και να γέμιζαν φορτηγάκια με φακέλους και υπολογιστές και στικάκια; Φαντάζεστε να έκαναν το ίδιο σε κρατικές υπηρεσίες και γραφεία;
Τι πλήγμα θα ήταν αυτό για το χιλιοτραγουδισμένο επιτελικό κράτος; Τι καταστροφή για την κανονικότητα; Τι θανάσιμο τραύμα για τη σταθερότητα «που έχει ανάγκη ο τόπος και η οικονομία»;
Οι δικαστές προασπίζονται το λειτούργημά τους μη λειτουργώντας. Και κυρίως το συμφέρον τους. Διότι άνθρωποι είναι, μια σταδιοδρομία έχουν. Να πάθουν όσα παθαίνει η Ελένη Τουλουπάκη που πήγε να κάνει τη δουλειά της και βρέθηκε στα ειδικά δικαστήρια;
Και πες ότι ξεκινούσε όντως μία εισαγγελική έρευνα και δεν άνοιγε απλώς ένα φάκελος για να καταχωνιαστεί σε ένα συρτάρι; Ποιός του λέει του εισαγγελέα και του δικαστή που μπορεί να φτάσει; Πόσο ψηλά; Κι εκεί τι γίνεται; Δηλαδή να βρουν το μπελά τους;
Δημοκρατίες σαν της Ελλάδας δεν έχουν ανάγκη καμιά δικαιοσύνη. Κανονικότητα χρειάζονται και ομαλότητα και συναίνεση πάνω από όλα. Κι όπου υπάρχει κάποια διαρροή, μία ρωγμή, μία μαύρη τρύπα, τότε χρειάζεται ένα μπάλωμα. Να κλείσει πριν πάρει διαστάσεις. Μέχρι να ξεχαστεί και να θαφτεί κάτω από τόνους φρέσκιας επικαιρότητας. Μίας «δολοφονίας στα Γλυκά Νερά», μίας «Πισπιρίγκου», ενός «Μίχου από τον Κολωνό». (Αλήθεια, τι έχει γίνει με την υπόθεση του κατ’ εξακολούθηση βιασμού της 12χρονης; Πάει; Ξεχάστηκε κι αυτό;)
Στις δημοκρατίες σαν της Ελλάδας θα πρέπει να γίνει συνείδηση πλέον ότι όλα τα προβλήματα -και οι πανδημίες και ο πληθωρισμός και η ακρίβεια και η παρακολουθήσεις- είναι εισαγόμενα, γίνονται παντού. Αφού λοιπόν γίνονται παντού τι δουλειά έχει να ανακατευτεί η δικαιοσύνη σε ξένα προβλήματα; Ας ανακατευτούν πρώτα οι ξένες “δικαιοσύνες”. Οπως στο σκάνδαλο Novartis που παντού την καταδίκασαν για τις δωροδοκίες αξιωματούχων. Τι έπρεπε; Να καταδικαστεί κι εδώ; Δεν της αρκεί η τιμωρία και τα πρόστιμα στις ΗΠΑ, δηλαδή; Ή μήπως έπρεπε να καταδικάσουμε και έλληνες αξιωματούχους; Μη χειρότερα! Σε λίγο θα μας πει κανείς πως πρέπει να ελέγχεται και το Πόθεν Εσχες του πάσα ένα υπουργού ή βουλευτή. Να το διαλύσουμε δηλαδή το “μαγαζί”…
Ένα όπλο έχει η δικαιοσύνη: το συρτάρι! Και πρέπει να είναι μεγάλο και να κλειδώνει καλά. Δεν θα το απεμπολήσει επειδή τάχα υπάρχει το “κοινό περί δικαίου αίτημα” ή κάποιες δημοσιογραφικές έρευνες.
Πολύ καλά έκανε λοιπόν και έκλεισε άρον άρον η Εξεταστική Επιτροπή για τις παρακολουθήσεις. Άγια πράξαμε και ξαποστείλαμε κι αυτή την PEGA με τους μυστήριους ευρωβουλευτές. Η χώρα χρειάζεται σοβαρότητα, δεν μπορεί να σέρνεται πίσω στο παρελθόν την ώρα που με νύχια και με δόντια την τραβάμε προς την ανάπτυξη και στην… επενδυτική βαθμίδα.
Δεν θα χάσουμε ως οικονομία και ως πολιτικό σύστημα τα αυγά και τα “καλάθια του νοικοκυριού” επειδή κάποιος εισαγγελέας θα είχε εμμονές με το γράμμα του νόμου. Η δικαιοσύνη πρέπει να μείνει αγέλαστη κι ακούνητη, πιστή στο δόγμα του “δεν βλέπω, δεν άκουσα, δεν μιλάω”. Να είναι σοβαρή και μετρημένη. Να είναι έτοιμη ανά πάσα ώρα και στιγμή να κλείσει στην φυλακή όσους πάνε να καταθέσουν στοιχεία έτσι ώστε να το βουλώσουν, να βγάλουν το σκασμό, να μην ενοχλούν.
Στο κάτω κάτω, μία δημοκρατία σαν της Ελλάδας το μόνο που χρειάζεται είναι καλή επικοινωνία και καλό μάρκετινγκ, δεν χρειάζεται καμιά δικαιοσύνη. Ούτε καν Δημοκρατία δεν χρειάζεται. Αυτά είναι λαϊκισμοί που βλάπτουν την εικόνα μας προς τα έξω και ο μόνος που χαίρεται είναι ο Ερντογάν και ο Πούτιν. Τα έχει πει αυτά και η Αννα-Μισέλ Ασημακοπούλου. Μην επαναλαμβανόμαστε! Εχουμε και σοβαρότερα πράγματα να κάνουμε.
Οσο γι αυτούς που παρακολουθούν κι αυτούς που παρακολουθούνται, ας τα βρουν μεταξύ τους. Εξωδικαστικά.