Η δημιουργία του Εθνικού συστήματος Υγείας έχει μια ιστορία που μας πάει πίσω, ακριβώς στα χρόνια της Μικρασιατικής Καταστροφής.
Τότε που το προσφυγικό ζήτημα ήταν μια υγειονομική βόμβα που ανάγκασε τη χώρα να ζητήσει βοήθεια από την Επιτροπή Υγιεινής της Κοινωνίας των Εθνών.
Οι ξένοι υγιεινολόγοι πρότειναν την δημιουργία ενός ολοκληρωμένου συστήματος υγείας, από το οποίο εξ αιτίας των αντιδράσεων, σπαράγματα έμειναν.
Στη μεταπολεμική εποχή προτεραιότητα είχε η δημοσιονομική σταθερότητα και η ανάπτυξη, το κράτος πρόνοιας, που εκείνα τα χρόνια αναπτυσσόταν στην Ευρώπη, θα περίμενε τη Μεταπολίτευση.
Το ΕΣΥ οργανώθηκε στη δεκαετία του 1980 και φέρνει τη σφραγίδα του πνεύματος εκδημοκρατισμού, των αγώνων των γιατρών και την υπογραφή των Αυγερινού και Γεννηματά. Το Δημόσιο Σύστημα Υγείας είναι από τους πυλώνες της Μεταπολίτευσης και της δημοκρατικής εξέλιξης της Ελλάδας. Τώρα, στην επέτειο της Μικρασιατικής Καταστροφής το ξηλώνουν.
Δεν είναι μόνο το συμβολικό βάρος του ζητήματος.
Η πανδημία απέδειξε -παρά την ελεεινή διαχείρισή της από την κυβέρνηση- ότι στις καινούργιες κρίσεις χρειάζονται δημόσιες δομές για να αντέξει η κοινωνία.
Η καταστροφική πλεονεξία όμως δεν αντιμετωπίζεται με επιχειρήματα, ούτε με λογική.
Αντώνης Λιάκος – Ιστορικός
Πρώτη δημοσίευση στο Facebook
(Φωτογραφία: Στις 3 Αυγούστου 1923, ιδρύεται στην Αθήνα το “Νοσοκομείο Προσφύγων Αθηνών”, μετέπειτα Ιπποκράτειο)