ΜΑΡΙΑ ΔΕΔΟΥΣΗ Χθες στο κομμωτήριο, έγινα μάρτυρας μιας πολύ σουρελιστικής σκηνής ανάμεσα σε μερικές γυναίκες.
Η μία υποστήριζε με πάθος ότι οι Ρομά («αυτοί») ήταν δύο και ο ένας πυροβόλησε τους αστυνομικούς πριν εκείνοι ανταποδώσουν. «Μα, μου το είπε το πρωί μια κυρία», επέμενε.
Η άλλη είχε μπερδευτεί και δεν καταλάβαινε ποιος διαδήλωνε που και γιατί και ποιος είχε σκοτωθεί και τι σχέση είχε ο Γρηγορόπουλος με τους Ρομά.
Η τρίτη είπε «βρήκαν ευκαιρία και οι τέτοιοι (οι Ρομά) να πάνε στο Σύνταγμα να διαδηλώσουν μαζί με τους Έλληνες».
Όταν της επεσήμανα ότι οι Ρομά ΕΙΝΑΙ Έλληνες, σοκαρίστηκε. Ούτε τσαντίστηκε, ούτε διαφώνησε. Σοκαρίστηκε όμως. «Αλήθεια το λέτε;», μου είπε.
Είπα να μην γράψω κάτι, το άφησα.
Πριν από λίγο, όμως, σε ένα ποστ, μια κυρία υποστήριζε ότι είναι αυτονόητο να πυροβολούν οι αστυνομικοί και όταν τη ρώτησα (σοκαρισμένη κι εγώ σαν εκείνη στο κομμωτήριο), αν πιστεύει ότι η αστυνομία πρέπει να πυροβολεί άοπλους πολίτες, εκείνη μου απάντησε επί λέξει:
«Άοπλους νόμιμους αθώους πολίτες όχι φυσικά. Θεωρώ όμως αυτονοητο κι επιβεβλημένο πλέον για την προστασία των προαναφερθέντων να πυροβολεί η αστυνομία αδιακρίτως ενοχους και παράνομους πολίτες δηλ. κλέφτες ,βιαστές ληστές εγκληματίες και φονιαδες ακόμη κι αν αυτοί είναι αοπλοι».
Λοιπόν. Θα πείτε τώρα εσείς και δικαίως, γιατί πας Μαρία και πιάνεις κουβέντες στα προφίλ της 21ης Απριλίου και των Βάφεν Ες Ες;
Εκεί ακριβώς είναι το θέμα.
Ότι δεν είναι της 21ης Απριλίου αυτοί όλοι, ή πάντως δεν το ξέρουν ότι είναι. Οι ίδιοι θεωρούν εαυτούς δημοκρατικότατους και ψηφίζουν κατά κανόνα Μητσοτάκη (γι αυτό και η πρεμούρα με τους αστυνομικούς εν προκειμένω), ενώ εμένα που πήγα και της είπα ότι η αστυνομία δεν μπορεί να αποφασίζει ποιος είναι αθώος ή ένοχος και να εκτελεί πολίτες, με πιστεύουν για πρώτη ξαδέλφη του Μπακούνιν.
Και καταλαβαίνεις ότι η μπάλα έχει χαθεί πλέον πλήρως και έχει χαθεί σε επίπεδο όχι πολιτικό, αλλά στοιχειώδους κατανόησης και αντίληψης των θεσμών, του πολιτεύματος, των εννοιών των ίδιων.
Της πραγματικότητας
Η κυρία που θέλει να «πυροβολεί η αστυνομία τους ενόχους» δεν καταλαβαίνει ότι ούτε ο Χίτλερ δεν τόλμησε ποτέ να το πει τόσο ξετσίπωτα αυτό.
Δεν ξέρει τι λέει βασικά. Δεν ξέρει τι σημαίνει Δημοκρατία, Δικαιοσύνη, εκτελεστική και νομοθετική εξουσία, δεν ξέρει ΒΑΣΙΚΑ πράγματα.
Την αλφαβήτα του πολίτη.
Δεν είναι αμόρφωτη. Μπήκα και τσέκαρα. Όύτε η κυρία στο κομμωτήριο που δεν θέλει να πιστέψει ότι οι Ρομά είναι Έλληνες είναι αμόρφωτη, άμα σας έλεγα τι δουλειά κάνει θα μεταναστεύατε χτες.
Το θέμα είναι ότι δεν έχουμε καμία πολιτειακή και πολιτική παιδεία ως λαός.
Μορφωνόμαστε πολιτικά με τσιτάτα («εσείς οι αριστεροί» όπως έγραψε κάποιος στο ίδιο ποστ στο οποίο η κυρία ήθελε να μας πυροβολούν οι αστυνομικοί σα νομιστεράκια), με ιδεοληψίες, με μίσος το οποίο αν ρωτήσεις τους περισσότερους δεν ξέρουν να σου πουν από που πηγάζει, μόνο ότι ο μπαμπάς τους έτσι τους είπε, έτσι λένε κι αυτοί.
Μορφωνόμαστε πολιτικά με το βόλεμα μιας θεσούλας έναντι ψήφου, με ένα επίδομα, με υποσχέσεις και μεγαλοστομίες, με «ρεπορτάζ» του κώλου -και το λέω με πλήρη επίγνωση αυτό- από εξίσου ιδεοληπτικά μέσα και δημοσιογράφους τα οποία έχουμε μηδενική ικανότητα να φιλτράρουμε· με έναν γενικό και ακαθόριστο θυμό προς έναν σχεδόν μεταφυσικό ιδεολογικό εχθρό, αλλά τελικά χωρίς καμία πραγματική ιδεολογική πυξίδα οι ίδιοι, ανερμάτιστοι από κάθε άποψη, ταγμένοι, ένας στρατός μίσους και χολής πανέτοιμος να τα βάλει με τον ευκολότερο εχθρό:
Τον ξένο, τον άλλο, το διαφορετικό.
Φυσικά και υπάρχουν εξαιρέσεις. Άνθρωποι που το ‘χουν κάψει στο διάβασμα, τη σκέψη και την επεξεργασία έως ότου ανοίξουν το στόμα τους ή κάνουν οποιαδήποτε πράξη. Είναι μειοψηφία.
Και το σύστημα, με τον τρόπο που «εκπαιδεύει» φροντίζει να γόινονται όλο και μικρότερη μειοψηφία.
Σήμερα το πρωί εγραψα για τον Αριστείδη Παγκρατίδη. Είναι μια πολύ διαφωτιστική ιστορία, ενός ανθρώπου που καταδικάστηκε τέσσερις φορές σε θάνατο επειδή ήταν προβληματικός και παραβατικός. Για εγκλήματα που δεν έκανε ποτέ.
Αστυνομία, δικαιοσύνη, κοινωνία και πολιτικό σύστημα βρήκαν σ’ αυτόν τον τέλειο «ένοχο».
Τότε είχαμε χούντα.
Ψάξτε την ιστορία.
Χαρίστε της δύο από τις ώρες που θα τρώγατε στα σόσιαλ.