Στο ηλικίας σχεδόν 60ετων F4 της 338 Μοίρας Phantom που έπεσε σήμερα σκοτώνοντας δύο νέα παιδιά έξω από την Ανδραβίδα, είχε λέει ανατεθεί εδώ και λίγο καιρό μια νέα αποστολή :
Να αναγνωρίζει και να αναχαιτίζει τουρκικά drones, κατασκοπευτικά ή οπλισμένα, που πλέον επιχειρούν κατά δεκάδες στο Αιγαίο.
Έτσι, το βαρύ και σχετικά δυσκίνητο μέσο “αεροπορικής υπεροχής” που άρχισε να κάνει καριέρα στον πόλεμο του Βιετνάμ την δεκαετία του 60, πρέπει, μετά κάμποσα λίφτινγκ στην ΕΑΒ, να έχει ανάλογα καθήκοντα σαν αυτά ενός ελέφαντα που κυνηγάει ένα κουνούπι που επιταχύνει (χωρίς χειριστή) σε χαμηλές πτήσεις με “πολλά G”.
Τεράστια η καταπόνηση σε πληρώματα και μηχανές για να καταδιώξουν drones αποτελεσματικά, ιδιαίτερα στην εκπαίδευση τους. Μόνο και μόνο επειδή και τα εδώ επιτελεία δεν έχουν αντιληφθεί τις αλλαγές που έφεραν τα χαμηλού κόστους ρομποτικά αυτόνομα συστήματα μάχης, για να προσαρμόσουν τα συστήματα αντιμετώπισης τους ανάλογα (με μέσα ηλεκτρονικού πολέμου ή άλλα πιο ευέλικτα αντίστοιχα συστήματα, που μπορούν σχετικά εύκολα να κατασκευαστούν και από ελληνικά χέρια).
Και επειδή πάει η ευθυνοφοβία σύννεφο κρυμμένη μέσα στην φράση κλισέ “όποιος δεν θέλει να ζυμώσει 40 χρόνια κοσκινίζει”, πάνε και έρχονται τα μαύρα σύννεφο μόνο με “προμήθειες” της τελευταίας στιγμής μερικών δεκάδων drones από τις ΗΠΑ ή το Ισραήλ. Όχι για αεροπορική ισχύ, σώνει και καλά, αλλά για παρελάσεις. Η με πιλοτικά προγράμματα τύπου Αρχύτας από ακαδημαϊκούς, που επίσης κοσκινίζουν 40 χρόνια την κάμηλο σχετικά.
Αλλά το είπαμε, δεν το είπαμε;
Η ανοησία είναι άπειρη. Μόνο που συχνά κοστίζει ακριβά και σε ζωές νέων ανθρώπων, πέρα των άλλων.
(H φωτογραφία από το μακρινό 1966 στην Da Nang του Βιετνάμ)