ΑΝΤΡΕΑΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ Για μήνες ατελείωτους το πολιτικό προσωπικό της χώρας ὤδινεν το ὄρος της ψήφου των Αποδήμων, το 2019. Μέρες και εβδομάδες ολόκληρες σχεδιασμών και μικροκομματικών υπολογισμών, αλλαγών που ζητούσε η αντιπολίτευση, ξανακατάθεσης νομοσχεδίου, διαφωνιών και επιμέρους συμφωνιών μεταξύ κομμάτων, μονοπώλησαν την επικαιρότητα της εποχής…
Τελικά, στις 12 Δεκεμβρίου 2019, 288 βουλευτές όλων των κομμάτων ψήφισαν το νομοσχέδιο του τότε υπουργού Εσωτερικών Τάκη Θεοδωρικάκου. Πηχυαίοι τίτλοι στον ηλεκτρονικό Τύπο και στις εφημερίδες έκαναν λόγο για “ιστορική συναίνεση” στη Βουλή. «Είναι μια σπουδαία πράξη που συμβολίζει την εθνική ενότητα, αυτό που πετύχαμε, συμβολίζει την ανάγκη συναινέσεων σε θέματα που αφορούν εθνικά ζητήματα και αυτονόητα δημοκρατικά δικαιώματα», είχε πει ο κ. Θεοδωρικάκος.
Γράφτηκαν πολλά εκείνη την εποχή για το θέμα. Λίγοι μόνο εξέφραζαν τις αμφιβολίες και τις επιφυλάξεις τους για το νόμο αλλά και γενικότερα για το θέμα της ψήφου των Αποδήμων και της επίδρασης που θα μπορούσε να έχει στις εσωτερικές, πολιτικές ισορροπίες. Κάποιοι γράφαμε για τις “αλήθειες, τα ψέματα και τις υπερβολές” αυτής της υπόθεσης που τόσο απασχόλησε τη δημόσια σφαίρα. Μάταια. Κανείς δεν άκουγε. Κυριαρχούσαν οι τερατολογίες. Με αποκορύφωμα εκείνη που έκανε λόγο για “Το κρυφό χαρτί της επόμενης κάλπης – Τη δεξαμενή 800.000 ψηφοφόρων”…
Ξανά: “Τη δεξαμενή 800.000 ψηφοφόρων“… Και ξεκίνησε μετά ο “αγώνας δρόμου για να λειτουργήσει σωστά η πλατφόρμα apodimoi.gov.gr”. Και μαζί με αυτό ξεκίνησε (άλλη) μία ακριβοπληρωμένη κρατική καμπάνια “ενημέρωσης” των Ελλήνων του εξωτερικού…
Δύο χρόνια μετά μαθαίνουμε επισήμως ότι από τη δεξαμενή των 800.000 μόλις 3.800 Ελληνες του εξωτερικού έχουν κάνει τη σχετική αίτηση να έχουν δικαίωμα ψήφου από τον τόπο διαμονής τους στις επόμενες εκλογές και περίπου 2.600 αιτήσεις έχουν εγκριθεί. Και είναι μάλιστα βάσιμες οι υποψίες ότι ένα μεγάλο ποσοστό και από αυτούς θα ερχόντουσαν ούτως ή άλλως στη χώρα να ψηφίσουν, απλώς τώρα γλυτώνουν το κόπο και τα έξοδα, ειδικά αν υπάρξουν και δεύτερες κάλπες.
Κι αφού η υπερκομματική συναίνεση του 2019 ὤδινεν ὄρος καὶ ἔτεκεν μῦν, αναζητά τώρα τρόπους απεγκλωβισμού από αυτό το φιάσκο με νέα αλλαγή του εκλογικού νόμου για να μειωθεί ο αριθμός των τριών βουλευτών Επικρατείας που θα εκλεγούν με τις ψήφους των 2.600 αποδήμων…
Αναρωτιέται κανείς. Που οφείλεται αυτό το φιάσκο;
Κάποιοι σπεύδουν να πουν πως φταίνε οι προϋποθέσεις που οι ίδιοι ενέκριναν στη Βουλή. Να θυμίσουμε ότι αυτές είναι:
- Να έχουν διαμείνει συνολικά τουλάχιστον για δύο χρόνια στην Ελλάδα την τελευταία 35ετία
- Να είναι ήδη εγγεγραμμένους στους εκλογικούς καταλόγους της Ελλάδας
- Να είναι φορολογικά ενεργοί. Δηλαδή να έχουν ΑΦΜ. Υπάρχει εξαίρεση για όσους νέους κάτω των 30 ετών δεν έχουν υποβάλει, υπό την προϋπόθεση ότι έχουν υποβάλει φορολογική δήλωση οι γονείς τους.
Προϋποθέσεις απολύτως σωστές ώστε να ψηφίζουν μόνο εκείνοι που έχουν μία πραγματική και ζώσα σχέση με την πατρίδα και όχι όσοι έχουν αποκοπεί από τα κοινωνικά και πολιτικά πράγματα όντας ενταγμένοι στις νέες πατρίδες τους.
Ουσιαστικά, με βάση τις παραπάνω προϋποθέσεις, ο νόμος αφορά τους πάνω από 500.000 νέους ανθρώπους που έφυγαν από την Ελλάδα από το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης και του πρώτου μνημονίου το 2010 μέχρι και πρόσφατα.
Αλήθεια, γιατί να ψηφίσουν αυτοί οι νέοι, στην πλειοψηφία τους, άνθρωποι αυτούς που με τις πολιτικές τους τούς έδιωξαν από τη χώρα την εποχή των μνημονίων και που ουσιαστικά δεν έκαναν τίποτα για να τους πείσουν να επιστρέψουν; Γιατί να τους συγχωρήσουν; Γιατί να μην ρίξουν μαύρη πέτρα πίσω τους; Γιατί να επιβραβεύσουν τα “καλάθια του νοικοκυριού” ή την πλήρη ανικανότητα να έλθει μία ανάπτυξη που θα αφορά τους ίδιους και ολόκληρη την κοινωνία και όχι τους λίγους και ες αεί ευνοημένους και κρατικοδίαιτους;
Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση, σε αυτούς τους 500.000 που έφυγαν έρχεται να προστεθεί το 33% των νέων που έχουν μείνει στην Ελλάδα και δηλώνουν πως δεν θα ψηφίσουν διότι “δεν αλλάζει τίποτα” και που αργά ή γρήγορα θα ετοιμάσουν βαλίτσες;
Ισως πάλι να μην πρόκειται για μία απλή άρνηση ψήφου. Εκατοντάδες χιλιάδες νέοι έχουν, με τη στάση τους, ήδη καταψηφίσει τα υπάρχοντα πολιτικά κόμματα και το πολιτικό προσωπικό τους. Αυτό που ψήφισε μετά κόπων και βασάνων έναν εκλογικό νόμο που ακυρώθηκε στην πράξη.
Σε κάθε περίπτωση, το φιάσκο του νόμου για την ψήφο των Αποδήμων δείχνει την έλλειψη οξυδέρκειας των ελλήνων πολιτικών, το ότι δεν αντιλαμβάνονται τη ζοφερή πραγματικότητα που οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει καθώς το μόνο τους ενδιαφέρον είναι η εκλογή ή επανεκλογή τους. Ετσι, το πραγματικό ερώτημα δεν είναι το γιατί όσοι έχουν φύγει αρνούνται να συμμετάσχουν σε αυτή την μαύρη κωμωδία αλλά το γιατί όσοι έχουμε μείνει εξακολουθούμε να τους στηρίζουμε με την ψήφο ή τη σιωπή μας σαν όμηροι με «σύνδρομο της Στοκχόλμης»…