NewsEdit “Η Ελλάδα οφείλει να δώσει προτεραιότητα στην αντιμετώπιση του ενεργειακού κόστους ως προϋπόθεση για την στήριξη μέτρων ενεργειακής επάρκειας στην ΕΕ”, σύμφωνα με τον καθηγητή Νικόλα Φαραντούρη.
Στο άρθρο του libre αναφέρει ότι η χώρα μας πρέπει «να αξιώσει και να διεκδικήσει και εν τέλει να επιτύχει αλληλεγγύη in toto και όχι à la carte: Αλληλεγγύη, όχι μόνο αποχρώσεως ‘‘μπλε’’ (επάρκεια φυσικού αερίου για τη Γερμανία), αλλά και ‘‘πράσινης’’ (για τη στήριξη των στόχων της κλιματικής ουδετερότητας και της αποκέντρωσης παραγωγής ενέργειας με ΑΠΕ) και ‘‘κόκκινης’’ (αλληλεγγύη για το ενεργειακό κόστος), με την έκδοση ενεργειακού ευρωομόλογου».
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ
Το κόστος κι όχι η επάρκεια η ενεργειακή πρόκληση του χειμώνα
Το υψηλό ενεργειακό κόστος και ο ενεργειακός πληθωρισμός που ενσταλάζει σε ολόκληρη την εφοδιαστική αλυσίδα σαν την υγρασία στον τοίχο και κατατρώγει εισοδήματα και οικογενειακό προϋπολογισμό, θεωρώ ότι είναι η πρόκληση (και) του φετινού χειμώνα.
Η συγκυριακή πτώση των τιμών φυσικού αερίου δεν σημαίνει ούτε εξομάλυνση της αγοράς, ούτε σύντομη επάνοδο στις τιμές του 2020. Ειδικά σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, το πρόβλημα του ενεργειακού κόστους είναι οξύτερο συγκριτικά με τα υπόλοιπα Κράτη Μέλη της ΕΕ.
Κι αυτό διότι:
- η αγοραστική δύναμη των Ελλήνων είναι ισχνότερη άλλων στην ΕΕ και
- δεν έχουν αντιμετωπιστεί δομικά προβλήματα και στρεβλώσεις της ρηχής και ολιγοπωλιακής Ελληνικής αγοράς ενέργειας.
Σε αντίθεση ή σε αντιδιαστολή με την Ελλάδα, άλλες χώρες της ΕΕ με προεξάρχουσα τη Γερμανία αντιμετωπίζουν έντονο πρόβλημα ενεργειακής επάρκειας, ενώ το ζήτημα του ενεργειακού κόστους έρχεται δεύτερο.
- Τούτο συμβαίνει διότι είτε δεν διαθέτουν την πλεονεκτική γεωγραφική θέση, είτε τη διαφοροποίηση πηγών της Ελλάδας (στην οποία σημειωτέον συνεχίζεται απρόσκοπτα μέχρι σήμερα η ροή ρωσικού φυσικού αερίου απ’ τον αγωγό Turk Stream, αζερικού αερίου μέσω του αγωγού TAP και υγροποιημένου φυσικού αερίου δια θαλάσσης, στον τερματικό σταθμό LNG στη νήσο Ρεβυθούσα).
Το δίπολο «ενεργειακή επάρκεια – ενεργειακό κόστος» χαρακτηρίζει και την καθυστερημένη και αποσπασματική δράση της ΕΕ στην αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης.
Όπως έχω υποστηρίξει, η Ελλάδα οφείλει να δώσει προτεραιότητα στην αντιμετώπιση του ενεργειακού κόστους ως προϋπόθεση για την στήριξη μέτρων ενεργειακής επάρκειας στην ΕΕ. Να αξιώσει και να διεκδικήσει και εν τέλει να επιτύχει αλληλεγγύη in toto και όχι à la carte: Αλληλεγγύη, όχι μόνο αποχρώσεως «μπλε» (επάρκεια φυσικού αερίου για τη Γερμανία), αλλά και «πράσινης» (για τη στήριξη των στόχων της κλιματικής ουδετερότητας και της αποκέντρωσης παραγωγής ενέργειας με ΑΠΕ) και «κόκκινης» (αλληλεγγύη για το ενεργειακό κόστος), με την έκδοση ενεργειακού ευρωομολόγου με στόχο την μείωση των τιμών και ανάληψη μέρους του κόστους προμήθειας από ευρωπαϊκούς πόρους.
Εν τέλει η ασφάλεια εφοδιασμού έχει δύο όψεις: τόσο την επάρκεια, όσο και το (ανεκτό) κόστος. Το ένα χωρίς το άλλο είναι απλά ανώφελο και αλυσιτελές.
* Ο Νικόλας Φαραντούρης είναι Καθηγητής της Έδρας Jean Monnet στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο και Δίκαιο της Ενέργειας στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς. Διετέλεσε (2009-2019) Διευθυντής Νομικών Υπηρεσιών & Νομικός Σύμβουλος στη ΔΕΠΑ ΑΕ και Πρόεδρος της Νομικής Επιτροπής της EUROGAS, της ένωσης 45 ενεργειακών εταιρειών φυσικού αερίου στην Ευρώπη. Είναι Σύμβουλος σε θέματα ενέργειας και ανταγωνισμού του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.