Newsroom Team Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Αδελαΐδας στην Αυστραλία κατάφεραν να παράγουν καθαρό υδρογόνο ως καύσιμο από θαλασσινό νερό χωρίς κανένα φιλτράρισμα. Η εξέλιξη αυτή είναι σημαντική, αν και η δυναμική του αν μπορεί ακόμα να προσφέρει φθηνή, βιώσιμη, πράσινη ενέργεια σε αστικές ή παράκτιες περιοχές δεν έχει φανεί ακόμα.
Η εξαγωγή υδρογόνου από το νερό είναι η διαδικασία διαχωρισμού του αερίου υδρογόνου (H2) από τα μόρια του νερού (H2O) μέσω διαφόρων μεθόδων, συμπεριλαμβανομένης της ηλεκτρόλυσης και της θερμόλυσης. Στην ηλεκτρόλυση, ένα ηλεκτρικό ρεύμα διέρχεται μέσω του νερού, προκαλώντας τη διάσπαση των μορίων του νερού σε υδρογόνο και οξυγόνο. Στη θερμόλυση, η θερμότητα χρησιμοποιείται για τη διάσπαση των μορίων του νερού σε υδρογόνο και οξυγόνο.
Η συζήτηση γύρω από τα καύσιμα υδρογόνου αναμένεται να αυξηθεί τα επόμενα χρόνια, όσο οι πολιτικοί ηγέτες της δύσης απομακρύνονται από τα ορυκτά καύσιμα.
«Διασπάσαμε το φυσικό θαλασσινό νερό σε οξυγόνο και υδρογόνο με 100% απόδοση, για να παράγουμε πράσινο υδρογόνο μέσω της ηλεκτρόλυσης, χρησιμοποιώντας έναν απλό και φθηνό καταλύτη με έναν εμπορικό ηλεκτρολύτη.» Δηλώνουν οι ερευνητές.
Έως τώρα το θαλασσινό νερό έπρεπε να εξευγενιστεί πριν να μπει στην εξίσωση η ηλεκτρόλυση. Η ομάδα των ερευνητών όμως χρησιμοποίησε οξείδιο του κοβαλτίου με οξείδιο του χρωμίου στην επιφάνεια ως καταλύτη, παίρνοντας παρόμοιες επιδόσεις με την τυπική διαδικασία εφαρμογής πλατίνας και ιριδίου ως καταλύτες για τη λήψη φιλτραρισμένου και απιονισμένου νερού.
Η ικανότητα να παράγεται υδρογόνο από το θαλασσινό νερό χωρίς κάποια προετοιμασία, θα μειώσει σημαντικά το κόστος. Το επόμενο βήμα των ερευνητών είναι να φέρει σε μεγαλύτερη κλίμακα το σύστημα με ένα μεγάλο ηλεκτρολύτη. Η ομάδα ελπίζει πως σύντομα θα μπορέσει να εφαρμοστεί σε εμπορικά συστήματα παραγωγής υδρογόνου.
Εάν αυτή η τεχνολογική εξέλιξη, προς την υιοθεσία της εμπορικά παραγόμενης πράσινης ενέργειας, θα καταλήξει όπως αυτή της πρόσφατης πυρηνικής σύντηξης – μίας μη βραχυπρόθεσμα βιώσιμης προοπτικής – μένει ακόμα να φανεί. Αλλά ας ερωτηθούμε το εξής: Αν φτάσαμε στο σημείο να τελειώνουν τα ορυκτά καύσιμα μετά από παραπάνω από έναν αιώνα παγκόσμιας υπερκατανάλωσης, τι θα μας εμποδίσει στο να φτάσουμε σε ένα παρόμοιο σημείο και με το νερό;